Οι «πατριώτες»...

Άκουσα τον πρωθυπουργό να απευθύνεται, με στόμφο δε και αρκετή δόση θεατρικότητας, στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκστομίζοντας, μέσα στη Βουλή, τούτα τα λόγια: «Όχι, κύριε Τσίπρα, να μας βγαίνετε πιο...
πατριώτες από τη Νέα Δημοκρατία» και σχεδόν διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του να καταλήγει: «Αυτό πάει πάρα πολύ». Προφανώς, λόγω ύφους κυρίως, τα θέλει και τα λέει και δεν του ξεφεύγουν.

Δεν κοιτάνε τα χάλια τους παρά επιδίδονται σε αμετροέπειες και ουδόλως χολοσκάνε εάν αυτές αναιρούν την πολιτική τους στάση απέναντι στους δυνατότερους του πλανήτη. [Φωνασκούν και δηλώνουν πατριώτες από τη μια και δηλώνουν υποτέλεια και υπακοή στους ισχυρούς της Ενωσης από την άλλη -την ίδια στιγμή].

Πριν απ’ αυτό: ο πρωθυπουργός προβαίνει σε αδόκιμους, επικίνδυνους διαχωρισμούς, εκτός εάν νομίζει ότι ο ίδιος και η παράταξή του είναι περισσότερο πατριώτες από αυτούς που εκπροσωπεί με το κόμμα του ο κ. Τσίπρας.

Οπως και να ’χει κάτι σοβαρό συμβαίνει σε τούτη τη χώρα, κυρίως με τους πολιτικούς που κάθε φορά επιλέγουμε να μας διοικήσουν -και στο εξωτερικό να προασπίσουν τα συμφέροντα της πατρίδας. Εάν όμως οι μισοί είναι λιγότερο πατριώτες από τους άλλους μισούς, τι σόι συμφέροντα εξυπηρετούν; Μήπως τα δικά τους [των μισών] και αδιαφορούν για τους άλλους μισούς;

Ποια πατρίδα ακριβώς υπερασπίζονται; Και τέλος πάντων τι εννοούν όταν ομιλούν για πατρίδα; Μήπως τους θώκους τους και το βόλεμα γνωστών, φίλων και συγγενών; Διότι πατρίδα, με την έννοια του ανεξάρτητου κράτους, δεν υφίσταται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Να το καταλαβαίναμε εάν ομιλούσαν για τη διαχείριση των οικονομικών του προτεκτοράτου που είμαστε. Το λένε όμως και το πιστεύουν ότι είναι πατριώτες και μάλιστα υψηλότερου βαθμού από τους πολιτικούς τους αντιπάλους -και αυτό χωρίς καθόλου να ντρέπονται. Τι εννοούν όταν κοκορεύονται ότι είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων; Είναι κυβέρνηση και γι’ αυτούς που δεν είναι όσο πατριώτες είναι οι ίδιοι;

Εχει κανείς υπόψη, της επίσημης εκπαίδευσης συμπεριλαμβανομένης, τι ακριβώς εστί πατριωτισμός, πέρα από τα βουνά και τα λαγκάδια; Και οι δωσίλογοι πατριώτες δήλωναν, τέλος πάντων για το καλό της πατρίδας έστελναν στο απόσπασμα όσους επιβουλεύονταν -κομμουνιστικώ τω τρόπω- την ακεραιότητα της πατρίδας.

Μας έχει πείσει κάνα κιτάπι εθνικό τι πρέπει να έχουμε κατά νου όταν ομιλούμε για πάτρια εδάφη ή για πατρίδα; Οταν αγνοείς τους ποιητές σου [διότι αυτοί ποιούν πατρίδα] τι ξέρεις για την πατρίδα; Τις απολαβές που προκύπτουν από την υπογραφή των μνημονίων μήπως; Θα ήταν [είναι] οικτρό, αλλά μη μεγαλοφωνούμε κιόλας· κερδίζουμε ίσως ψηφαλάκια αλλά κατρακυλάμε σε βούρκους γελοιότητας.

Μου άρεσε και η «λαϊκή» έκφραση του πρωθυπουργού: [«όχι και να μας βγαίνετε...», για δες]. Αυτό όμως είναι το επίπεδο του Κοινοβουλίου, ίσως και μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Οταν δεν υπάρχουν επαρκείς πολίτες και πολιτικοί, τι να σου κάνουν και οι πρωθυπουργοί; Για ποιον πατριωτισμό μπορούν να μιλήσουν οι απάτριδες;...

Γιώργος Σταματόπουλος

Πηγή: efsyn.gr