Η τιβί έδειχνε καταστροφές από Κινέτα και Θάσο. «Τι περιμένεις, μωρέ; Στην Ελλάδα ζεις», είπε εν χορώ η συντροφιά σε μια γωνιά του καφενείου. Μετά, η οθόνη πλημμύρισε από...
σπασμένες γέφυρες, κατεστραμμένους δρόμους και καταστροφές α λα Κινέτα. Με πέντε θανάτους επιπλέον…
Ήταν από τη Γαλλία και την Ιταλία ο χαλασμός και το θανατικό. Αλλά η «θυμόσοφη» παρέα του καφενείου δεν είπε τίποτε. Σα να κατάπιε τη γλώσσα της. Και συνέχισε το πιοτί και το χαρτάκι της…
Ναι. Η χώρα μας πάσχει. Υποδομές, γραφειοκρατία, χτικιασμένη νοοτροπία σε πολλά. Υπάρχει εξήγηση για την υστέρηση αυτή, αλλά δεν είναι του παρόντος. Εκείνο, όμως , που εντυπωσιάζει είναι το ανηλεές αυτομαστίγωμα και οι τοξικές αποφάνσεις για τη χώρα μας από τους ίδιους τους πολίτες της.
Αυτομαστίγωμα που συμπυκνώνεται στην μνημειώδους αυθαιρεσίας φράση «αυτά μονάχα στην Ελλάδα συμβαίνουν», καθώς και στην παρεμφερή «δεν υπάρχει ελπίς, στην Ελλάδα ζεις».
Ενδεικτικώς, ορισμένα παραδείγματα, όπως το προεκτεθέν, για το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και πως κρίνονται από μας ομοειδή γεγονότα που συμβαίνουν-ή θα μπορούσε να συμβούν- στη χώρα μας:
Στη Δρέσδη έγινε ληστεία ύψους ενός δις. στο Μουσείο της πόλης. Φαντάζεστε να συνέβαινε κάτι παρόμοιο π.χ. στο Μουσείο της Ακρόπολης; Η ηπιότερη έκφραση θα ήταν «ξέφραγο αμπέλι η χώρα». Την οποία θα ψάρευαν τα διεθνή ΜΜΕ και θα έδειχναν περιφρονητικά την απαράδεκτη κατάσταση στην αφορεσμένη του νότου…
Στο Βερολίνο καρκινοβατεί επί 10 χρόνια και βάλε το αεροδρόμιο της πόλης. Το φτιάχνουν, από το 2006, το στολίζουν, το…εγκαινιάζουν (!), αλλά δεν λέει ακόμη να λειτουργήσει. Που; Στο Βερολίνο! Στη Γερμανία… Για σκεφτείτε να γινόταν εδώ κλπ κλπ.
Η Βενετία πνίγηκε. Και θα χρειαστούν ιλιγγιώδη ποσά να αποκατασταθούν οι ζημιές και να προστατευθεί εφεξής η πόλη. Κι όμως. Η καταστροφή δεν οφείλεται μονάχα στην κλιματική αλλαγή, αλλά και στην αβελτηρία των Αρχών, δημοτικών και κρατικών: το ήξεραν το πρόβλημα από παλιά. Κάποια στιγμή (2003) αποφάσισαν να εκπονήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο για την προστασία της ιδιότυπης πόλης, για να μην πνίγεται. Άρχισε το έργο, αλλά έμεινε στη μέση λόγω εκτόξευσης του κόστους. Το αποτέλεσμα το είδαμε… Τα σχόλια, για τα καθ΄ ημάς κλπ, παραλείπονται ως αυτονόητα…
Τον Απρίλιο του 2019, υπέστη ανυπολόγιστες καταστροφές, από πυρκαγιά, η Παναγία των Παρισίων (Notre Dame). Δεν χρειάζεται να εικάσουμε τι θα γινόταν εδώ-και τι θα έλεγαν οι ξένοι- αν συνέβαινε σε μας κάτι παρόμοιο…
Απειρα τα παραδείγματα. Η επίκληση τους από την στήλη δεν έχει στόχο να δικαιολογήσει ή να αγνοήσει τα πάμπολλα παθογενή της χώρας μας. Το παρωπιδοφόρο αυτομαστίγωμα έχει στόχο. Αυτό που καθηλώνει σε μια μοιρολατρεία που κατεδαφίζει την αυτοπεποίθηση και διαμορφώνει καθεστώς απελπισίας και αδιεξόδου.
Όμως, υπάρχει στον αντίποδα κάτι εξίσου ανόητο και αυθαίρετο. Που εν πολλοίς εκπορεύεται επίσης από την πλειονότητα: ο ανέρειστος ισχυρισμός για την… αιώνια υπεροχή ημών των Ελλήνων έναντι των «κουτόφραγκων». Ισχυρισμός που ερείδεται στο υπαρκτό κλέος των προγόνων, τους οποίους-φεύ-οι ξένοι σέβονται και τιμούν περισσότερο από μας.
…Την ώρα που οι συμπαθείς θαμώνες του καφενείου ελεεινολογούσαν την πατρίδα, σκέφτηκα προς στιγμήν να παρέμβω και να πώ, «δείτε ,αυτά συμβαίνουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη». Αλλά υπαναχώρησα. Δεν άντεχα να ακούσω απαντήσεις του τύπου «αυτοί είναι χαζοί, γι’ αυτό πνίγονται» ή «ζήλεψαν τα καλά τα δικά μας» ή κάτι παρεμφερές.
Ήταν πρωί, δεν έχω χιούμορ για να αμυνθώ και δεν ήθελα να μου ανεβεί η πίεση...
Πηγή: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου