Η στάση του...
Μιχαλολιάκου όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε πανομοιότυπη. Ο ίδιος δηλώνει πάντοτε αθώος, ενώ για τα εγκλήματα στα οποία εμπλέκεται η Χρυσή Αυγή, αφήνει να κατηγορηθούν οι «συναγωνιστές» του σε όλη την ιεραρχία της οργάνωσης.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο Μιχαλολιάκος τόσα χρόνια την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής θυμίζει έντονα την εισαγωγή στη γνωστή παρωδία του Μπέρτολντ Μπρεχτ «Η όπερα της πεντάρας». Το εισαγωγικό τραγούδι, η «Μπαλάντα του Μέκι Μέσερ», περιγράφει πώς παραμένουν αόρατα τα εγκλήματα ενός αρχηγού μιας συμμορίας μαχαιροβγαλτών, ενώ ο ίδιος βγαίνει αλώβητος και με «καθαρά τα γάντια».
Το πρώτο τετράστιχο αντιπαραβάλλει την εικόνα του καρχαρία και τα δόντια που τα βλέπουν όλοι, με το μαχαίρι που κρατά ο Μέκι, αλλά κανείς δεν το βλέπει. Σε μια άλλη σκηνή της όπερας, ο Μέκι και ο ένας υψηλόβαθμος αστυνομικός τραγουδούν την «άρια των κανονιών», στην οποία νοσταλγούν την εποχή που στρέφονταν εναντίον των «αλλοφύλων», εναντίον όσων είχαν «καφέ» ή «ωχρό» δέρμα και έκαναν από το κρέας τους «μπιφτέκια ταρτάρ».
Τα ψέματα όμως έχουν τελειώσει για τον Αρχηγό. Με τη συνένωση των δεκάδων δικογραφιών που σχετίζονται με τη Χρυσή Αυγή, τις αποκαλυπτικές μαρτυρίες και τα αδιάσειστα ντοκουμέντα, το δικαστήριο διαθέτει πλέον καθαρή εικόνα για τον τρόπο δράσης της ναζιστικής οργάνωσης, το κίνητρό της και την ιεραρχική δομή της.
Ο Μιχαλολιάκος δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πίσω από τις μετωνυμίες («είμαστε εθνικιστές και όχι ναζιστές», «χαιρετούμε αρχαιοελληνικά», «είμαστε πολιτικό κόμμα και όχι οργάνωση») ούτε να κρύψει την προσωπική ευθύνη του για τα κακουργήματα στα οποία ενέχονται οι πιστοί οπαδοί του, εκτελώντας καταλεπτώς τις δικές του εντολές.
Στερημένος πια από κάθε λαϊκή στήριξη, απομονωμένος ακόμα και από τους χτεσινούς «συναγωνιστές» του, ο Μιχαλολιάκος θυμίζει την εικόνα που είχε πλάσει ο ίδιος για τον εαυτό του. Την εικόνα του «λύκου που καθαρίζει τη φωλιά του» και μένει μόνος του «με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου