ΕΙΚΟΝΕΣ...
«Αγαπητό ημερολόγιο, θέλω να ζήσω με κάθε κόστος, ακόμα κι αν σημαίνει ότι θα είμαι το μόνο άτομο που μπορεί να μείνει εδώ. Δεν θέλω να πεθάνω γιατί δεν...
έχω ζήσει».
Στις 30 Μαΐου 1944 η Εύα Χέιμαν από την Ουγγαρία γράφει την τελευταία σελίδα στο ημερολόγιό της, τρεις μέρες πριν μεταφερθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Στις 17 Οκτωβρίου του ίδιου έτους δολοφονείται και το όνομά της προστίθεται στη λίστα του ενάμισι εκατομμυρίου παιδιών που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Ο ίδιος αριθμός, ενάμισι εκατομμύριο, είναι όσοι έχουν παρακολουθήσει στο Instagram τις ιστορίες της Εύας (@Eva.Stories), που γυρίστηκαν στην Ουκρανία από τον Ισραηλινό παραγωγό Μάτι Κοσάβι σε μια υψηλού κόστους παραγωγή με σκοπό να διατηρήσει ζωντανές τις οδυνηρές μνήμες της γενοκτονίας των Εβραίων.
Τετρακόσια άτομα χρειάστηκαν για να ολοκληρωθούν τα εβδομήντα ολιγόλεπτα επεισόδια με πρωταγωνίστρια μια νεαρή Βρετανίδα ηθοποιό που ενσαρκώνει τη 13χρονη Εβραιοπούλα και μεταδίδει σε... πραγματικό χρόνο όσα εκείνη κατέγραφε στο ημερολόγιό της.
«Γεια σας, είμαι η Εύα και αυτή είναι η σελίδα μου. Ακολουθήστε με!», λέει και εκατομμύρια ακόλουθοι σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις ιστορίες της στην Ουγγαρία του 1944: ανέμελες στιγμές στο σπίτι των παππούδων της, φωτογραφίες και λίστα από τα δώρα που πήρε για τα 13α γενέθλιά της, βόλτες με τους φίλους της και το μεγάλο της όνειρο, «θέλω να γίνω φωτορεπόρτερ».
Όταν οι ναζί εισβάλλουν στην Ουγγαρία, η ζωή της Εύας αλλάζει δραματικά και τα πολύχρωμα βίντεο δίνουν τη θέση τους σε άλλα, ξεθωριασμένα και ασπρόμαυρα: στον δρόμο τη φωνάζουν «Βρομοεβραία», η οικογένειά της πετιέται έξω από το φαρμακείο της και στις επόμενες σκηνές όλοι φορούν το κίτρινο αστέρι, μπορούν να βγαίνουν από το σπίτι μόνο μία ώρα τη μέρα και τελικά μεταφέρονται σε γκέτο.
Και όλα αυτά όπως θα τα περιέγραφε ένας έφηβος της εποχής μας: με hastags (#lifeduringwar #ηζωήκατάτηδιάρκειατουπολέμου) και emoticons.
«Αν θέλουμε να φέρουμε τη μνήμη του Ολοκαυτώματος στη νέα γενιά, θα πρέπει να τη φέρουμε εκεί που είναι οι νέοι: στο Instagram», λέει ο Μάτι Κοσάβι, που δέχτηκε επικρίσεις, κυρίως στο Ισραήλ, για το αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κατάλληλα να δώσουν την αρμόζουσα οπτική σε ένα τόσο φρικτό γεγονός.
Απαντώντας στην κριτική, ο παραγωγός τονίζει ότι για δεκαετίες η ανάμνηση του Ολοκαυτώματος στηριζόταν στη μαρτυρία των επιζώντων και θα πρέπει να αναζητηθούν πιο δημιουργικοί τρόποι για να φτάσουν οι μαρτυρίες στις νεότερες γενιές. Προσθέτει ότι το Instagram αποτελεί μια πλατφόρμα για σοβαρό ιστορικό περιεχόμενο αν το αντιμετωπίσεις με προσοχή και σεβασμό.
Όπως σημειώνει ο Guardian, το ημερολόγιο της Εύας θυμίζει εκείνο της Άννας Φρανκ, και για το θέμα ρωτήθηκε ο Ρόναλντ Λέοπολντ, διευθυντής του Μουσείου-Σπιτιού της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ, ο οποίος δήλωσε ότι «κάθε φορά που χρησιμοποιούνται νέα μέσα για την απεικόνιση του Ολοκαυτώματος δημιουργείται αντιπαράθεση, όπως έγινε την πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν κινούμενα σχέδια, τα οποία πλέον θεωρούνται ένας πολύ καλός τρόπος για τη διάδοση αυτής της ιστορίας».
Σε κάθε περίπτωση, η παραστατικότητα και η ζωντάνια της Εύας, από την πρώτη στιγμή που απλώς παρατηρεί τον κόσμο γύρω της μέχρι τις τελευταίες σκηνές, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να επιβιώσει, φέρνουν τους χρήστες του Instagram αντιμέτωπους με την εβραϊκή ζωή στην Ουγγαρία πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν η ζωή τους διαλύεται σε κομμάτια και η Εβραιοπούλα καταγράφει: «Στην πραγματικότητα όλα απαγορεύονται, αλλά το πιο απαίσιο είναι ότι η τιμωρία για όλα είναι θάνατος».
Μέσα από την ατομική εμπειρία ενός συνομηλίκου τους οι νέοι μπορούν να κατανοήσουν τι σημαίνει να είσαι έφηβος κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, να βιώσουν την τραγωδία των Εβραιόπουλων που οδηγούνταν στον θάνατο χωρίς επιλογή, αλλά και να δουν την έντονη επιθυμία ενός μικρού κοριτσιού να ζήσει και να γίνει φωτορεπόρτερ. Έστω και έτσι, η Εύα μοιάζει να το κατάφερε...
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου