πέντε συνταρακτικά θεάματα που παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες- εκτός από τη συνέντευξη για την οποία αποφάνθηκε ήδη ο σκιτσογράφος Ηλίας Μακρής στην «Καθημερινή».
Το ένα θέαμα είναι ότι ο Μητσοτάκης έπαθε … Καμμένο και θύει στους Σαλαμινομάχους και τον Θεμιστοκλή. Τουλάχιστον ο δήμαρχος Αβραμόπουλος το είχε κάνει με στυλ, όταν είχε οργανώνει κάποτε με τον δήμαρχο Σπάρτης τελετή λήξης του Πελοποννησιακού Πολέμου- ώστε να μην βρίσκονται αιωνίως σε εμπόλεμη κατάσταση οι δυο πόλεις τους.
Ο Πρωθυπουργός μάζεψε όλον το κόσμο στο Ζάππειο -που δεν έχει καμία σχέση με τη Σαλαμίνα βεβαίως- και τους έλεγε κάτι ακατάληπτα: «Να σκάψουμε και να σκύψουμε, ως τις ρίζες μας, ώστε να συνδεθούμε με αυτές, όχι για να καταγράψουμε απλώς τα γεγονότα, αλλά για να συναντήσουμε, ερμηνεύοντας ξανά, το νόημά τους, και να μετουσιώσουμε το φορτίο τους σε εφόδιο για το μέλλον». Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.
Πάντως έβαλε και λίγο Άδωνι και εξηγούσε ότι οι σημερινοί Πέρσες είναι οι… πρόσφυγες και οι μετανάστες! Α ρε, Σαλαμίνα που τους χρειάζεται. Αλλά πολλοί διέκριναν προσπάθεια να συνδέσει τον… εαυτό του με τη Σαλαμίνα, τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες – όπου εφέτος δεν πήγαν τις χλαμύδες τους ο Μιχαλολιάκος με τον Κασιδιάρη και προφανώς είχε να καλύψει το κενό ο ίδιος.
Όπως θα καλύψει το κενό ότι δεν έχουμε πράσινο κόμμα στην Ελλάδα. Πάντως όλο αυτό κατέληξε σε έκκληση στον… Σαμαρά. Τι άλλο ήταν το «είμαστε λίγοι για να είμαστε διχασμένοι»;
Το δεύτερο θέαμα ήταν ότι το σύστημα Μητσοτάκη από τον πρόθυμο Στουρνάρα μέχρι τους συνήθεις γελωτοποιούς του βασιλέως βγήκε στα κεραμίδια για την ανετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Τώρα; Όχι, το 2015. Σε λίγο θα προτείνουν να ξανακάνουμε εκείνες τις εκλογές για να τις κερδίσουν…
Όπως πάντα σ’ αυτή τη συζήτηση υπάρχει και κάποιος Συριζαίος. Αυτή τη φορά την ο Βούτσης που την άρχισε στα ξεκούδουνα και ο Τσακαλώτος που της έβαλε αλατοπίπερο. Από το μνημόσυνο στο 2015 δεν έλειψε φυσικά ο απαραίτητος Βίζερ. Μετά το κάζο που έπαθε ο Μητσοτάκης με τον Βέμπερ είναι ο μόνος αντι-ΣΥΡΙΖΑ που του απέμεινε στη Ευρώπη και τον έχει πλέον όπου γάμος και χαρά…
Μερικοί το παρατράβηξαν. Άλλοι είδαν… πολιτικό κόστος του Τσίπρα σήμερα, για το 2015, αποκαλύπτοντας πού το πάνε με αυτή τη συζήτηση. Και άλλοι τα έβαλαν όχι μόνο με τους Συριζαίους-που τους βλέπουν πάντα στον ύπνο τους- αλλά και με τους ψηφοφόρους που μαύρισαν τον Σαμαρά από .. κόμπλεξ. Σαν έναν τύπο το 1989 που έβγαζε για το ψυχιατρείο το 40% όσων ψήφισαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ είχαν τον Μητσοτάκη.
Τρίτο θέαμα- με συνέχειες: Οι υποψήφιοι πρόεδροι της Δημοκρατίας αυξάνονται με ρυθμό ένας την ημέρα. Ως τα Χριστούγεννα- που θα τραβήξει τον κλήρο ο Πρωθυπουργός στο βουνό που θα αποσυρθεί- θα είναι καμία 80αριά. Βάλτε τώρα που γυρίζει..
Τελευταίας εσοδείας είναι η υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά. Της το πρότεινε, λέει, ο Μητσοτάκης γιατί εκτίμησε το υψηλό κύρος της στο εξωτερικό και τις γνώσεις της στα πολιτειακά θέματα. Άμα αρχίσουν να σε τρολάρουν, καλύτερα να τα μαζεύεις προτού σε τρελάνουν.
Η πλάκα είναι ότι το ανέκδοτο με τη Φώφη, συνδέεται με ένα μητσοτακικό σχέδιο για έλεγχο του… Κινάλ -ακόμη και αν χρειαστεί να ξαναονομαστεί ΠΑΣΟΚ. Ήδη μπήκε σε εφαρμογή, μέσω ενδιαφερομένου, που δηλώνει «σοσιαλιστής « – αν και όχι από κούνια- και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σοσιαλιστικό κόμμα στην Ελλάδα. Με τον ίδιο αρχηγό εννοείται.
Αν του βγει, ο Μητσοτάκης θα έχει εφαρμόσει στο ακέραιο την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής: μετά τη μεταγραφική περίοδο στην οποία απέκτησε ορισμένους υπουργούς, θα αποκτήσει και… θυγατρικό κόμμα.
Το τέταρτο θέαμα, ίσως και το καλύτερο, είναι ότι Ντόρα δεν μπορεί να καθίσει στ’ αυγά της και κάθε τόσο παίζει με τα νεύρα πολλών και διαφόρων.
Του Δένδια που βρίσκεται στο υπουργείο που της ανήκει, του συμπαθούς Κ. Γκιουλέκα που της κάνει τον πρόεδρο στην Επιτροπή Εξωτερικών της Βουλής -την οποία η ίδια παίζει στα δάκτυλα. Και του αδελφού της …οικογενειακώς.
Τελευταία η κυρία το διασκεδάζει με τους υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας. Η ίδια είπε ότι προτιμάει κάποιον που θα εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση -ξέροντας ότι αυτός είναι μόνο ένας. Έτσι έκοψε την ανάσα όσων έχουν μπει στην κούρσα και τρέχουν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ειδικά κάτι τελειωμένοι και τελειωμένες του παλαιού «Σημιτισμού».
Το πέμπτο θέαμα στήθηκε από έναν Διαματάρη με τ’ όνομα. Αυτός έγραψε το σενάριο, τη σκηνοθεσία υπογράφει όπως πάντα ο Θεοδωρικάκος. Ο Διαματάρης, Ελληνοαμερικανός, γνωστός και μη εξαιρετέος στους παροικούντες ως άνθρωπος της οικογένειας, ανακηρύχθηκε υφυπουργός και τώρα μάθαμε και πώς το κατάφερε.
Σ’ αυτόν αποδίδεται το μυστικό να κερδίζει ο Μητσοτάκης μονίμως τις εκλογές: να κατασκευάσει και… δεύτερο εκλογικό σώμα. Που θα λειτουργεί όπως παλιά τα «στρατιωτικά» -ήτοι η ψήφος από τα στρατόπεδα για όσους θυμούνται.
Έτσι ο Πρωθυπουργός νυχτώνει και ξημερώνει με την προσπάθεια να βρει 200 ψήφους στη Βουλή για να περάσει την ψήφο των αποδήμων, ομογενών και πάσης φύσεως ξενιτεμένων από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και δώθε.
Θα τους βρει μάλλον. Εκτός από τη Φώφη που την έχει στο τσεπάκι, ο Κουτσούμπας ακολουθεί την παράδοση του ΚΚΕ να κάνει το κρίσιμο λάθος την κρίσιμη στιγμή. Για τον Βαρουφάκη κάτι εναντίον του Τσίπρα, που τον ευεργέτησε, νάναι και ό,τι νάναι. Στον Βελόπουλο αρκούν κηραλοιφές από το Άγιο Όρος και κάτι ωραίες ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού Χριστού, τώρα που του τέλειωσαν οι δικές του.
Να κάνουμε ταμείο; Όλα αυτά τα ωραία δεν προέκυψαν τυχαία: συνδέονται με τον κατ’ έθιμο πρώτο κυβερνητικό απολογισμό των 100 ημερών. Και έπεσαν όλα μαζί για αντιπερισπασμό στη γενική διαπίστωση ότι υπήρχε πενιχρότατος.
Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Μητσοτάκη διακρίνεται σε τέσσερις τομείς. Βολεύει τον εαυτό της. Κάνει ευνοϊκές ρυθμίσεις στους σπόνσορές της. Μοιράζει τα λεφτά που της άφησε ο Τσίπρας. Ξηλώνει ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σε εργατική νομοθεσία, ασφαλιστικό σύστημα και προστασία περιβάλλοντος.
Με αυτόν τον απολογισμό, μετά τον ανέτοιμο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, θα ανακαλύψουν και την ακαταλληλότητα του στρατηγού Πλαστήρα να κυβερνήσει το 1951.
Την ακαταλληλότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974, την ανέδειξε ήδη ο Μητσοτάκης από τη Θεσσαλονίκη, προτάσσοντας τον Βενιζέλο ως περισσότερο συμβατό με την Μεταπολίτευση. Με αποτέλεσμα ο Βαγγέλης να νομίζει ότι εννοεί αυτόν και να ορμήσει πάλι στην επικαιρότητα.
Συμπέρασμα: Αν στις πρώτες εκατό μέρες το σύστημα Μητσοτάκη εμφάνισε αυτά τα συμπτώματα, στις επόμενες εκατό θα τους τρέχουμε στις κλινικές και τα νοσοκομεία: τι άλλο μπορεί να συμβεί, αν δούμε καμία μέρα τον Πρωθυπουργό στον Παρθενώνα να αναγγέλλει τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή και της Ασπασίας σε ριμέικ;...
Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου