Ο συνδυασμός Τραμπ και Ερντογάν είναι και επικίνδυνος...

...και ανεξέλεγκτος.
"Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικλ Πομπέο, που επισκέφτηκε την Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, ήταν βέβαια πολύ φιλικός (και γιατί να μην είναι), αλλά οι δηλώσεις του σχετικά με την Τουρκία ήταν προσεκτικές και μετρημένες..."...
Δεν πρόλαβε να πανηγυρίσει, όπως θα ήθελε, για τη στήριξη των ΗΠΑ μετά την επίσκεψη Πομπέο η ελληνική κυβέρνηση και παρακολουθεί αμήχανη όσα –πολύ σημαντικά– συμβαίνουν με την Τουρκία και τα ιμπεριαλιστικά σχέδιά της στη Συρία. Ως...
γνωστόν, η στρατηγική της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια βασίστηκε εν πολλοίς στην απομάκρυνση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ. Για την ακρίβεια, στην ψυχρότητα στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, λόγω της αμερικανικής στήριξης στους Κούρδους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (η προηγούμενη και αυτή) πίστεψαν ότι λόγω αυτής της απομάκρυνσης θα μπορούσε η Ελλάδα να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή και να αντικαταστήσει σε κάποιον βαθμό την Τουρκία σε επίπεδο χρησιμότητας. Γι' αυτό και τελευταία δίνουν «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ, χωρίς ωστόσο να παίρνουν κάποιο αντάλλαγμα, απλώς προσδοκώντας. 

Υπήρχαν, βέβαια και οι πιο ρεαλιστές (που όμως δεν λαμβάνονταν υπόψη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που έβλεπαν την κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ ως μοναδική ευκαιρία), οι οποίοι επισήμαιναν ότι η Τουρκία δεν θα πάψει να είναι σημαντική και υπολογίσιμη για τις ΗΠΑ. Αυτοί μιλούσαν για συγκυριακή κρίση, την οποία κανένα από τα δύο μέρη δεν θα άφηνε να αποκτήσει βάθος. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ υπέρ της Τουρκίας και των σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν, που ανατρέπουν την ως τώρα αμερικανική συμμαχία με τους Κούρδους, φυσικά εξέπληξαν δυσάρεστα τους Κούρδους, τους οποίους παραδίδουν βορά στην Τουρκία, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, που παρακολουθεί με αμηχανία όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες.

Όλα αυτά την ώρα που η Ελλάδα προσδοκούσε μια πιο ενεργή στήριξη από τις ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία και την καταδίκη των προκλητικών ενεργειών της στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικλ Πομπέο, που επισκέφτηκε την Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, ήταν βέβαια πολύ φιλικός (και γιατί να μην είναι), αλλά οι δηλώσεις του σχετικά με την Τουρκία ήταν προσεκτικές και μετρημένες, ώστε να κρατούν τις διπλωματικές ισορροπίες. 

Η κατάσταση, ωστόσο, όσον αφορά τη Συρία και τα ανοιχτά μέτωπα εκεί είναι αρκετά σύνθετη, καθώς με τον Τραμπ δεν συμφωνούν όλα τα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ. Ο Τραμπ είχε από παλιά μια καλή σχέση και σε προσωπικό επίπεδο με τον Ερντογάν, οι σχεδιασμοί του «βαθέος κράτους» των ΗΠΑ όμως δεν ταυτίζονται πάντα με τις δικές του επιδιώξεις. Έτσι και τώρα είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εδώ και καιρό προσπαθεί να δώσει στον Τούρκο Πρόεδρο αυτό που ζητάει, αλλά συναντάει αντιδράσεις. Αυτός είναι και ο λόγος των αντιφατικών δηλώσεων και των αλλοπρόσαλλων tweets των τελευταίων ημερών.

Όμως ο Ερντογάν χρειαζόταν κάτι πολύ παραπάνω από μια δήλωση και μερικά tweets του Τραμπ για να προχωρήσει τα στρατιωτικά του σχέδια για εισβολή στη Συρία και την καταστροφή των κουρδικών δυνάμεων. Η προώθηση των σχεδίων της Τουρκίας θα έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα για την περιοχή και θα αγγίξουν και την Ευρώπη. Αλλά μια οπισθοχώρηση της Τουρκίας θα εξέθετε τον Ερντογάν, εντός και εκτός της χώρας του, μετά τις ανακοινώσεις και τις ενέργειες στις οποίες προέβη. Ο συνδυασμός Τραμπ και Ερντογάν είναι και επικίνδυνος και ανεξέλεγκτος, αν και ο δεύτερος τουλάχιστον είναι προβλέψιμος, καθώς όλοι γνωρίζουν τις επιδιώξεις του. Θα καταφέρουν να τους σταματήσουν; Αυτή θα είναι η αγωνία των επόμενων ημερών. 

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Βασιλικής Σιούτη, πατήστε ΕΔΩ...