Μα βγαίνουν ακόμα δημοσιογράφοι;...

Οι δημοσιογράφοι αποτελούν έναν πολύ μεγάλο πληθυσμό. Σε αντιστοιχία θα μπορούσε ο αριθμός τους να είναι ανάλογος μιας μεγάλης ευρωπαϊκής βαριάς βιομηχανίας. Μόνο τα μέλη της ΕΣΗΕΑ (που εκπροσωπεί τυπικά δημοσιογράφους της Αθήνας) αγγίζουν τις έξι χιλιάδες πένες και μικρόφωνα, εκ...
των οποίων οι περίπου πέντε χιλιάδες είναι εν ενεργεία.

Για την ακρίβεια σύμφωνα με την ενημέρωση του μητρώου στις 20 Σεπτεμβρίου 2019, η Ένωση αριθμεί 5.865 μέλη: 4.607 ενεργά, 1.258 συνταξιοδοτημένα, ενώ 532 έχουν δηλώσει την ανεργία τους στο Σωματείο και έχουν εγγραφεί στο μητρώο ανέργων. Ακόμα, υπάρχουν οι δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΠΗΤ (Περιοδικός και Ηλεκτρονικός Τύπος) και αρκετοί (ή πολλοί) άλλοι που κινούνται εκτός Ενώσεων και είτε εργάζονται πλήρως (με λίγα χρήματα) είτε απλώς «δημοσιογραφούν» για να δοκιμάσουν την τύχη τους με αμοιβές (αν υπάρχουν) πινακίου φακής.

Το πώς επιβιώνει όλος αυτός ο πληθυσμός σε μια αγορά εργασίας που συνεχώς υποβαθμίζεται και φθίνει, το ξέρουν όσοι βρίσκονται εντός των τειχών και ακούνε, βλέπουν, μαθαίνουν πόσοι συνάδελφοι κινούνται συνεχώς στο «υπό-». Υπο-λειτουργούν, υπο-αμείβονται, ακόμα και υπο-σιτίζονται (υπάρχουν και τέτοιοι!) και υπόκεινται διάφορα: πολύμηνες καθυστερήσεις αμοιβών, υποχρεωτική εργασία σε δύο και τρία Μέσα του ίδιου Ομίλου με τον ίδιο μισθό ή υπο-μισθό, αβεβαιότητα, απειλές...

Παρόλα αυτά, δημοσιογράφοι βγαίνουν ακόμα –και δεν εννοούμε εκείνους των σχολών, πανεπιστημιακών και ιδιωτικών. Την Πέμπτη και την Παρασκευή η ΕΣΗΕΑ είχε τις ετήσιες εξετάσεις για την εγγραφή νέων μελών. Μαθαίνουμε ότι ο αριθμός τους ήταν αυξημένος σε σχέση με εκείνον παλαιότερων χρόνων –και αυτό επειδή πλέον γίνονται δεκτά ως μέλη και οι εργαζόμενοι στα σάιτ. 

Αυτοί που θα εγγραφούν είναι, αν πληροφορηθήκαμε σωστά, πάνω από εκατό. Δεν έχει σημασία πόσοι ακριβώς· σίγουρα είναι πολλοί και πολλαπλάσιοι της πραγματικής ζήτησης. Έτσι, το ερώτημα του τίτλου «Βγαίνουν ακόμα δημοσιογράφοι;» έχει αυτονόητη απάντηση: βγαίνουν! Δεν είναι κακό αυτό. Αλίμονο αν μαζί με την κατάρρευση των δομών της Ενημέρωσης όπως την ξέραμε, κατέρρεε και το όνειρο νέων ανθρώπων να γίνουν δημοσιογράφοι.

Σημασία, όμως, έχει η ποιότητα Μέσων και εργαζομένων. Δηλαδή, ποιοι μπαίνουν, με τι προσόντα και με ποιους στόχους διαβαίνουν τις πύλες της κατεστραμμένης Πολιτείας τού Τύπου και των Μέσων. Η οποία από βαριά βιομηχανία που ήταν (με εφημερίδες που πουλούσαν εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα, τηλεοπτικούς σταθμούς με τεράστιους τζίρους, ραδιόφωνα εύρωστα και τη διαφήμιση να ρέει ποταμηδόν), μεταλλάχθηκε σε βιοτεχνία και σε ορισμένες περιπτώσεις –με τα ολιγοπρόσωπα σάιτ και τη δημοσιογραφία τού κόπι πέιστ– έχει δομές οικοτεχνίας. Φυσικά σαθρές...

harddog-sport.blogspot.com