Ο ένας είναι να κοπιάρει τον Μητσοτάκη της αντιπολίτευσης: να αρχίζει να ζητάει αμέσως εκλογές, να...
κάνει το άσπρο μαύρο, να χτυπάει κάτω από τη ζώνη, να βάλει τους δικούς τους να βρίζουν σαν καραγωγείς τον Πρωθυπουργό και να βρίσκει σκάνδαλα κάτω από κάθε υπουργική υπογραφή. Το τελευταίο δεν θα είναι και δύσκολο.
Ο άλλος τρόπος είναι να εστιάσει μεθοδικά πάνω σε συγκεκριμένες πλευρές της κυβερνητικής λειτουργίας και πολιτικής και σε ορατές αδυναμίας του Πρωθυπουργού και να τον χτυπάει χωρίς έλεος. Πανεύκολο. Με επιχειρήματα και πολιτική ευπρέπεια αλλά ανελέητα.
Η αντιπολίτευση δεν γίνεται με ανθοδέσμες. Θέλει σκληρό ροκ, που έλεγε κι ο Λαλιώτης. Για να βρει η αξιωματική αντιπολίτευση αυτή τη θεματολογία και τα αδύναμα κυβερνητικά σημεία δεν θα κουραστεί.
Ήδη έχουν αναδειχθεί, καθώς η ετερόκλιτη κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδεικνύεται μηχανή δημιουργίας προβλημάτων στην κοινωνία, αλλά και στον… εαυτό της- με την κυοφορία σκανδάλων και αντιλαϊκών επιλογών. Ο Τσίπρας δεν έχει παρά να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δίνουν κατά τομέα.
Το προεδρικό
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα που δεν είχε προϋπολογίσει προ καιρού όταν άφηνε να εννοηθεί ότι έχει κατά νου κάποιον πέρα από τον Προκόπη Παυλόπουλο για την προεδρία της Δημοκρατίας –«ίσως μια γυναίκα».
Όμως όσο περνάει ο καιρός η υποψηφιότητα Παυλόπουλου αποκτά δυναμική και δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον Πρωθυπουργό: ή θα έχουμε πρόεδρο με περισσότερες από 250 ψηφους ή θα ανοίξει στη ΝΔ ο ασκός του Αιόλου.
Χωρίς τον Παυλόπουλο η ψήφος των Καραμανλικών κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη είναι. Και φρόντισε ο ίδιος ο Μητσοτάκης το 2015 να κατοχυρώσει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.
Αν μάλιστα καταφύγει σε κάποιες συγκεκριμένες υποψηφιότητες που ακούγονται, θα υπάρξουν ακόμη και ηχηρές αποχωρήσεις από τη Βουλή.
Αυτό είναι πρόβλημα που ξεπερνάει το ήδη διαπιστωμένο πρόβλημα Σαμαρά.
Την ίδια στιγμή αναδύεται ότι η δυνατότητα της Βουλής να εκλέγει τον ανώτατο άρχοντα με απλή πλειοψηφία δεν είναι καθόλου διασφαλισμένη, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει σε ό,τι αφορά το Σύνταγμα: στην προηγουμένη Βουλή δεν ψήφισε το είδος της αλλαγής που θέλει να κάνει η σημερινή πλειοψηφία. Άρα, 151 πάπαλα και Παυλόπουλος ή εκλογές.
Το εκλογικό
Οι ψευδαισθήσεις για ΙΧ εκλογικό σύστημα που θα ισχύσει από τις επόμενες εκλογές και άρα δεν θα χρειαστεί εκλογικός γύρος με απλή αναλογική κατέρρευσαν. Οι 200 βουλευτές δεν υπάρχουν.
Έτσι τα σχέδια για πρόωρες εκλογές για να «καεί», όσο είναι καιρός, η απλή αναλογική τελούν υπό διαρκή επεξεργασία, στην οποία εμπεριέχεται η ψήφος των αποδήμων.
Από το τελευταίο αναδύεται και η υπόνοια για με καθόλου διαφανείς μεθοδεύσεις με την ψήφο των όπου γης Ελλήνων αποδήμων στην οποία υπολογίζει πολλά η ΝΔ. Για λόγους που δεν δείχνουν πάντα θεμιτοί. Και ο Θεοδωρικάκος πρέπει να το σκεφτεί πριν βάλει την υπογραφή του.
Την ίδια στιγμή ο Πρωθυπουργός μάλλον έβαλε ένα νέο αυτογκόλ: την ώρα που καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητήσουν αυτά τα θέματα, προκύπτει ότι τα έχει συζητήσει ήδη σε τετ α τετ με τη Φώφη Γεννηματά.
Το Προσφυγικό
Η κυβέρνηση που κατηγορούσε τον Τσίπρα για τη διαχείριση των 860.000 αφίξεων του 2015 έχει πνιγεί ήδη με την άφιξη των 45.000 που ήλθαν εφέτος. Ο Κυριάκος τα είπε πολύ ωραία στη Βουλή με τον αδύναμο Βαρουφάκη απέναντί του. Αλλά στην πράξη βάζει εγκαιροφλεγείς βομβείς. Και μεταξύ μας: ψιλο-γελοιοποιείται σε όσους θυμούνται τι έλεγε ως αντιπολίτευση.
Πέρα από την κατάρρευση της θεωρίας «έρχονται γιατί δεν φυλάει τα σύνορα ο ΣΥΡΙΖΑ», οι ανερμάτιστοι χειρισμοί και ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις εκθέτουν τον Πρωθυπουργό που δείχνει να μην παρακολουθεί καν τις εξελίξεις: υπόσχεται να… διεθνοποιήσει ένα ήδη υπερδιεθνοποιημένο πρόβλημα- μέχρι και ο Πάπας το ανέδειξε αυτοπρόσωπη παρουσία στη Λέσβο- και να φέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα θέμα που έχει ήδη ενταχθεί στην ατζέντα της επόμενης Συνόδου Κορυφής.
Παρότι ο Πρωθυπουργός αναγκάσθηκε τελικά να δεχθεί ότι για τις αφίξεις δεν ευθύνεται η προηγουμένη κυβέρνηση, αλλά προκύπτουν από γεωπολιτικές μεταβολές, η κυβέρνηση δεν έχει ιδέα για την ουσία του θέματος και αντιφάσκει.
Στον αυθαίρετο διαχωρισμό «προσφύγων» και «μεταναστών» προστίθεται η αδυναμία κατανόησης της ευρωπαϊκής πολιτικής και της ιστορικής διάστασης του προβλήματος.
Επιπλέον οι αναμενόμενες αντιδράσεις περιφερειαρχών και δημάρχων -που δεν θέλουν ξένους στην περιοχή τους, αλλά συμβαίνει να είναι άνθρωποι της ΝΔ που πανηγύρισε για την εκλογής τους -είναι ένα κουβάρι που δεν θέλει κανείς στην κυβέρνηση αναλάβει να ξετυλίξει.
Η κοινωνική θύελλα
Χωρίς περίσκεψη η κυβέρνηση έδειξε διάθεση να μεταφέρει στην αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας και την κοινωνική ασφάλιση, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και τις ταξικές επιλογές της.
Ίσως θεωρούσε ότι θα αναχαιτίσει εκ των προτέρων την κοινωνική αντίδραση, δυσκολεύοντας τη λειτουργία των συνδικάτων και τις αποφάσεις τους για κινητοποιήσεις. Αλλά μάλλον την έφερε νωρίτερα.
Οι νευρικές αντιδράσεις του Πρωθυπουργού στην πρόσφατα απεργία έδειξαν ότι δεν έχει σχέδιο διαχείρισης της κοινωνικής θύελλας που έρχεται. Έτσι στρέφει όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις εναντίον της -και τη δική της- και κάνει τα πράγματα χειρότερα για την ίδια.
Η Νοβάρτις, η «σκευωρία» και τα σκάνδαλα
Στο σκάνδαλο Νοβάρτις η ΝΔ -και το Κινάλ από δίπλα- παραβίασε κάθε κανόνα δικαστικής τάξης, πολιτικής ευπρέπειας και κοινής λογικής. Μετέτρεψε μια νόμιμη εισαγγελική έρευνα σε σφοδρή επίθεση κατά της Δικαιοσύνης, αμφισβητώντας το δικαίωμα της Πολιτείας να εφαρμόσει τους νόμους.
Έτσι μπήκε σε δρόμο χωρίς επιστροφή. Με έναν πρώην υπουργό ήδη στο δρόμο προς το εδώλιο με την κατηγορία της δωροδοκίας και δυο ακόμη για τους οποίους αναμένεται το αποτέλεσμα της έρευνας, θεώρησε ότι η πλειοψηφία της στη Βουλή μπορεί να γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το σκάνδαλο.
Σ’ αυτό το σημείο έχασε το μέτρο και προχώρησε σε προανακριτική για έναν υπουργό του Τσίπρα, παρότι δεν τόλμησε να αγγίξει τον ίδιο.
Αυτό συνιστά πρόκληση απέναντι στην κοινή γνώμη, δικαστικό ρίσκο, αλλά και πολιτικό λάθος. Με την επιχείρηση «σκευωρία» κρατάει το σκάνδαλο στην επικαιρότητα και προκαλεί την κοινή γνώμη: εκείνοι που της χρωστούν θέλουν και το βόδι.
Το χειρότερο είναι ότι η προανακριτική για τον Παπαγγελόπουλο κόβει τα πόδια των μισών υπουργών της ΝΔ. Ποιος θα βάλει την υπογραφή του -ειδικά σ’ αυτά που του υποδεικνύουν από το Μέγαρο Μαξίμου, όταν η επόμενη πλειοψηφία απλώς θα αντιγράψει τη σημερινή;...
Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου