Δε χρειαζόταν η πανέξυπνη παρέμβαση των γυναικών που υπογράφουν ως «10 “στρατιωτάκια” της υπο-κριτικής τέχνης», εμπνευσμένη από το «γελοίο βάδισμα» των Μόντι Πάιθον, για να γεννηθεί η...
απορία, αλλά είναι σίγουρα μια καλή ευκαιρία να τη θέσουμε ξανά, χωρίς βέβαια κάποια ελπίδα να απαντηθεί. Δε νομίζετε ότι κινδυνεύει λίγο εύκολα η πατρίδα;
Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία του «γελοίου βαδίσματος» στη μαθητική παρέλαση της Νέας Φιλαδέλφειας, ήταν οι αντιδράσεις που προκάλεσε στο κοινό που ήθελε να προβοκάρει. Στο κοινό των συντηρητικών, των «πιστών» της έννοιας του έθνους, των «περήφανων Ελλήνων». Και οι αντιδράσεις αυτές επιβεβαίωσαν στο έπακρο τις προσδοκίες ακόμα και του πιο αισιόδοξου προβοκάτορα.
Ο περήφανος Έλληνας φαντασιώθηκε κάθε λογής τιμωρία για αυτές τις 10 κοπέλες. Από την πιο «ανώδυνη» της αποβολής από το σχολείο (δρώντας υπό την υπόθεση ότι τα «στρατιωτάκια» είναι μαθήτριες) — μέχρι ένα πλούσιο μπουκέτο από απειλές σωματικής και, φυσικά, σεξουαλικής βίας εναντίον τους.
Ο περήφανος Έλληνας φαντασιώθηκε κάθε λογής τιμωρία για αυτές τις 10 κοπέλες. Από την πιο «ανώδυνη» της αποβολής από το σχολείο (δρώντας υπό την υπόθεση ότι τα «στρατιωτάκια» είναι μαθήτριες) — μέχρι ένα πλούσιο μπουκέτο από απειλές σωματικής και, φυσικά, σεξουαλικής βίας εναντίον τους.
Μερικά, ενδεικτικά μονάχα, σχόλια «καλών πατριωτών» για τις 10 κοπέλες και την παρέμβασή τους.
Ακόμα και όσοι συγκράτησαν τα ένστικτα και τις φαντασιώσεις τους, δεν παρέλειψαν να στηλιτεύσουν την καλλιτεχνική παρέμβαση των κοριτσιών, φωνασκώντας για προσβολή νεκρών, προσβολή ατόμων με ειδικές ανάγκες και, το σημαντικότερο, προσβολή της πατρίδας.
Και αν για τους νεκρούς πολεμιστές του ’40 και τους ανθρώπους με αναπηρία, το συναίσθημα της προσβολής πηγάζει από τη δυσκολία κατανόησης του μηνύματος και της στόχευσης της παρέμβασης, στο ζήτημα της προσβολής της πατρίδας, του έθνους, τα πράγματα γίνονται λίγο περίεργα.
Όπως και με την «πολιτισμική αλλοίωση» από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αυτή η πανίσχυρη και παντοδύναμη «Ιδέα», φαίνεται να είναι πολύ ευάλωτη και ευαίσθητη στην παραμικρή απειλή.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Ανδρέα Κοσιάρη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου