Τω καιρώ εκείνω, όταν η κ. Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου χαρακτήριζε «νέο Παρθενώνα» το Μέγαρο Μουσικής, γελάσαμε οι περισσότεροι, ενώ αρκετοί θυμήθηκαν ότι...
Παρθενώνας είχε αποκληθεί και η Μακρόνησος, στα χρόνια των εκτοπισμών. Πνευματική ελαφρότητα στη μια περίπτωση, πνευματική βαναυσότητα στην άλλη. Και σαν να μην έφταναν οι τρεις Παρθενώνες, προέκυψε και τέταρτος. Και μάλιστα με νουνό κάποιον που τυγχάνει και αρχαιολόγος. Αντιγράφω τα ιερά λόγια σεβαστικά, καθώς ταιριάζει, αφού πρώτα μαρτύρησα ακούγοντάς τα πεντάκις στο βιντεάκι, για να μην τα προδώσω:
«Το Ελληνικό ως επένδυση μεμονωμένη θα μπορούσε να είναι το σύμβολο που στο μέλλον θα συμβολίζει αυτή τη στροφή της Ελλάδος. Δηλαδή, πώς βλέπει κάποιος τον Παρθενώνα και λέει είναι η εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας και της κλασικής Ελλάδος; Να βλέπει κατ’ αναλογία το Ελληνικό και να λέει τότε η Ελλάδα άλλαξε από μία, η τελευταία ξέρω ’γώ σοβιετική δημοκρατία των Βαλκανίων σε μία κανονική δυτική χώρα. Αυτό είναι». Αυτό είναι. Οντως. Αυτό είναι υπερανάπτυξη της πνευματικής ελαφρότητας και ταυτόχρονα της υβριστικής βαναυσότητας από τον καθ’ ύλην αρμόδιο: τον υπουργό Ανάπτυξης.
Ενα καζίνο, μας λέει ο και αρχαιολόγος και αρχαιολάγνος και αρχαιοπώλης κ. Αδωνις Γεωργιάδης, συν δύο ουρανοξύστες (σε σχήμα Καρυάτιδας, πλην με καταγωγή από το Ντουμπάι ή το Λας Βέγκας), συν μαγαζιά, συν κάποιοι δημόσιοι χώροι συνεχώς μειούμενοι, μας κάνουν έναν Παρθενώνα. Συμβολικώς. Για να ξέρουν οι επόμενοι πότε πάψαμε να είμαστε σοβιετία, δηλαδή, χονδρικώς, πότε επέστρεψε από τα γκουλάγκ ο κ. Γεωργιάδης: Ιούλιο του 2019, έπειτα από τεσσεράμισι χρόνια στη σιβηρική παγωνιά, χωρίς καμία δυνατότητα να μιλήσει σε ραδιόφωνα και κανάλια. Χωρίς καν ένα λάπτοπ να τουιτάρει τον καημό του.
Ενα σοβιετικό κουσούρι το απέκτησε πάντως ο υπουργός στα χρόνια της εξορίας του: τη λατρεία του Ηγέτη. Και στον ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί η προσωπολατρεία, ο κ. Γεωργιάδης όμως κατέρριψε κάθε ρεκόρ, εμφανίζοντας τον Αρχηγό του όχι απλώς σαν Πατερούλη αλλά σαν θαυματουργό άγιο. Με ανάρτησή του στο τουίτερ γνωστοποίησε ότι «ο Κυριάκος σώζει τη ζωή του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ. Στο Μαξίμου ο πατέρας του». Εβαλε μάλιστα μια τοσοδούλα φωτογραφία του πιτσιρικιού και μια μεγάλη του κ. Μητσοτάκη. Λογικό. Κι όταν η οικογένεια του άτυχου μικρούλη διαμήνυσε ότι πρόκειται για ψέμα, ο κ. Γεωργιάδης εξαφάνισε την ψευδόμενη ανάρτησή του. Λογικό. Το ’χει ξανακάνει άλλωστε. Πολλάκις...
Παντελής Μπουκάλας
Πηγή: Καθημερινή
Παρθενώνας είχε αποκληθεί και η Μακρόνησος, στα χρόνια των εκτοπισμών. Πνευματική ελαφρότητα στη μια περίπτωση, πνευματική βαναυσότητα στην άλλη. Και σαν να μην έφταναν οι τρεις Παρθενώνες, προέκυψε και τέταρτος. Και μάλιστα με νουνό κάποιον που τυγχάνει και αρχαιολόγος. Αντιγράφω τα ιερά λόγια σεβαστικά, καθώς ταιριάζει, αφού πρώτα μαρτύρησα ακούγοντάς τα πεντάκις στο βιντεάκι, για να μην τα προδώσω:
«Το Ελληνικό ως επένδυση μεμονωμένη θα μπορούσε να είναι το σύμβολο που στο μέλλον θα συμβολίζει αυτή τη στροφή της Ελλάδος. Δηλαδή, πώς βλέπει κάποιος τον Παρθενώνα και λέει είναι η εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας και της κλασικής Ελλάδος; Να βλέπει κατ’ αναλογία το Ελληνικό και να λέει τότε η Ελλάδα άλλαξε από μία, η τελευταία ξέρω ’γώ σοβιετική δημοκρατία των Βαλκανίων σε μία κανονική δυτική χώρα. Αυτό είναι». Αυτό είναι. Οντως. Αυτό είναι υπερανάπτυξη της πνευματικής ελαφρότητας και ταυτόχρονα της υβριστικής βαναυσότητας από τον καθ’ ύλην αρμόδιο: τον υπουργό Ανάπτυξης.
Ενα καζίνο, μας λέει ο και αρχαιολόγος και αρχαιολάγνος και αρχαιοπώλης κ. Αδωνις Γεωργιάδης, συν δύο ουρανοξύστες (σε σχήμα Καρυάτιδας, πλην με καταγωγή από το Ντουμπάι ή το Λας Βέγκας), συν μαγαζιά, συν κάποιοι δημόσιοι χώροι συνεχώς μειούμενοι, μας κάνουν έναν Παρθενώνα. Συμβολικώς. Για να ξέρουν οι επόμενοι πότε πάψαμε να είμαστε σοβιετία, δηλαδή, χονδρικώς, πότε επέστρεψε από τα γκουλάγκ ο κ. Γεωργιάδης: Ιούλιο του 2019, έπειτα από τεσσεράμισι χρόνια στη σιβηρική παγωνιά, χωρίς καμία δυνατότητα να μιλήσει σε ραδιόφωνα και κανάλια. Χωρίς καν ένα λάπτοπ να τουιτάρει τον καημό του.
Ενα σοβιετικό κουσούρι το απέκτησε πάντως ο υπουργός στα χρόνια της εξορίας του: τη λατρεία του Ηγέτη. Και στον ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί η προσωπολατρεία, ο κ. Γεωργιάδης όμως κατέρριψε κάθε ρεκόρ, εμφανίζοντας τον Αρχηγό του όχι απλώς σαν Πατερούλη αλλά σαν θαυματουργό άγιο. Με ανάρτησή του στο τουίτερ γνωστοποίησε ότι «ο Κυριάκος σώζει τη ζωή του μικρού Παναγιώτη Ραφαήλ. Στο Μαξίμου ο πατέρας του». Εβαλε μάλιστα μια τοσοδούλα φωτογραφία του πιτσιρικιού και μια μεγάλη του κ. Μητσοτάκη. Λογικό. Κι όταν η οικογένεια του άτυχου μικρούλη διαμήνυσε ότι πρόκειται για ψέμα, ο κ. Γεωργιάδης εξαφάνισε την ψευδόμενη ανάρτησή του. Λογικό. Το ’χει ξανακάνει άλλωστε. Πολλάκις...
Παντελής Μπουκάλας
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου