έχουν τέτοιες ενοχλητικές υποχρεώσεις. Όπως δεν έχουν και υποχρέωση «ονομαστικοποίησης» των μετοχών της εταιρίας τους. Που πάει να πει πως δεν θα ξέρει κανείς ποιος πουλάει και ποιος αγοράζει μετοχές, σε ποιους δηλαδή και σε τι ποσοστό ανήκει το κανάλι. Προς δόξαν της διαφάνειας προφανώς.
Ας σημειωθεί πως το ζητούσαν επιτακτικά από το 2016 οι καναλάρχες. Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τους το απέρριψε. Στη συνέχεια προσέφυγαν στο ΣτΕ. Κι εκεί τους το απέρριψαν. Κι έρχεται τώρα η Κυβέρνηση της ΝΔ και τους τα δίνει όλα στο πιάτο. Σε ανταπόδοση, προφανώς, των πολύτιμων υπηρεσιών που της προσέφεραν χρόνια τώρα. Αλλά και ως εγγραφή υποθήκης για τη διατήρηση και στο μέλλον της ολόπλευρης στήριξης. Αν τώρα κάποιος υποψιάζεται πως όλα γίνονται, κυρίως, στο όνομα πολύ συγκεκριμένου μεγαλοεπιχειρηματία, μεγαλοεκδότη, καναλάρχη, μπορεί και να μην πέφτει έξω.
Αμ τι νομίσατε; Έτσι, μονάχα για λόγους υψηλών ιδεολογικών προταγμάτων τα αφεντικά των καναλιών δεν είχαν αφήσει τον Τσίπρα σε χλωρό κλαρί, τόσα χρόνια; Ή μήπως ότι, για ιδεολογικούς επίσης λόγους, σήμερα δεν βλέπουν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τίποτα, δεν τους ενοχλεί τίποτα. Έτσι τζάμπα και βερεσέ υμνολογούν τώρα καθημερινά την κατά Μητσοτάκη «κανονικότητα»;
Ο ΣΕΒ από τη μεριά του έχει πάντα κι εκείνος τα δικά του νιτερέσα. Κι επειδή δεν του γίνονταν ως τώρα τα χατίρια, πολεμούσε με πάθος την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φανερά, σταθερά, καθαρά και με το νόμο. Σήμερα δεν έχει κανένα απολύτως παράπονο. Τα σχετικά νομοθετήματα της νέας Κυβέρνησης, θα λεγες πως τα συνέταξε ο ίδιος ο ΣΕΒ με τα χεράκια του.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Κατεδαφίζονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με τις κλαδικές να τίθενται πολλαπλώς υπό αίρεση. Δρομολογείται έτσι σε αρκετές περιπτώσεις η δημιουργία οικονομικών ζωνών χαμηλού εργασιακού κόστους. Φαλκιδεύεται το δικαίωμα στην απεργία μ΄ εκείνο το υποχρεωτικό 50%+1, οπότε στην πράξη ακυρώνεται το σχετικό δικαίωμα. Ίσως ως ξεπερασμένο, ως «κατάλοιπο περασμένων δεκαετιών», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε πρόσφατα ο σημερινός Πρωθυπουργός. Και κατ’ ουσίαν υπονομεύεται ο συνδικαλισμός. Καταργείται δε και το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Ε τι άλλο ήθελε ο ΣΕΒ; Του παραχωρήθηκαν τα πάντα, περισσότερα κι απ’ όσα εκείνος ζητούσε.
Όσο για το μεγάλο στοίχημα, εκείνο της «διευκόλυνσης των επενδύσεων», ε εδώ οργίασε κυριολεκτικά η δημιουργική «επενδυτική» φαντασία των συντακτών του σχετικού πονήματος. Ο Υπουργός Ανάπτυξης είναι εκείνος που αποφασίζει για τα πάντα όλα. Με μια και μόνο δική του υπογραφή στις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, μπορεί να ξεκινήσει το έργο. Κι αν θέλουν, ας έρθουν μετά οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να το σταματήσουν. Άλλωστε τι νομίζετε; Η αξιολόγηση των περιβαλλοντικών μελετών, προκειμένου για την όποια επένδυση, ανατίθεται πλέον σε ιδιώτες. Για των οποίων την αξιοπιστία, μην ανησυχείτε. Ο Υπουργός ξέρει… Α ναι, αίρεται και η απαγόρευση εγκατάστασης ρυπογόνων δραστηριοτήτων στην Αττική!
Αλλά δεν υπάρχει ζήτημα. Εξ όσων θυμάμαι, κατά την παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος, ο Πρωθυπουργός ανέβηκε στον Υμηττό. Μπορεί να φύτεψε και κανά δεντράκι...
Βασίλης Πάικος
Πηγή: left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου