Όλοι βέβαια γνωρίζαμε την ανεπάρκεια του νέου πρωθυπουργού ιδιαίτερα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, αλλά κανένας μας δεν περίμενε τέτοιο εξευτελισμό. Είναι...
κοινά αποδεκτό ότι ο ηγέτης δεν μπορεί να γνωρίζει εις βάθος τα πάντα, για το λόγο αυτό άλλωστε υπάρχουν οι υπουργοί των εξωτερικών, οι σύμβουλοι, οι οργανισμοί και οι δεξαμενές σκέψεις. Το πρόβλημα μάλλον ξεκινάει από το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης, πιθανώς λόγω φοβικών συνδρόμων, ασκεί την εξουσία αυταρχικά, μονοκρατορικά θα έλεγε κανείς, και δείχνει μια ανικανότητα στις σωστές επιλογές συνεργατών.
Η κατάσταση δείχνει ακόμα πιο ζοφερή αν συγκριθεί με το πρόσφατο παρελθόν, καθώς η θητεία του κ. Κοτζιά στο υπουργείο εξωτερικών υπήρξε πραγματικά θορυβώδης. Ο πληθωρικός πρώην υπουργός των εξωτερικών μπορεί να έχει πολλούς επικριτές, τόσο στο κόμμα του, όσο και εκτός, κανένας όμως δεν μπορεί να μην παραδεχθεί το γεγονός ότι έσπασε αυγά, καθαίρεσε χρονίζοντα ταμπού και γενικά έσπρωξε το επίπεδο της ελληνικής διπλωματίας ένα επίπεδο επάνω, έπειτα από δεκαετίες στασιμότητας.
Το αριστούργημα των κ.κ. Τσίπρα – Κοτζιά, εκτός από τη συμφωνία των Πρεσπών, που τους απέφερε διεθνή εύσημα και που απελευθέρωσε τη δυναμική της Ελλάδας απέναντι στους φυσικούς συμμάχους της δύσης, ήταν στην πραγματικότητα ο περίφημος ελιγμός κατά τις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού, όπου -επιτέλους- άνοιξε στο τραπέζι τον Άσσο της ανίκητης λογικής: Δε νοείται σύγχρονο κράτος, μέλος της Ε.Ε. με ξένα στρατεύματα στο έδαφός του και εγγυήσεις τρίτων χωρών.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Διογένη Λόππα, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου