Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι πρωτίστως επιχειρηματίας. Και η επιχειρηματικότητα από τότε που υπάρχει έχει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αερίων: τείνει να καταλάβει όσο χώρο στης διατίθεται.
Έτσι ο Μαρινάκης ελέγχει την...
ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς στη χώρα, το μεγαλύτερο μιντιακό συγκρότημα -στο οποίο προστίθεται και τηλεοπτικό κανάλι- τον δεύτερο κατά σειρά δήμο της χώρας, το μοναδικό πρακτορείο διανομής Τύπου.
Σ’ αυτά να προστεθούν και φημολογούμενες άδηλες συμμετοχές του σε ποδοσφαιρικές ομάδες και ΜΜΕ. Και οι πολιτικές φιλίες του στη ΝΔ, το Κινάλ, αλλά και στον τοπικό… ΣΥΡΙΖΑ.
Τη δουλειά του κάνει. Δεν είναι διαπλεκόμενος- με την έννοια ότι δεν έχει αντλήσει δημόσιο χρήμα, ούτε επιδιώκει να το κάνει. Ξοδεύει από τα αμπάρια του. Με τα λεφτά του και την κυρά του.
Έτσι έγινε ήδη ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη χώρα- ανεξάρτητα από την έτσι κι αλλιώς μεγάλη οικονομική του επιφάνεια- που διαμορφώνεται εκτός των εθνικών ορίων.
Τώρα επεκτείνεται, με την εξαγορά της Forthnet, από τον όμιλο Alter Ego. Και ποιος ξέρει τι άλλο θα αποκτήσει στο μέλλον. Νομίμως. Διαφανώς. Κανείς δεν είπε το αντίθετο.
Αλλά επί ευρωπαϊκού εδάφους, η μόνη κυβέρνηση που δεν δείχνει όχι μόνο να ανησυχεί, αλλά ούτε και να παρακολουθεί το φαινόμενο υπερδιόγκωσης της επιρροής ενός επιχειρηματία είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ένωσης θα σημειωνόταν τόσο ραγδαία συγκέντρωση δημόσιας ισχύος θα σήμαινε συναγερμός θεσμικής προστασίας κάποιων αγαθών που θεωρούνται πολύτιμα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Όχι αδίκως. Όταν ο Μπερλουσκόνι γιγαντώθηκε, χρησιμοποίησε την ισχύ του για να καταλάβει την πολιτική εξουσία και η Ιταλία το πληρώσει ακριβά και το πληρώνει ακόμη.
Στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση δείχνει καθηλωμένη απέναντι στην συγκέντρωση -αλλά και επίδειξη -δύναμης στη δημόσια σφαίρα από τη πλευρά του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, από την άποψη ότι ο επιχειρηματίας δεν κάνει κάτι που δεν επιτρέπεται. Αντίθετα μπορεί να ενταχθεί και σ’ αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «επενδυτική έκρηξη» που προκαλείται για χάρη της.
Αλλά, αν δεν μπορεί να θέσει απαγορεύσεις, μπορεί να βάλει το δημόσιο να τον ανταγωνιστεί, εκεί τουλάχιστον που έτσι κι αλλιώς είναι ανταγωνιστής του.
Μπορεί π.χ. να αποκτήσει το κράτος, με την ΕΡΤ, το νέο χρυσόμαλλο δέρας του επιχειρηματία. Ή μπορεί να τηρήσει με αυστηρότητα τη νομοθεσία για τον ανταγωνισμό.
Κυρίως μπορεί και να σταματήσει να κοιτάζει το δάκτυλο όταν της δείχνουν το φεγγάρι και να προκαλέσει κινητοποίηση του πολιτικού συστήματος, απέναντι σε μια εν δυνάμει απειλή χειραγώγησής του.
Έχει συμβεί και στο παρελθόν άλλωστε με το σύστημα που ο Κώστας Μητσοτάκης ονόμασε «διαπλεκόμενα συμφέροντα» καταγγέλλοντας ότι τον έριξαν -δια του Σαμαρά.
Άλλοι πρωθυπουργοί το είδαν να τους υποδεικνύει την κατανομή του κρατικού, κοινοτικού και τραπεζικού χρήματος, αλλά και τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.
Ένας που αντιστάθηκε, γιατί «δεν γίνεται να κυβερνούν 5-6 νταβατζήδες», πήγε να κόψει «ρόδα μυρωμένα, κρίνους, ανθούς και πασχαλιές» -που έλεγε και ο Βουτσάς στο «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν αντιδρά, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιδράσει. Ο λόγος φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού: δείχνει πιασμένη στην μιντιακή ισχύ του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Αν δεν είχε αποκτήσει τον ΔΟΛ, για τον θέσει στην υπηρεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα κοίταζε την κυβέρνηση με το κιάλι. Άρα του χρωστάει. Και ας λέει ο Πρωθυπουργός ότι δεν έχει καμία σχέση με τον επιχειρηματία και δείχνει «άλλα μέλη» της οικογένειάς του.
Αλλά η πολιτική έχει αλλεργία στις πάγιες σχέσεις. Υπακούει αποκλειστικά στους νόμους του -κυλιόμενου- συσχετισμού δυνάμεων και τα στρατόπεδα αλλάζουν κατά τα συμφέροντα.
Όσοι συνομιλούσαν με τον Μαρινάκη έγιναν στη συνέχεια εχθροί του. Και δυο τουλάχιστον από όσους τον έλεγαν «έμπορο ναρκωτικών»- χωρίς καμιά δίκη, βρίσκονται σήμερα μακριά από την εξουσία και στο έλεός του.
Οσο πιο σημαντικός γίνεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης ως μιντιακός υποστηρικτής του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο πιο αποτελεσματικός θα είναι ως αντίπαλος του. Μια βόλτα από το περίπτερο του στη ΔΕΘ έκανε τον Σεπτέμβριο και το κατάλαβαν όλοι.
Όπως όλοι ξέρουν ότι αν θα είναι φίλοι ή αντίπαλοι, δεν θα το αποφασίσει ο Πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ. Θα το αποφασίσει ο επιχειρηματίας. Όπως έγινε και με προηγουμένους. Στοιχειώδες Γουότσον...
Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου