Ντιέγκο Μαραντόνα: Η μετωνυμία των πάντων!...

«Είμαι ο Μαραντόνα,αυτός που πετυχαίνει γκολ, αυτός που κάνει λάθη. Μπορώ να τα δεχτώ όλα, έχω ώμους αρκετά μεγάλους για να πολεμήσω με όλους».

Ο...
Βασίλης Σαμπράκος σας έβαλε από νωρίς στο κλίμα για το ντοκιμαντέρ «Diego Maradona» του Ασίφ Καπάντια η οποία επικεντρώνεται στην επταετία του Ντιέγκο στην Νάπολι, και γίνεσαι μάρτυρας αυτής της διπλής φύσης του, του Ντιέγκο αλλά και του Μαραντόνα.

Η επταετία του στη Νάπολι και τα όσα έλαβαν χώρα στον ιταλικό Νότο από το 1984 έως και το 1991 μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις ιστορικές εποχές του ποδοσφαίρου. Αν η Αναγέννηση του 15ου αιώνα ως πολιτιστικό κίνημα άσκησε έντονη επίδραση στην πνευματική ζωή της Ευρώπης κατά την πρώιμη Σύγχρονη Εποχή, η περίοδος του Ντιέγκο Μαραντόνα στη Νάπολι και ο διχασμός που παραλίγο να προκληθεί μεταξύ Βορρά και Νότου είναι συνυφασμένη με την ιστορία όχι απλά μιας πόλης, αλλά μιας ολόκληρης χώρας,και συγκεκριμένα της νοτίου τμήματος της χώρας αυτής. Κοινή συνισταμένη και στις δύο περιόδους; Η Ιταλία.

Ο Τζίμι Μπερνς στην βιογραφία του «Το χέρι του Θεού», μας συστήνει από νωρίς με ένα περιστατικό από την παιδική του ηλικία για την διπλή φύση, για τις δύο προσωπικότητες του Ντιέγκο και την αέναη μάχη μεταξύ της ιδιοφυΐας και του σκοταδιού. Όταν ο Ντιέγκο ήταν μικρό παιδάκι χάθηκε μέσα στο σκοτάδι με αποτέλεσμα να πέσει μέσα στον οικογενειακό βόθρο βάζοντας τα κλάματα. 



Ο θείος του Τσιρίλο τον άκουσε και κατάφερε να τον σώσει λέγοντας του κάτι που στη συνέχεια θα σημάδευε για πάντα τον Pibe d' Oro. «Ντιεγκίτο, να έχεις το κεφάλι σου πάντα πάνω από τα σκατά», ήταν τα λόγια του Τσιρίλο όταν έβγαζε τον μικρό Ντιέγκο και ο ίδιος θείος ήταν αυτός που θα συμβάλει τα μέγιστα στο δεύτερο κρίσιμο περιστατικό που θα διαμορφώσει την παιδική ηλικία του Μαραντόνα όταν στα τρίτα γενέθλια του Ντιέγκο του έκανε για δώρο μια μπάλα ποδοσφαίρου...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Θοδωρή Βασίλη στο gazzetta.gr