12.10.19

Οι πρώτες 100 μέρες Μητσοτάκη μεταξύ... σοβαρού και αστείου...


Όσο κι αν η κυβέρνηση φροντίζει να μας θυμίζει καθημερινά πόσο κανονικά πλέον είναι όλα, τα πεπραγμένα της τη διαψεύδουν και μάλιστα πανηγυρικά. Από τα...
πλεονάσματα, τη Συμφωνία των Πρεσπών και το Μάτι μέχρι το Ελληνικό, το προσφυγικό και τους... άριστους συνεργάτες.

Παραδοσιακά οι 100 πρώτες μέρες κάθε νέας κυβέρνησης σηματοδοτούν αρκετά πράγματα. Η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση δίνει το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει στην τετραετία και θέτει τις προτεραιότητές της. Ταυτόχρονα απολαμβάνει την «ασυλία», τόσο από τους πολιτικούς αντιπάλους της όσο και από την ίδια την κοινωνία, η οποία την ψήφισε προκειμένου να υλοποιήσει εκείνα για τα οποία δεσμεύτηκε.

Ίσως δεν έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια άλλη κυβέρνηση σαν αυτήν της Ν.Δ. που να είχε την απόλυτη στήριξη της πλειοψηφίας σχεδόν των μέσων ενημέρωσης. Η φράση «επιστροφή στην κανονικότητα» έγινε viral το τελευταίο τρίμηνο, δεν υπήρχε μέρα που να μην τη διαβάσεις σε κάποιο άρθρο ή ρεπορτάζ ή να μην την ακούσεις στην τηλεόραση ή σε κάποιο ραδιόφωνο, χώρια από τις φορές που την επικαλούνταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός ή κυβερνητικά στελέχη.

Το αντίκρισμα αυτής της στήριξης το είδαμε να αποτυπώνεται μόλις προχθές, στο νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση, σύμφωνα με το οποίο η «επιστροφή στην κανονικότητα» επαναφέρει τους νταβατζήδες στα ΜΜΕ και με τη βούλα. Το σχετικό άρθρο θα μπορούσε να έχει και όνομα πάνω του, μια τέτοια προσθήκη θα έκανε την κυβέρνηση περισσότερο ειλικρινή, όχι μόνο ως προς τις προθέσεις της αλλά και ως προς τις επιλογές της. Για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αν κρίνουμε απ' όσα είπε ενώπιον της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. πριν από λίγες μέρες, όλα πάνε καλά, αλλά μπορούν και καλύτερα. «Δεν λύθηκαν ως διά μαγείας όλα τα προβλήματα μέσα σε 2,5 μήνες. Μια καλή αρχή έχουμε κάνει και πάνω σε αυτήν θέλουμε να πατήσουμε», είπε απευθυνόμενος στους βουλευτές, την ώρα που η πλειονότητα της κοινωνίας –και ειδικά ο κόσμος της εργασίας– νιώθει αυτό το «πάτημα» για τα καλά στον σβέρκο της.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Τερζή, πατήστε ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: