Εξαναγκαστική διπλωματία...

...με εργαλείο την απειλή χρήσης βίας...

Τι είναι η Τουρκία; Είναι το πρόβλημα, το αίνιγμα, το μήλο της έριδος σε Ανατολή και Δύση, σε ΗΠΑ και Ρωσία, το ενεργειακό σταυροδρόμι, ο εριστικός γείτονας; Είναι η Τουρκία μια αξιοποιήσιμη αγορά 70 εκατομμυρίων, που έχει ερείσματα μέχρι και την...
Κίνα και έχει πρόσβαση ή διεκδικεί τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράκ και της Ανατολικής Μεσογείου;

Η Τουρκία, με έναν από τους μεγαλύτερους και άρτια εξοπλισμένους στρατούς, απειλεί και δεν διστάζει να αξιοποιήσει την στρατιωτική της πυγμή. Ο αψίκορος, οραματιστής, ανοικονόμητος και αναθεωρητής Ταγίπ Ερντογάν, αν μη τι άλλο, έχει αντιληφθεί την ψυχική, συναισθηματική διάσταση της Ιστορίας και της πολιτισμικής της ταυτότητας, δηλαδή τη διαλεκτική σχέση του ψυχισμού και της ιστορικότητας. Η Τουρκία, είναι όλα αυτά μαζί, συνεκτικά και αδιαίρετα. Και είναι προϋπόθεση η γνώση τους, ώστε να έχει σηματοδότηση η προσέγγιση και η εκφορά δημόσιου λόγου για την γειτονική μας χώρα.

Βασική αρχή της "εξαναγκαστικής διπλωματίας" είναι η προβολή πολιτικής-διπλωματικής ισχύος και μάλιστα οι παράνομες δραστηριότητες να έχουν την ανοχή των διεθνών οργανισμών. Έτσι, με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας να διασφαλίζονται οικονομικά και πολιτικά οφέλη, ή ακριβέστερα να επιτυγχάνονται στρατηγικοί στόχοι της επεκτατικής και αναθεωρητικής πολιτικής, του κράτους-παραβάτη.

Ουσιαστικά, δηλαδή, επιδεικνύοντας πολιτική πυγμή, εξαναγκάζεις τον αντίπαλο σε ταπεινωτικό συμβιβασμό, ωσάν να είχε διεξαχθεί μια πολεμική σύγκρουση και το αποτέλεσμα να ήταν νικηφόρο για σένα! Στρατιωτική νίκη λοιπόν, με διπλωματικά μέσα και μάλιστα, χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά από τον ηττημένο, έτσι για την τιμή των όπλων. Η ανισορροπία στρατιωτικής ισχύος των εμπλεκομένων κρατών είναι, ίσως, η αποτελεσματικότερη παράμετρος της "εξαναγκαστικής διπλωματίας".

Η Τουρκία εφαρμόζει με πείσμονα συνέπεια αρχές και μεθόδους της "εξαναγκαστικής διπλωματίας" κυρίως σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και στο Αιγαίο και στη Θράκη και στη Συρία και στο Ιράκ. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η "εξαναγκαστική διπλωματία" δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, η Τουρκία δεν διστάζει να κάνει χρήση της πολεμικής της μηχανής, όπως πρόσφατα στη Συρία, στο Ιράκ και παλαιότερα στην Κύπρο (1974) και στο Αιγαίο (Ίμια 1996)...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Χρήστου Καπούτση στο slpress.gr