τύχη της. Ο πρώην υπουργός του Γ. Παπανδρέου δεν μετέχει στα όργανα του Κινάλ, αλλά θέλει να το οδηγήσει στις προσωπικές του επιλογές.
Έτσι σ’ αυτό το δύσμοιρο κόμμα, που πάσχει κυρίως από ηγεσία, διαμορφώνεται η εξής κωμικοτραγική κατάσταση: Η Φώφη Γεννηματά απειλείται από τον Νίκο Ανδρουλάκη που θέλει να γίνει αρχηγός του Κινάλ. Αλλά ταυτόχρονα απειλείται από τον Γερουλάνο, αλλά και τον Ν. Παπανδρέου που θέλουν να γίνουν αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο όμως δεν υπάρχει. Ή υπάρχει μέσα από το Κινάλ, όπως είπε η Φώφη.
Συνεπώς, αν τη νικήσει ο Ανδρουλάκης, θα πάρει και το ΠΑΣΟΚ δώρο- όπως στις πίτσες. Αν γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Γερουλάνος -κάτι για το οποίο δεν προβλέπεται καμία διαδικασία, ούτε υπάρχει αντίστοιχη θέση- δεν θα έχει και το Κινάλ. Μένει δεμένο στον καρπό της Γεννηματά, σαν τους χαρτοφύλακες με το πολύτιμο περιεχόμενο.
Ποιος είναι ο Παύλος Γερουλάνος και τι θέλει από τη ζωή μας δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί. Αυτοπροβάλλεται ως συνεπής σοσιαλιστής, αλλά το ΠΑΣΟΚ το ανακάλυψε αργά μέσω του υπουργείου Εξωτερικών στον οποίο τον είχε σύμβουλο ο Γ. Παπανδρέου για να το κάνει αργότερα γενικό γραμματέα, διευθυντή του κομματικού γραφείου του και υπουργό της προσωπικής του κυβέρνησης.
Η αλήθεια είναι ότι δεν συμπεριφέρθηκε σαν κηπουρός. Αρνήθηκε να ακολουθήσει τον Παπανδρέου, όταν διέσπασε το ΠΑΣΟΚ, και τη Γεννηματά, όταν το διέλυσε. Αλήθεια είναι επίσης ότι στη Αθήνα όπου αυτοπροτάθηκε ως υποψήφιος δήμαρχος- απέναντι στον Μπακογιάννη με τον οποίο συνυπάρχουν σε κάποιους κύκλους της αστικής Αθήνας- πήρε υπερδιπλάσιο ποσοστό από το κόμμα της Φώφης.
Του δίνει αυτό τον αέρα που χρειάζεται για να ζητάει την επανασύσταση του ΠΑΣΟΚ και να καταθέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του; Και για ποιο ΠΑΣΟΚ μιλάμε; Του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σημίτη; Του Γ. Παπανδρέου ή του Βενιζέλου; Ή μήπως του ΠΑΣΟΚ με τα βερεσέδια και τα απλήρωτα δάνεια που δεν έχει ούτε ΑΦΜ, όπως λέει και η Γεννηματά που ξέρει.
Γιατί ο Γερουλάνος αποφάσισε στα 53 να αναβιώσει το σοσιαλιστικό ρεύμα στην Ελλάδα; Κάποιοι αντί για απάντηση παραθέτουν το βιογραφικό του -που δεν προϊδεάζει για σοσιαλιστή, αλλά δεν το αποκλείει κιόλας.
«Γιος του Μαρίνου Γερουλάνου, αυλάρχη της βασίλισσας Άννας Μαρίας, και της Αιμιλίας Καλλιγά, αρχαιολόγου και προέδρου του Μουσείου Μπενάκη, δισέγγονος Αντώνη Μπενάκη και τρισέγγονος των Εμμανουήλ Μπενάκη και Παύλου Καλλιγά.
Σπούδασε στο ελληνικό κολέγιο του Λονδίνου, στο Κολέγιο Ουίλιαμς, το Χάρβαρντ και το MIΤ . Δούλεψε σε διεθνείς επιχειρήσεις και τράπεζες μέχρι να επιστρέψει στην Ελλάδα ως επικεφαλής του οικογενειακού ιχθυοτροφείου -μαζί με την σύζυγο του, άγονο μεγάλης λιβανέζικης οικογένειας.
Ήλθε σε επαφή με την πολιτική ως συνεργάτης βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, ως το 1999 που τον έφερε στην Ελλάδα ο νεότερος Παπανδρέου, από τον οποίο απομακρύνθηκε μάλλον γιατί δεν του αρέσει να είναι δεύτερος, αν πρώτος μπορεί είναι κάποιος σαν τον… Σαχινίδη για παράδειγμα.
Πάντως για τη σύντομη θητεία στην πολιτική πήρε πολλά αξιώματα, κατ’ απονομή όλα. Ακόμη και τη θέση βουλευτή με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Όταν όμως επιχείρησε το 2012 να εκλεγεί κανονικά έχασε από τον Σκανδαλίδη.
Κάποιοι υποψιάζονται ότι η φασαρία με τη δημαρχία και το ΠΑΣΟΚ γίνεται για να τα καταφέρει στην Α’ Αθήνας την επόμενη φορά. Μπορεί να είναι κι έτσι. Ακόμη και αν ο πραγματικός προορισμός του είναι ένα βουλευτικό έδρανο, η Βουλή δεν έχει να χάσει με μέλη σαν τον Γερουλάνο.
Και μεταξύ μας: ο Τζόνσον δεν πήγε και άσχημα...
Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.