...και συνεχίζουμε...
Πάντα στα Μέσα Ενημέρωσης όταν ερχόταν διαφήμιση οι δημοσιογράφοι το έβλεπαν τουλάχιστον με συγκατάβαση (γιατί μπορεί να ανατρέπονταν πλάνα, να κοβόταν ύλη, να...
ανακατεύονταν σελίδες και προγράμματα). Αλλά το έβλεπαν και με χαρά, αφού τα λεφτά από τα διαφημιστικά σήμαιναν ευμάρεια. Τώρα, με την κρίση, ο σεβασμός στη διαφήμιση έγινε δουλικότητα.
Στην Αυτής Υψηλότητος Ρεκλάμα τα Μέσα κάνουν βαθιά υπόκλιση –ώσπου να χτυπήσει το κεφάλι στο πάτωμα και να ακουστεί το γκουπ! Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί υποχρεώνονται να διαβάζουν, συνήθως με χρωματισμένη φωνή, διαφημίσεις–όχι μόνο μια φορά στην ίδια εκπομπή, αλλά πολλές– και να διαλαλούν προϊόντα.
Πριν από μερικές ημέρες σε ραδιοφωνική συνέντευξη πρωτοκλασάτου υπουργού, του Χατζηδάκη, ο δημοσιογράφος του ζήτησε να διακόψουν για 30 δευτερόλεπτα. Φυσικά λόγω διαφημίσεων. Και διέκοψαν. Όχι για 30'' αλλά τουλάχιστον για τρία λεπτά, στη διάρκεια των οποίων ο υπουργός (ο όποιος υπουργός) άκουσε διαφημίσεις για οικοδομικά υλικά κι άλλα.
Μπορεί να υπάρχουν δεσμεύσεις, συμβόλαια ή ό,τι άλλο για το πότε ακριβώς θα μεταδοθεί μια διαφήμιση, αλλά δεν θα χανόταν ούτε ο κόσμος ούτε ο διαφημιζόμενος για καθυστερημένη μετάδοση μερικών λεπτών, δηλαδή αμέσως μετά τη συνέντευξη που σε λίγο θα τελείωνε...
harddog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου