Όταν κάποτε μεγαλώσει η Μπασάκσεχιρ, εάν αυτό ποτέ συμβεί, μπορεί να ονειρεύεται ότι θα γίνει σαν τον Ολυμπιακό. Ένα ανσάμπλ ποδοσφαιριστών που έχουν γράψει ένσημα στην Αρσεναλ και στη...
Μάντσεστερ Σίτι, στη Γιουβέντους, στην Ατλέτικο και στη Μπαρσελόνα, στην Τσέλσι, στη Μπορούσια Ντόρτμουντ, στη Νάπολι, στη Ρεάλ και στη Μίλαν, πλέον δίχως εκείνους τους συμπαίκτες που είχαν εκεί που τους είχαν και με άλλη φανέλα επάνω τους, δεν είναι παρά ένα ανσάμπλ ποδοσφαιριστών της σειράς.
Για όλα τα ένσημα σε όλα αυτά τα διάσημα μέρη, οι καλύτεροι παίκτες της ομάδας στο ματς, κατέληξαν να είναι ένας απ’ τη Γεντσλερμπιρλιγί (ο Ιρφάν) κι ένας απ’ τη Ζέλιεζνιτσαρ (ο Βίστσα). Η αποβολή του Ιρφάν προς το τέλος, ήλθε σαν μπόνους. Δώρο, μαζί με το γκολ του Μασούρα.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει στο ρόστερ του, λιγότερα λαμπερά ένσημα παρελθόντος. Αλλά είναι κλαμπ που προσδίδει αξία στον ποδοσφαιριστή του. Η Μπασάκσεχιρ είναι ένα τεχνητό μόρφωμα που δεν έχει ούτε πέντε χρόνια από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Και πασχίζει να προσποριστεί αξία, από τους ποδοσφαιριστές της. Υπάρχει αγεφύρωτη απόσταση, κύρους. Βάρους. Ειδικού βάρους. Περίπου όση, μεταξύ Κρασναντάρ και Πόρτο. Η Κρασναντάρ, επίσης μπορεί να ονειρεύεται ότι κάποτε θα μεγαλώσει και θα γίνει σαν την Πόρτο.
Δεν είναι μια κακή ομάδα, η τουρκική. Ούτε μία, ιδιαιτέρως καλή. Δείχνει μια κάποια άνεση στον έλεγχο της μπάλας, μια κάποια αθλητικότητα, ενίοτε πιέζει σωστά, βγάζει αρκετά συνδυαστικό παιγνίδι, είναι δύσκολη στο ν’ αλλάξει τον ρυθμό, κι ακόμη πιο δύσκολη στο να μας δείξει ποιότητα στην τελευταία ενέργεια του συνδυασμού.
Ούτ’ ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή, είναι μία ιδιαιτέρως καλή ομάδα. Πάνω-κάτω μας δείχνει το ίδιο έλλειμμα ποιότητας στην αποφασιστική επιθετική ενέργεια, δίχως την εξτρά διάσταση που δίνουν στο παιγνίδι του οι επιλογές του Φορτούνη. Μια ωραία σέντρα-ασίστ όταν ο Βαλμπουένα τραβήχτηκε στην άκρη και ξεμονάχιασε τον Κλισί, απέχει από το να είναι σοβαρό πειστήριο ότι ο Γάλλος μπορεί στ’ αλήθεια να υποκαταστήσει στο δέκα τον Φορτούνη.
Η ελληνική ομάδα όμως, και όταν δεν μπορεί να παίξει πολύ καλά, πάλι φαίνεται (απέναντι στις Βίκτορια Πλζεν και στις Μπασάκσεχιρ αυτής της ζωής) να παίζει σαν πρωταθλήτρια. Δεν παίζει καλά, αλλά τις βλέπει από ψηλά. Γιατί ξέρει να στέκεται καλά. Πατάει καλά. Χάρη στους πυλώνες. Ζοζέ Σα, Ρούμπεν Σεμέντο, Γκιλιέρμε. Τουλάχιστον, δεν εκτίθεται. Ωσπου να βρει, εάν βρει, τη στιγμή. Στην Τσεχία δεν τη βρήκε, δεν εκτέθηκε ωστόσο, 0-0, μια χαρά, ελάτε στον Πειραιά. Στην Κωνσταντινούπολη και δεν εκτέθηκε και τη βρήκε, 0-1, γεια σας, σας περιμένουμε στο Καραϊσκάκη.
Με όλ’ αυτά, την Τρίτη είδαμε στην Τούμπα ένα ΠΑΟΚ-Αγιαξ που άνετα έστεκε σαν αγώνας ομίλου Τσάμπιονς Λιγκ και την Τετάρτη το φόλοου-απ ήταν ένα Μπασάκσεχιρ-Ολυμπιακός που αντιστοιχεί, και τούτο οριακά, σε επίπεδο ομίλου Γιουρόπα Λιγκ. Οποιος θέλει εντάσεις εφάμιλλες του Τσάμπιονς Λιγκ, δηλαδή αληθινές ευρωπαϊκές νύχτες ποδοσφαίρου, ένα γύρο υπομονή. Ως τα, πολύ δυνατά επιτρέψτε μου να προβλέψω, Ολυμπιακός-Πόρτο...
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου