Με...
αυτά τα δεδοµένα, η χώρα µπαίνει σε µια νέα περίοδο. Η κοινωνία ελπίζει ότι η δεκαετής κρίση ωρίµασε το πολιτικό προσωπικό και δεν θα ασχολείται πια µόνο µε θέµατα «περί όνου σκιάς». Η χώρα δεν παράγει. ∆εν έχει σχέδιο µακροπρόθεσµης πορείας. Και αυτά δεν είναι δουλειά µιας κυβέρνησης ή µιας 4ετίας. Οµως πρέπει τώρα, άµεσα, αυτήν τη µεταµνηµονιακή περίοδο, να µπουν µακροπρόθεσµοι στόχοι για τους πυλώνες της οικονοµικής ανάπτυξης, που θα υπηρετηθούν από όλες τις µελλοντικές κυβερνήσεις.
Από µόνη της αυτή η διαδικασία, 200 χρόνια από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, απαιτεί δηµόσιο διάλογο και εκλογίκευση της κοµµατικής αντιπαράθεσης στα µείζονα. Υπάρχουν οι άλλοι τοµείς για τις απαραίτητες οξύνσεις κοµµατικού πατριωτισµού και περιχαράκωσης. Tα πεδία συµφωνίας υπάρχουν: Πρωτογενής τοµέας. Υψηλού επιπέδου τουρισµός. Ενέργεια και δίκτυα. Συνδυαστικές µεταφορές. Απλοποίηση των νόµων και της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης. Σύντοµη απονοµή δικαιοσύνης.
Αν χαθεί η ευκαιρία, µετά τη δεκαετή κατηφόρα, να κερδίζει σταθερά έδαφος η Ελλάδα στον διεθνή καταµερισµό εργασίας, στη βάση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, θα είµαστε απλώς άξιοι της µοίρας µας. «Άβουλοι και µοιραίοι». Άλλωστε, όπως έγραψε ο συγγραφέας του «Μικρού πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σεντ-Εξιπερί, «ένας στόχος χωρίς σχέδιο είναι απλά µια ευχή»...
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου