γραφείο του έναν στρατό πενήντα ενός μετακλητών. Και που μας κάθισε στον σβέρκο έναν αρκετά μεγαλύτερο στρατό διοικητών δημοσίων επιχειρήσεων, με όρους που καθιστούσαν αδύνατη την αντικατάστασή τους από την επόμενη κυβέρνηση.
Τα ίδια ακριβώς κάνει και τώρα ο Κ. Μητσοτάκης. Συγκροτεί ένα κυβερνητικό υπερ-όργανο, που καπελώνει την κυβέρνηση και στελεχώνεται από φίλους του. Καταργεί τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και φτιάχνει μια νέα Αρχή Διαφάνειας, που πρόκειται να αναθέσει επίσης σε φίλο του. (Αλλά όχι, ας μην είμαστε καχύποπτοι, είναι σίγουρο ότι ο άνθρωπος είναι αδέκαστος και θα λειτουργεί με απόλυτη ανεξαρτησία και εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα).
Τοποθετεί έναν άλλον φίλο του στην ΕΥΠ, μετακαλώντας τον από τον κλάδο των επιχειρήσεων σεκιούριτι. Καταργεί κάθε πρόβλεψη διαφάνειας και αξιοκρατίας στην επιλογή των στελεχών του Δημοσίου, για να τοποθετήσει δικούς του εγκάθετους. Τι από όλα αυτά δεν θα έπρεπε να περιμένουμε;
Ορθώς το είπε στην κοινοβουλευτική επιτροπή ο Γ. Γεραπετρίτης. Ποιος μας είπε ότι το επιτελικό κράτος είναι μικρό και ευέλικτο; Επειδή προεκλογικά μιλούσαν για λιγότερο Δημόσιο σημαίνει ότι το εννοούσαν;
Και επειδή πετροβολούσαν τους «βολεμένους μετακλητούς του ΣΥΡΙΖΑ», σημαίνει ότι δεν θα έβαζαν δικούς τους; Αντιθέτως. Ο αριθμός των μετακλητών ανά υπουργό αυξάνεται, οι αποδοχές τους επίσης, τα τυπικά τους προσόντα μειώνονται, ενώ θα μπορούν να κάνουν και δουλίτσες έξω χωρίς ασυμβίβαστα.
Πέφτει κανείς από τα σύννεφα; Κακώς...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου