Δεκανέας υπηρεσίας...

"Πρέπει να τρώει σανό κανείς για να τα φάει αυτά", που λέει ο κ. Πικραμμένος στην συγκριση που κάνει του εαυτού του, με την κυρία Θάνου...
Δεν προσέφερε καλή υπηρεσία στον Παν. Πικραμμένο, όποιος του συνέστησε να παρεμβληθεί στην αναμέτρηση Μητσοτάκη Τσίπρα στη Βουλή.

Στο τέλος της ημέρας έφυγε με το στίγμα του...
«θεσμικού ατοπήματος» που του πρόσαψε η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Αυτό θα πρέπει να τον έπεισε ότι ο αντιπρόεδρος μιας κυβέρνησης δεν λειτουργεί ποτέ ως… δεκανέας υπηρεσίας.’

Το σύνηθες μειλίχιο ύφος του αντιπροέδρου- κοντά στην υποκριτική τέχνη του  λαοφιλούς  Νίκου Ξανθόπουλου-, δεν τον  σύστησε στο νέο  Κοινοβούλιο σαν καλό πολιτικό. Τον ανέδειξε απλώς  σαν κακό συνταξιούχο δικαστικό.

Ο αντιπρόεδρος του Κυριάκου με την ολιγόλεπτη παρέμβαση του, την οποία ανέλαβε εν συνεχεία να αναδείξει -δίκην  μάνατζερ του- ο Πρωθυπουργός, διέπραξε περισσότερα λάθη από όσα θα περίμενε κανείς  από έναν ερασιτέχνη του κοινοβουλευτισμού- όπως περίπου αυτοπαρουσιάστηκε.

Δικαίωμά του να δείχνει σπουδή στον «ενταφιασμό», μιας συναδέλφου του, επίσης κορυφαίας δικαστικού, για να φανεί χρήσιμος. Αλλά τα χτυπήματα πίσω από την πλάτη έφεραν τις παρατηρήσεις και την αυτοπαγίδευση του για αποφάσεις  της Θάνου που θίγουν συμφέροντα. Σα να είναι κανένας ερασιτέχνης.

Αντέταξε στον Αλέξη Τσίπρα  μια τυπική περικοκλάδα για το πώς βρέθηκε ο ίδιος, πριν από δυο δεκαετίες σχεδόν, στο γραφείο του τότε Πρωθυπουργού  Κώστα Μητσοτάκη. Υπήρξε, λέει, απόφαση  υπηρεσιακού  συμβουλίου- ενώ τη Θάνου την πήρε απευθείας ο πρώην πρωθυπουργός.  Άλλα αντ’ αλλων. Πρέπει να τρώει σανό κανείς, για να το φάει κι αυτό.

Μάλλον πρέπει να μην ζει σ’ αυτή τη  χώρα για να μην γνωρίζει ότι αυτό που συζητείται για τον  Παν. Πικραμμένο στις παρέες, δεν είναι με ποια ακριβώς τυπική διαδικασία μετακόμισε στο γραφείο του πατρός Μητσοτάκη. Είναι ότι  θεωρείται από παλιά «άνθρωπος της οικογένειας Μητσοτάκη».  Τι ακριβώς σημαίνει πήρε κατά καιρούς πολλές ερμηνείες. Άλλωστε από μόνο  του είναι ενοχλητικό για δικαστικό λειτουργό…

Για να διαβεσετε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Λακοπουλου, πατήστε ΕΔΩ...