Τι φοβάται ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς πολιτικά εμπόδια στον δρόμο του πρωθυπουργού την τετραετία που έχει μπροστά του. Ακόμα και οι...
επόμενες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές κάλπες θα στηθούν μετά τη λήξη της συνταγματικής θητείας της σημερινής κυβέρνησης, αν θεωρηθεί πως στέλνουν ένα μήνυμα ή προδικάζουν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών. Με το 40% της 7ης Ιουλίου η ΝΔ έχει ως μόνο αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ στο βαθμό που το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα καταφέρει να μετασχηματιστεί σωστά, να κεφαλαιοποιήσει το 31,5% που έλαβε, να γίνει μαζικό και να συνδεθεί οργανικά με τις κονωνικές αντιδράσεις.
Στην κυβέρνηση ήδη προοικονομούν “εμφύλιο” μέσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και δεν δείχνουν να ανησυχούν. Ο δρόμος, άλλωστε, για το “restart” στην Κουμουνδουρού είναι ακόμα μακρύς. Θεωρούν μέρος της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ όσα έχουν ακουστεί για εφαρμογή νεοφιλελεύθερων και αντικοινωνικών πολιτικών που θα ξεσηκώσουν ένα νέο κύμα κινητοποιήσεων, όμοιο με την περίοδο 2010 - 2014, ικανό να κλονήσει το Μαξίμου. Από τη στιγμή, βέβαια που νέο μνημόνιο δεν θα έρθει και η “αργεντινοποίηση” της χώρας με την επιστροφή του ΔΝΤ από την “πίσω πόρτα” είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, στη ΝΔ δεν έχουν να φοβούνται τίποτα.
Το ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ “έβγαλε τα μάτια του” επιμένοντας στη Συνταγματική αναθεώρηση χάνοντας μια ευκαιρία που ενδεχομένως θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας τον προσεχή Φεβρουάριο, συντηρείται στα “πηγαδάκια” της Βουλής.
Αυτή είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος και κατά τα λεγόμενα έμπειρων κοινοβουλευτικών αποτελεί την πιο απλή ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας. Ακόμα και στελέχη της Κουμουνδούρου παραδέχονται πως το διάστημα είναι πολύ μικρό και δεν θα δινόταν στον ΣΥΡΙΖΑ η δυνατότητα να αλλάξει τη δημοσκοπική του εικόνα. Τι υποστηρίζουν δηλαδή; Πως αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, μπροστά του το εμπόδιο της εκλογής του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα, θα πήγαινε με “σβηστές τις μηχανές” μέχρι τον καινούργιο χρόνο. Θα επέλεγε, δηλαδή να μην καταπιαστεί με θέματα που η αξιωματική αντιπολίτευση θα εκμεταλλευόταν (κατάργηση ασύλου, πώληση ΔΕΗ κλπ), προκειμένου να βγάλει τον κόσμο στις πλατείες και να κερδίσει πόντους.
Ο πρωθυπουργός δεν έχει παρά να ολοκληρώσει μέσα στο φθινόπωρο την αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και να προχωρήσει ανενόχλητος τον σχεδιασμό του για την καθαρή τετραετία που έχει μπροστά του.
Τα πράγματα περιπλέκονται λίγο πιο πολύ μόνο στην περίπτωση που η ΝΔ δεν καταφέρει να αλλάξει από τις ερχόμενες εκλογές την απλή αναλογική. Στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σίγουρο πως αυτή τη στιγμή δεν έχει περάσει καμία περίπτωση προσφυγής σε ενδιάμεσες εκλογές, προκειμένου να ξεπεράσει τον “σκόπελο” του εκλογικού συστήματος που ψήφισε τον Ιούλιο του 2016 ο Αλέξης Τσίπρας. Θα έκανε κάτι τέτοιο μόνο αν τα νούμερα που είχε στη διάθεσή του τον έδειχναν ακόμα πιο ισχυρό, ώστε να οδηγήσει τη χώρα και πάλι στις κάλπες και να αποκτήσει την αυτοδυναμία με ένα μικρότερο μπόνους από αυτό των 50 εδρών.
Από την “εξίσωση” δεν μένει έξω και το ΚΙΝΑΛ, το οποίο θα πιεζόταν πολύ από μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Όσοι δεν αποκλείουν αυτό το σενάριο, εκτιμούν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξετάσει με τους στενούς του συνεργάτες και την παραμικρή λεπτομέρεια, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα να μην έχει καμία πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης.
Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο και με τα σημερινά δεδομένα δεν έχει κανέναν λόγο να κόψει στη μέση μια κυβερνητική θητεία, που μόλις έχει ξεκινήσει και μάλιστα με καλούς οιωνούς. Μοναδικό κίνητρο για μια τέτοιου είδους πολιτικά ανορθόδοξη κίνηση θα ήταν η αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, η εξαφάνιση των μικρότερων κομμάτων και η ενίσχυση του διπολισμού.
Στη σημερινή “πολιτική σκακιέρα” η “άλωση” του κέντρου είναι το ζητούμενο των δύο μεγάλων. Η ΝΔ έχει “το όπλο παρά πόδα” και θα ψάχνει τη συναίνεση του ΚΙΝΑΛ σε κάθε νομοθετική πρωτοβουλία που θα φέρνει στη Βουλή επιχειρώντας να φέρει με το μέρος της βουλευτές που θεωρεί πως είναι κοντά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της διεύρυνσης θα συνεχίσει να προσεγγίζει στελέχη με αντιδεξιά αισθήματα προσπαθώντας να πετύχει τη συγκρότηση μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης. Οι ανακατατάξεις, οι μετακινήσεις, η δημιουργία νέων ρηγμάτων αποτελούν πολλές φορές το πεδίο πάνω στο οποίο παίρνονται σημαντικές αποφάσεις που οδηγούν σε πολιτικές εξελίξεις τις οποίες κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου