«Δουλειές» στα καμένα του Αμαζόνιου...

Εδώ και πολλά χρόνια η ζούγκλα του Αμαζονίου, ένα από τα ελάχιστα μέρη του πλανήτη με σχεδόν μηδενική ανθρώπινη παρέμβαση, έχει μπει στο στόχαστρο μεγάλων ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων που βρίσκουν στις απέραντες εκτάσεις του μια πολύ γόνιμη ευκαιρία για...
"επενδύσεις" σε έναν χώρο στη σκιά του
πολιτισμού. Ανεκμετάλλευτος. Η ακροδεξιά κυβέρνηση Μπολσονάρου και η μεταπολιτική της ρητορική αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για τα συμφέροντα αυτά. Ο Αμαζόνιος καίγεται και οι μεγάλοι γαιοκτήμονες της γύρω περιοχής, αν δεν βάζουν οι ίδιοι της σπίθες, σίγουρα τρίβουν με μανία τα χέρια τους ικανοποιημένοι για τις προοπτικές που παραδοσιακά ανοίγονται πάνω σε καμένα τοπία, στις επενδύσεις μετά από τις μεγάλες καταστροφές.

Ήδη το 2018 υπολογίζεται ότι περίπου ένα 18% του Αμαζονίου είχε καταστραφεί. Και παρότι για τη δεκαετία του 2004-2014 η ταχύτητα των διαδικασιών αποψίλωσης είχε μειωθεί, από το 2014 μέχρι τώρα προχωράνε με ταχύτερους ρυθμούς που εκτοξεύονται μάλιστα από τη στιγμή που η κυβέρνηση Μπολσονάρου αποφάσισε να άρει ή να χαλαρώσει το νομικό πλαίσιο το οποίο προστάτευε το δάσος από την αποψίλωσή του, τη στιγμή που αρνείται τη διεθνή βοήθεια και ταυτόχρονα τονίζει ότι “δεν δύναται να παρέχει τους απαραίτητους πόρους για την πυρόσβεση”, πόρους που κατά τον Μπολσονάρου θα βρίσκονταν σε περίπτωση εκμετάλλευσης του δάσους σε ορυκτά, ξυλεία και αγροτική παραγωγή...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.