«Καλή Παναγιά», έλεγαν οι περισσότεροι, κυρίως εκείνοι που...
είναι θρησκόληπτοι. Όχι πως οι άλλοι, που σε κάθε δύσκολη στιγμή επικαλούνται τη βοήθειά Της ή κάνουν ένα τάμα, δεν αντεύχονταν σε όσους ανέφεραν την ανωτέρω ευχή.
«Καλά μυαλά», λέω εγώ σε όλους εκείνους των οποίων κάποιο χέρι εμπρηστή ή αφελούς πολίτη που ανάβει φωτιά για να ψήσει μέρες Δεκαπενταύγουστου στη μέση ενός δάσους ή πετάει το αποτσίγαρο σε δρόμο σφιχταγκαλιασμένο από ξερά χόρτα, σε όλους εκείνους που προετοιμάζουν, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, τον όλεθρο. Σε όλους αυτούς τους πυρομανείς, τους οποίους διεγείρει η ιδέα (ναι, υπάρχουν και από δαύτους) να βλέπουν πυροσβέστες να τρέχουν ασμένως για να σβήσουν πυρκαγιές, αεροπλάνα να ίπτανται και να εκτοξεύουν νερό, δεν αρκεί η σύλληψη. Απαιτείται βαριά τιμωρία και όχι ποινές-χάδι, όπως σ’ εκείνον που πέρυσι τιμωρήθηκε για 9 φωτιές στην Εύβοια, εκεί όπου φέτος έγιναν στάχτη 25.000 στρέμματα πευκοδάσους, και φέτος κυκλοφορεί ελεύθερος! Αρκετά, λοιπόν, ανεχτήκαμε τους κάθε λογής Νέρωνες να καταστρέφουν τον τόπο, ορισμένοι, δε, δρώντες για λογαριασμό αφεντάδων τους, μελών της πλουτοκρατίας, που σπεύδουν να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες για να ανεγείρουν μία ακόμη βίλα.
Εκείνοι που έχουν τις γνωριμίες, διαθέτουν το «μέσον» και τον έλεγχο της εξουσίας, η οποία όχι μόνον κάνει τα στραβά μάτια, αλλά παίζει και τον ρόλο του τσιλιαδόρου. Και μόλις το «έκτρωμα» ολοκληρωθεί, ο ιδιοκτήτης του θα περιμένει μία τροπολογία, κάποιος υπουργός να συνθηματολογήσει το «δηλώστε το και σώστε το» κι όλα καλά κι όλα ωραία. Πρωτίστως, δε, όλα νόμιμα. Και η (εκάστοτε) κυβέρνηση θα βάλει στα ταμεία της το ποσόν του προστίμου και ο επιχειρηματίας, ο εφοπλιστής, ο άνθρωπος της άρχουσας τάξης, αλλά και κάποιοι άλλοι συμπολίτες μας, μεροκαματιάρηδες, που θα βρουν κι αυτοί κάποιο παράθυρο ανοιχτό για ένα εξοχικό, θα καμαρώνει για το νόμιμο – πια - «έκτρωμά του».
Πόσα και πόσα τέτοια περιστατικά δεν έχουμε δει τα τελευταία χρόνια… Κι αν κάποτε λέγαμε «ας πάει και το παλιάμπελο», πλέον οι πλουτοκράτες (κυρίως), όλοι αυτοί που ορίζουν εν πολλοίς τη μοίρα μας, λένε, με τρόπο προκλητικό και ύφος ιταμό «ας πάει και το παλιοδάσος».
Κι έτσι πορεύονται, υπό την ανοχή (μόνον;) των κυβερνώντων, τοιουτοτρόπως οι υπόλοιποι παρακολουθούμε την εξουσία του πλούτου και της κυβέρνησης σε μια αγαστή συνεργασία, σε μία συμπαιγνία, θα μπορούσε να πει κάποιος.
Παρακολουθώντας τους καπνούς από τις φωτιές της Εύβοιας και της Θήβας, μόνιμοι κάτοικοι του Ξυλοκάστρου με τους οποίους ανταλλάσσαμε απόψεις, ήταν βέβαιοι για όσα φοβόντουσαν για όλα αυτά που θα γίνουν για εκείνους χωρίς εκείνους. Το έχουν, άλλωστε, ξαναδεί το έργο: «Να, εδώ απέναντι, κι εκεί παραπέρα, έχουν ανεγερθεί βίλες κι έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες. Ε, λοιπόν, μην το ψάχνετε, το ίδιο θα γίνει και πάλι».
Ποιος μπορεί να τους δώσει άδικο…
Ανδρέας Παπαλουκάς
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου