άλλη μία φορά να πλέει έρμαιο στις συμπληγάδες των δύο Ματέο: από τη μία πλευρά του ηγέτη της ακροδεξιάς Λέγκας Ματέο Σαλβίνι κι από την άλλη του σκιώδους ηγέτη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος (PD) Ματέο Ρέντσι.
Μετά τις εκλογές του Μαρτίου 2018 οι δύο πολιτικοί αναπόφευκτα συγκρούονται. Ο Σαλβίνι συμμαχώντας με το αντισυστημικό Κίνημα 5 Αστέρων –καίτοι δεν έγινε πρωθυπουργός– εκτόπισε από την εξουσία τον Ρέντσι – που ενώ δεν ήταν, τύποις, πρωθυπουργός, ήλεγχε την κυβέρνηση του στενού του συνεργάτη Πάολο Τζεντιλόνι. Μετά την πρόταση μομφής του Σαλβίνι κατά της ίδιας του της συγκυβέρνησης, ώστε να γίνει και θεσμικά ο ισχυρός άνδρας της Ιταλίας, ο Ρέντσι τώρα φιλοδοξεί να επανέλθει στο προσκήνιο και να αρπάξει τα ηνία από τον συνονόματό του. Το ανηλεές και ανενδοίαστο τούτο κυνήγι της εξουσίας, παρά τις διαφορές των δύο ανδρών, είναι αυτό που αναδεικνύει τον κοινό προσανατολισμό και τον τρόπο του πολιτεύεσθαι που έχουν.
Πρώτον, τόσο ο Ρέντσι όσο και ο Σαλβίνι θέλουν οπωσδήποτε να γίνουν πρωθυπουργοί και δεν κάμπτονται προ ουδενός. Είναι έτοιμοι να υποσκάψουν τους συμμάχους τους: ο Ρέντσι το έπραξε τραβώντας το χαλί κάτω από τον προκάτοχό του Ενρίκο Λέτα (έχει μείνει ονομαστό το tweet του «Μείνε ήσυχος, Ενρίκο») και συνεχίζει να δυναμιτίζει την όποια προσπάθεια του τωρινού γ.γ. του PD Νικόλα Τζινγκαρέτι. Αλλωστε, εάν ο Τζινγκαρέτι ελέγχει το κόμμα, στην τωρινή σύνθεση του Κοινοβουλίου, ο Ρέντσι έχει δικούς του την πλειονότητα των βουλευτών και γερουσιαστών.
Στην περίπτωση δε, που πραγματώσει την απειλή του για διάσπαση, δύναται να σχηματίσει κυβέρνηση με την ενεστώσα κοινοβουλευτική δύναμη των Πέντε Αστέρων. Ο Σαλβίνι, από την άλλη, στον έναν χρόνο της συγκυβέρνησης κατόρθωσε να αδρανοποιήσει όλα τα προεκλογικά μέτρα του εταίρου του (κατώτατος μισθός και κρατικό επίδομα, όχι στην υπερταχεία TAV Λιόν-Τορίνο, αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ, μεταναστευτικό), τον διέσυρε κωλυσιεργώντας στις πρωτοβουλίες μετά την κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι, τον έσυρε να ψηφίσει τις επονείδιστες νομοθεσίες για την ασφάλεια και το μεταναστευτικό και, τέλος, τον εκτέλεσε με την πρόταση μομφής.
Επίσης, ο Σαλβίνι προσεγγίζει εκ νέου τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι – με ορατή την πιθανότητα να επανακάμψει ο τελευταίος στην πολιτική ζωή. Στις αρχές της ηγετικής του σταδιοδρομίας και ο Ρέντσι είχε προσεγγίσει τον επιχειρηματία-ηγέτη της Φόρτσα Ιτάλια για ένα άτυπο σύμφωνο «μη επίθεσης», που θα του επέτρεπε να κυβερνήσει.
Στον ανταγωνισμό τους, οι Ρέντσι και Σαλβίνι αλληλοεπικρίνονται ad hominem για τα σκάνδαλα των κομμάτων τους. Ο ακροδεξιός Ματέο προσάπτει στον Ρέντσι τις υποθέσεις για την ύποπτη διάσωση των ιταλικών τραπεζών, σε μία εκ των οποίων εμπλέκεται και η τότε υπουργός του Αννα-Μαρία Μπόσκι. Ο άλλος Ματέο υπενθυμίζει τα 49 εκατ. ευρώ που «κατάπιε» η Λέγκα, τις διόλου καθαρές σχέσεις του Ρέντσι με το Κρεμλίνο και τον Βλ. Πούτιν, αλλά και το σκάνδαλο του υφυπουργού Σίρι, που περιέργως επρόκειτο να εξεταστεί λεπτομερέστερα τις ημέρες που κατέθετε τη μομφή.
Εν τούτοις, η διαμάχη τους δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι και τα προγράμματα των δύο Ματέο επίσης είναι σχεδόν πανομοιότυπα. Οι Ρέντσι και Σαλβίνι μαζί ψήφισαν υπέρ του TAV – ένα έργο που θέλουν διακαώς η Ε.Ε. και οι μεγάλες κατασκευάστριες εταιρείες. Αμφότεροι επιδιώκουν την κατασκευή το συντομότερο του αγωγού ΤΑΡ, αγνοώντας τις συνέπειες για το περιβάλλον. Και οι δύο τάσσονται υπέρ του τύπου 100 ως αθροίσματος για έτη ασφάλισης-ηλικία για τις συντάξεις.
Ενώ ο Ρέντσι ψέγει την απάνθρωπη πολιτική του Σαλβίνι για το μεταναστευτικό, ήταν ο υπουργός των Εσωτερικών του PD Μινίτι εκείνος που πρώτος εφάρμοσε σκληρά μέτρα για την είσοδο των προσφύγων και προώθησε την ιδέα για αποτροπή των ροών από τις ίδιες τις λιβυκές αρχές. Παρά τις ιερεμιάδες του κατά της Ε.Ε., η πολιτική του Σαλβίνι προσανατολίζεται υπέρ των μονοπωλίων, όπως η ΕΝΙ, και γίνεται βραχίονας των συμφερόντων τους. Οπως ήταν ακριβώς το πλαίσιο της πολιτικής του Ρέντσι: αμφότεροι τηρούν ανεκτική στάση στο κλείσιμο εγκαταστάσεων και το outsourcing μεγάλων εταιρειών κι επισείουν την αύξηση του ΦΠΑ ως λόγο για εκλογές (Σαλβίνι) ή κυβέρνηση σωτηρίας (Ρέντσι). Είτε ρητορεύοντας υπέρ της Ε.Ε., όπως ο Ρέντσι, είτε εναντίον της ως ο Σαλβίνι, το ιταλικό και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο είναι σίγουρα ότι, παρά τις «ανορθογραφίες» της Λέγκας, το πρόταγμα «δουλειά όπως συνήθως» είναι πέρα για πέρα εγγυημένο...
Γιώργης-Βύρωνας Δάβος
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου