μεταφερθούν σε δομές στην ενδοχώρα, όπου θα τους παρέχεται ψυχοκοινωνική και ιατρική στήριξη. Στις κάμερες βλέπουμε κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι όλοι, μα όλοι, μιλούν για την καταπάτηση της περιουσίας από τους καταληψίες, για την αξία της ιδιοκτησίας και το πόσο είχε αργήσει η αστυνομία να εκκενώσει τις καταλήψεις...αλλά "κάλιο αργά παρά ποτέ". Ούτε μια διαφορετική άποψη ή κάποιος προβληματισμός για τους πρόσφυγες.
Εντυπωσιακό! Η πρώτη μου σκέψη είναι πόσο γρήγορα αλλάζει η ΕΡΤ, μένοντας κατά βάθος η ίδια. Απλά προσαρμόζεται στο νέο πολιτικό περιβάλλον και κλίμα.
-Κυριαρχεί ένα βασικό επιχείρημα: οι πρόσφυγες φεύγουν από τις κακές συνθήκες των καταλήψεων και πάνε στις καλές συνθήκες των δομών της ενδοχώρας που υπάρχει στήριξη ιατρική και ψυχοκοινωνική, ωστόσο:
-α) Αν ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η στήριξη των προσφύγων, η μεταφορά θα είχε γίνει με άλλους όρους και όχι ξημερώματα με τα ματ, με μάνες και μικρά παιδιά να στοιβάζονται σε κλούβες για λόγους εντυπωσιασμού και "επιβολής τάξης και ασφάλειας".
-β) Όποιος έχει μια εικόνα των καταλήψεων από πρώτο χέρι, χωρίς να τις εξιδανικεύει και να παρακάμπτει τα προβλήματα, ξέρει καλά ότι πολλές φορές προσφέρουν ένα περιβάλλον που είναι περισσότερο σαν "σπίτι", παρά σαν δομή, οι πρόσφυγες-μετανάστες αισθάνονται κομμάτι μιας κοινότητας με τους αλληλέγγυους, αισθάνονται πιο ορατοί ως άνθρωποι και όχι μόνο ως πρόσφυγες, αναπτύσσουν οικίες σχέσεις με τους ντόπιους και δεν αισθάνονται μόνο ως ωφελούμενοι. Επίσης βρίσκονται στο κέντρο της πόλης και όχι σε σε καμπ κατά εκατοντάδες ή και χιλιάδες, σε κοντέηνερ αλλά και σε σκηνές, απομονωμένοι από τις τοπικές κοινωνίες.
γ) Οι καταλήψεις αποτέλεσαν κομμάτι του κινήματος αλληλεγγύης και απαντούσαν στο αίτημα στήριξης των προσφύγων σε περιόδους που έμεναν στους δρόμους. Αλλά και σήμερα, αν κάποιος δεν γίνει γρήγορα δεκτός σε κρατική δομή, ή δεν έχει το κατάλληλο στάτους για να γίνει, οι καταλήψεις του δίνουν κατάλυμα και τον σώζουν από το δρόμο. Σαν σύλληψη και σαν πρακτική, οι καταλήψεις περιέχουν στοιχεία ένταξης των ξένων και συμβίωσης με τους αλληλέγγυους. Συγχρόνως προάγουν το πνεύμα και την πολιτική της έμπρακτης αλληλεγγύης των ντόπιων. Να μην ξεχνάμε ότι οι καταλήψεις μπόρεσαν να υπάρξουν χάρη στον κόπο και την αφοσίωση κάποιων ανθρώπων.
Βέβαια το πραγματικό στοίχημα είναι η ένταξη, η πρόσβαση προσφύγων και μεταναστών στην υγεία, παιδεία, δουλειά, στέγαση, η δημιουργία δεσμών και σχέσεων συμβίωσης με τις τοπικές κοινωνίες. Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να ανατίθεται του Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Και σίγουρα δεν μπορεί οι αστυνομικοί να έχουν ως εκπρόσωπό της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ), τον Σταύρο Μπαλάσκα για τον οποίο είναι "Σκόνη" οι πρόσφυγες και "σκουπίδια" οι καταληψίες...
Βασιλική Κατριβάνου
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου