Άντα Ψαρρά
«Ολοταχώς προς τα πίσω» φαίνεται να είναι το βασικό σύνθημα που εκπέμπουν όσοι δικαστικοί λειτουργοί συγκροτούν τα διοικητικά συμβούλια των δικαστικών και εισαγγελικών ενώσεων.
Μετά τις αντιδράσεις που...
διατυπώθηκαν σχετικά ετεροχρονισμένα από την Ένωση Εισαγγελέων («Η Ένωση Εισαγγελέων και οι “απαντήσεις” της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής», «Εφ.Συν.» 5/6/2019), το Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) προχώρησε ακόμα και σε άτυπες ψηφοφορίες για το ποια άρθρα των νέων Ποινικών Κωδίκων πρέπει να αλλάξουν προς το αυστηρότερο, εν όψει και του συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο.
Μεγάλη μερίδα των δικαστικών λειτουργών αποδεικνύει δυστυχώς για άλλη μία φορά ότι η ποινή της πολυετούς φυλάκισης και κάθειρξης, όπως και η μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους των αδικημάτων σε κακουργήματα παραμένουν βασικά εργαλεία για την τιμωρία του εγκλήματος. Ας τιμωρηθούν όσο το δυνατόν βαρύτερα ακόμα και μικρότερης έντασης αδικήματα, ας μείνουν για όλη τους τη ζωή μέσα οι κακούργοι κι ας μην ενοχλήσουν ποτέ ξανά όλους εμάς τους φιλήσυχους πολίτες.
Ανεξήγητο παραμένει το πώς οι άριστοι της σημερινής κυβέρνησης δεν έχουν διαβάσει όλες τις ελληνικές και διεθνείς μελέτες που ομονοούν στο ότι η επανένταξη και ο περιορισμός του αριθμού των υποτροπών καθόλου δεν σχετίζονται με τις πολυετείς καθείρξεις, δηλαδή την υπέρμετρη αυστηρότητα των ποινών. Από την άλλη μεριά, προετοιμάζονται αλλαγές που μπορεί να φέρουν ξανά από το παράθυρο παραγραφές υπουργικών ευθυνών, τουλάχιστον μέχρι να αλλάξει ο νόμος.
Τα πρώτα γενναία βήματα που έγιναν με τις αλλεπάλληλες νομοπαρασκευαστικές επιτροπές της αφρόκρεμας του νομικού κόσμου, τα οποία επιτέλους πρόσφατα τελεσφόρησαν, σήμερα κινδυνεύουν.
Οι αλλαγές του απαρχαιωμένου Ποινικού Κώδικα φαίνεται να θεωρούνται εκ προοιμίου και πριν ακόμα δοκιμαστούν αντίθετες στο διαχρονικά ακραία συντηρητικό και κατασταλτικό μοντέλο δικαιοσύνης που υιοθετήθηκε με την πάροδο δεκαετιών, μη εξαιρουμένων και των χρόνων της χούντας.
Πολλοί δικαστές και εισαγγελείς μοιραία από τότε ακολούθησαν τα αυταρχικά μοντέλα σκληρής τιμωρίας που καμία σχέση δεν είχαν φυσικά με τον σωφρονισμό και πολύ περισσότερο με το ζητούμενο της επανένταξης.
«Παραθυράκια»
Πάντα, βέβαια, ακόμα και στον χώρο των ανθρωποκτονιών υπήρχαν τα επιεικέστερα παραθυράκια. Αξίζει να θυμηθεί κανείς τα περίφημα εγκλήματα τιμής που αμέσως διαφοροποιούσαν τους μισογύνηδες δολοφόνους με «ελαφρυντικά», ενώ ακόμα και στις μέρες μας μια τέτοια ματιά κατανόησης δεν λείπει από τις δικαστικές αίθουσες. Δεκάδες φορές, για παράδειγμα, ένστολοι -λόγω και της οπλοφορίας- δολοφόνησαν συζύγους, κόρες, συντρόφους, με αφορμή τη θιγμένη τους τιμή, και πολύ γρήγορα αποφυλακίστηκαν.
Εκατοντάδες φορές επίσης, καταχραστές και ληστές του Δημοσίου με ποσά πολύ πάνω από 120.000 ευρώ βγήκαν έξω σχεδόν αμέσως, άσχετα από το αν ο παλιός Ποινικός Κώδικας θεωρούσε τις πράξεις αυτές κακουργήματα. Ας μη γελιέται λοιπόν κανείς!...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου