«Μπάτσος ή αστυνομικός; ...

Ιδού η απορία αλλά και η πολιτική επιλογή»...

Πόσο προοδευτική και δημοκρατική είναι μια αστυνομία που αντιμετωπίζει ανθρώπους ως σκουπίδια; αναρωτήθηκε ο...
ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Κώστας Αρβανίτης.

"Ο Μπαλάσκας αισθάνεται απελευθερωμένος στην τοποθεσία Εξάρχεια, τώρα που «υπάρχει η πολιτική βούληση και δόθηκε η πολιτική εντολή». Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», η πολιτική βούληση να καθαρίσουν οι γειτονιές από τα «σκουπίδια», απενοχοποιεί τους Μπαλάσκες, ένστολους και μη, και τη νοοτροπία τους, που επιτέλους καταφέρνει να ξαναβγεί στην επιφάνεια".

Τα παραπάνω σχολιάζει με δηκτικό τρόπο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία - GUE/NGL, Κώστας Αρβανίτης αναφερόμενος στη χθεσινή εκκένωση των τεσσάρων καταλήψεων στα Εξάρχεια, αλλά και στη δήλωση του συνδικαλιστή της ΠΟΑΣΥ Στ. Μπαλάσκα.

«Μπάτσος ή Αστυνομικός;»

Ιδού η απορία αλλά και η πολιτική επιλογή.

Όχι για μένα και για σένα. Αλλά για το σύνολο των αστυνομικών υπαλλήλων, γυναικών και ανδρών που έχουν ορκιστεί να υπηρετούν τους πολίτες και την Δημοκρατία.

Ας δώσουμε όνομα στον μπάτσο. Ας τον πούμε Σταύρο Μπαλάσκα, που φέρει και την ιδιότητα του εκπροσώπου της ΠΟΑΣΥ.

Ο Μπαλάσκας αισθάνεται απελευθερωμένος στην τοποθεσία Εξάρχεια, τώρα που «υπάρχει η πολιτική βούληση και δόθηκε η πολιτική εντολή». Ποια εντολή; Μα να ξεβρωμίσει ο τόπος, φυσικά. Όχι, ο Μπαλάσκας δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά ο συνειρμός απ’ τα λεγόμενά του είναι επόμενος.

Ο εκπρόσωπος της ΠΟΑΣΥ παρομοίασε τη χθεσινή επιχείρηση με «αθόρυβη σκούπα, που θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια, προοδευτικά, δημοκρατικά, με σχέδιο». Πρόκειται για μια εμφανώς προβαρισμένη δήλωση για την οποία, υποθέτουμε, αισθάνθηκε φοβερή περηφάνια. Με τους προσδιορισμούς που τη «στολίζουν» να είναι όλοι λάθος.

Με σχέδιο; Γιατί δεν ενημέρωσε εξαρχής ο εκπρόσωπος της ΠΟΑΣΥ τι προβλέπει ο σχεδιασμός της αστυνομίας για τους εκδιωγμένους πρόσφυγες; Γιατί δεν μίλησε με στοιχεία και τεκμήρια για τους «σκληρούς ποινικούς»; Συγγνώμη, αλλά το «έχουμε σχέδιο» δεν είναι σχέδιο per se…

Αθόρυβη; Το επικοινωνιακό πυροτέχνημα που στήθηκε χθες δεν ήταν σε καμία περίπτωση αθόρυβο. Έγινε επιδεικτικά, ηχηρά και τιμωρητικά. Και η δημοσιότητα - ευγενική χορηγία των συστημικών ΜΜΕ - που δόθηκε στην επιχείρηση, ήταν ανάλογη της έκτασης που είχε δοθεί προεκλογικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Κώστα Μπακογιάννη στο θέμα των Εξαρχείων· φυσικά για ψηφοθηρικούς λόγους.

Προοδευτική και δημοκρατική; Σε ποιο σύμπαν είναι προοδευτική και δημοκρατική η έξωση, η βίαιη σύλληψη κατατρεγμένων ανθρώπων, ανθρώπων ευάλωτων που έχουν ήδη περάσει τις κακουχίες του πολέμου και του ξεριζωμού, μικρών τρομαγμένων παιδιών;

Και σε τελική ανάλυση: Πόσο προοδευτική και δημοκρατική, πόσο υπέρ του πολίτη είναι μια αστυνομία-σκούπα που αναγνωρίζει ως σκουπίδια και σκόνη τους ανθρώπους των Εξαρχείων και τους πρόσφυγες, αλλά όχι τους ναρκέμπορους και τα κυκλώματα διακίνησης που αλωνίζουν τη χώρα και όχι μόνο την στοχοποιημένη περιοχή;

Πόσο προοδευτική και δημοκρατική είναι η αντίληψη ότι η περίθαλψη προσφύγων είναι ποινικό αδίκημα;

Πόσο προοδευτική και δημοκρατική είναι μια αστυνομία που αντιμετωπίζει ανθρώπους ως σκουπίδια;

Με την αλλαγή της κυβέρνησης άλλαξαν τα πράγματα. Περάσαμε, ξανά, στο «νόμος και τάξη». Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη», η πολιτική βούληση να καθαρίσουν οι γειτονιές από τα «σκουπίδια», απενοχοποιεί τους Μπαλάσκες, ένστολους και μη, και τη νοοτροπία τους, που επιτέλους καταφέρνει να ξαναβγεί στην επιφάνεια.

Καμία εσπευσμένη επικοινωνιακή ΕΔΕ δε θα μας πείσει ότι η ακροδεξιά της χώρας σκοπεύει να τιμωρήσει τους εντολοδόχους φορείς της ιδεολογίας της. Αυτούς που με άγρια χαρά θα υποβιβάσουν το ξένο και το διαφορετικό, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, σε υπανθρώπινο status.

Πώς αυτοπροσδιορίζεται ο Μπαλάσκας, το φανταζόμαστε. Πώς βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, εύλογα το υποθέτουμε. Πόσο απέχει αυτή του η εντύπωση από την πραγματικότητα; Παρασάγγας.



Ο Μπαλάσκας μπορεί και να βλέπει τον εαυτό του σαν όργανο της τάξης, σαν αγγελιαφόρο της νομιμότητας, σταλμένο για να προστατεύει τους πολίτες, σαν όπλο κατά της παραβατικότητας. Σαν αστυνόμο.

Αλλά είναι μπάτσος.

Για αυτόν και τους ομοίους του, είναι υπάλληλος και μπράβος μόνο της δεσπόζουσας τάξης για την οποία έχει στρατευτεί.

Η ανθρωπιά, η φτώχεια, η αλληλεγγύη, δεν αγνοούνται απλά. Είναι ο ταξικός εχθρός για τους Μπαλάσκες και τα αφεντικά τους...

left.gr