Ταξικό ξεκαθάρισμα!...

Πεδίο βολής οι φτωχοί και αδύναμοι μαθητές...

Χρήστος Κάτσικας

O Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στις προγραμματικές δηλώσεις του ότι «τα πανεπιστήμια, και όχι το υπουργείο, θα καθορίζουν στο τέλος τον...
ετήσιο αριθμό των εισακτέων». Τη δήλωση αυτή ήρθε να την εξειδικεύσει από το βήμα της Βουλής και η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, η οποία σημείωσε επίσης πως επανέρχεται η ελάχιστη βάση του 10 για την είσοδο στα πανεπιστήμια, προσθέτοντας πως θα δοθεί η δυνατότητα και στις σχολές να ορίζουν οι ίδιες ελάχιστη βάση εισαγωγής σε αυτές.

Στην πράξη αυτό σημαίνει πως από του χρόνου θα μειωθεί δραματικά ο αριθμός των εισακτέων, καθώς είναι γνωστό ότι τα πανεπιστήμια και κυρίως τα κεντρικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης προτείνουν κάθε έτος στο υπουργείο περιορισμένο αριθμό εισακτέων, µε την αιτιολογία ότι δεν µμπορούν να εκπαιδεύσουν μεγάλο αριθμό φοιτητών λόγω περιορισμένης χρηματοδότησης και υποδομών.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, αντίθετα, για τους ξένους φοιτητές με δίδακτρα φαίνεται πως υπάρχει χώρος και περισσεύει. Συγκεκριμένα, ενώ προδιαγράφεται η μείωση των εισακτέων, ο πρωθυπουργός εκτίμησε πως στα ελληνικά πανεπιστήμια θα μπορέσουν να έρθουν 10.000 ξένοι φοιτητές με δίδακτρα στα υπό ίδρυση πανεπιστημιακά αγγλόφωνα τμήματα. Ας δούμε, όμως, ορισμένες πλευρές της νέας αυτής εξέλιξης που προδιαγράφηκε από την κυβέρνηση της Ν.Δ.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Στο ίδιο έργο θεατές

Από το 2005, το υπουργείο Παιδείας (υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου) επιβάλλει την περιβόητη «βάση του 10». Το κεντρικό επιχείρημα ήταν ότι «δεν μπορεί κάποιοι με απορριπτικές βαθμολογίες να εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» και ακολουθούσε η επίσημη υπόσχεση ότι «με τη βάση του 10 οι μαθητές θα αναγκαστούν να διαβάσουν περισσότερο και το επίπεδο των σχολών θα ανέβει». Μάλιστα, η τότε υπουργός Παιδείας παρουσίασε την αλλαγή αυτή ως ελιξίριο που θα δώσει τη δυνατότητα στο λύκειο να οικοδομήσει «τη μορφωτική του αποστολή και δυναμική ως σχολείο γενικής μόρφωσης», θα καλλιεργήσει «το ενδιαφέρον των μαθητών για την απόκτηση της γνώσης στο σύνολο των μαθημάτων του λυκείου», θα «αυξήσει τον ελεύθερο χρόνο των μαθητών» και «θα περιορίσει το φροντιστήριο».

Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή της βάσης του 10, διαψεύστηκαν πανηγυρικά όλοι οι μύθοι με τους οποίους η τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είχε ντύσει την απόφασή της. Καμία βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος δεν υπήρξε, καθόλου δεν ανέβηκε το επίπεδο των μαθητών. Αντίθετα, μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των εισακτέων, αυξήθηκε η πελατεία των λεγόμενων κολεγίων, για τα οποία καμία βάση του 10 δεν ίσχυε όταν ηχούσαν τα δίδακτρα.

Εγινε τότε φανερό ότι δεν επρόκειτο παρά για μια επιχείρηση νομιμοποίησης του εξοστρακισμού των πιο αδύνατων κοινωνικά και σχολικά και για ένα «στένεμα» των διόδων των πανεπιστημίων που «έκλεινε το μάτι», την περίοδο εκείνη, στα εκατοντάδες Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και στα λεγόμενα Κολέγια, στα οποία προσφέρονταν έτοιμη πελατεία το «πλεόνασμα» των υποψηφίων που δεν θα εισάγονταν. Συνολικά, από τον χρόνο εφαρμογής της βάσης του 10, μέσα σε τέσσερα χρόνια (2005/6-2008/9), έμειναν ακάλυπτες 50.000 θέσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, ενώ, βέβαια, η νέα αυτή ρύθμιση έριξε νέο λίπασμα στην αρένα του ανταγωνισμού και των φροντιστηρίων.

ΣΗΜΕΡΑ: Η επανάληψη ως φάρσα!

Φέτος αναμένεται ότι συνολικά περίπου 100 τμήματα θα δεχθούν υποψήφιους με λιγότερα από 10.000 μόρια, δηλαδή με βαθμολογίες «κάτω από τη βάση». Με αφορμή την είσοδο στις Ανώτατες Σχολές υποψηφίων με βαθμολογία που δεν ξεπερνάει σε κάποιες περιπτώσεις το 3, το 4 ή το 5 στην κλίμακα του 20, οι γνωστοί πρωθιερείς του νεοφιλελευθερισμού βρίσκουν και πάλι την ευκαιρία να ξεσκονίσουν τα γνωστά ρεφρέν τους!

Ανοίγοντας στη διαπασών τις σειρήνες της εκπαιδευτικής τρομολαγνείας, υποκαθιστώντας την αναζήτηση των αιτίων από τη διαπίστωση των αποτελεσμάτων, κινητοποιούν τις συνήθεις κοινοτοπίες με τις οποίες τρέφεται η κοινή γνώμη, σερβίροντάς της το «αυτονόητο»: Επιτέλους δεν μπορεί κανείς να εισάγεται με «λευκή κόλλα»!

Κανένας, φυσικά, δεν μπορεί να αισθάνεται ευχαριστημένος με την πρόσβαση στις Ανώτατες Σχολές υποψηφίων που δεν μπορούν να γράψουν περισσότερο από 2, 3 ακόμη και 5 μονάδες στην κλίμακα του 20. Αλλά οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε, ξύνοντας το λούστρο του επίσημου λόγου, ότι η ρύθμιση της βάσης του 10 δεν αποτέλεσε παρά μια ταξική φραγή, αλλά και έναν παραπλανητικό επίδεσμο στο χαραγμένο σώμα του σχολείου της ακριβοπληρωμένης αμάθειας.

Το γεγονός ότι οι βαθμολογικές επιδόσεις βρίσκονται σε ευθεία εξάρτηση με τον βαθμό δυσκολίας ή ευκολίας των θεμάτων και ότι ο θεματοθέτης μπορεί να δημιουργεί άλλοτε πληθωρισμό άριστων βαθμολογιών και άλλοτε εκατόμβες βαθμολογιών κάτω από τη βάση δεν φαίνεται να απασχολεί την πολιτική ηγεσία. Παράλληλα, το γεγονός ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι διαγωνισμός που έχει αποκλειστικό σκοπό να κατατάξει τους υποψηφίους σε μια σειρά, ώστε να εισαχθούν όσοι προβλέπονται, μένει στην αφάνεια.

Οι στόχοι της νέας αυτής παρέμβασης της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας είναι φανεροί, σε όσους έχουν μάτια να δουν και την τιμιότητα να πιστέψουν στα μάτια τους. Η λογική είναι μία και εξόχως ταξική: Γιατί να χαραμίζουμε χρήματα και υποδομές για την εκπαίδευση των κοινωνικά και εκπαιδευτικά αδυνάτων και να μην πριμοδοτήσουμε την ιδιωτικοποίηση;

Ο βασικός προσανατολισμός της κυβέρνησης είναι η μείωση των εισακτέων, η πριμοδότηση της ιδιωτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης και η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου με την παραχώρηση υποδομών του για όσους ξένους φοιτητές μπορούν να πληρώνουν δίδακτρα. Η επαναφορά της βάσης του 10 θα παίξει τον ρόλο του τροχονόμου της εισόδου στα πανεπιστήμια, εξοστρακίζοντας, με εργαλείο τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων, χιλιάδες υποψήφιους, χωρίς να εκτεθεί το υπουργείο Παιδείας με μια ανακοίνωση μειωμένου αριθμού εισακτέων.

Με λίγα λόγια, το υπουργείο θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει στους ίδιους αριθμούς εισακτέων των τελευταίων χρόνων ενώ την ίδια στιγμή η ανακοίνωσή του για τον αριθμό εισακτέων θα μοιάζει με την ψευτοευγένεια μιας πρόσκλησης σε ανεπιθύμητους καλεσμένους, όταν υπάρχει η βεβαιότητα πως οι συνθήκες θα τους αποτρέψουν από το να τη δεχτούν.

Έτσι, εφόσον γίνει πράξη η διακήρυξη της κυβέρνησης, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το δημόσιο σχολείο για ένα τμήμα μαθητών, των πιο στερημένων μορφωτικά και κοινωνικά, θα λειτουργήσει όπως και η δημόσια υγεία για τους φτωχούς αρρώστους: δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους – στην πραγματικότητα, σπανίως διάγνωση, ποτέ θεραπεία και ράντσο και ουρές για τους φτωχούς...

efsyn.gr