Οι κυβερνήσεις επιλέγουν διαχρονικά και μέσα στον καιρό της κρίσης να δίνουν γενναία ποσά σε εξοπλιστικές δαπάνες. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κοστίζει η καθεμία από τις 13 φρεγάτες που έχει στη διάθεσή του το...
ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Και μόνο το ετήσιο κόστος λειτουργίας για την καθεμιά τους υπολογίζεται στα 10 με 11 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά λεφτά για πλοία που θα καλύπτουν με ασφάλεια την ακτοπλοΐα «δεν υπάρχουν»...
Μετά από οχτώ ημέρες αποκλεισμού η συγκοινωνία της Σαμοθράκης δεν έχει αποκατασταθεί κανονικά. Μπορεί η κατάσταση να έχει αποσυμφορηθεί, αλλά κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει την αναχώρηση ή την άφιξή του στο νησί για ορίζοντα άνω των δύο ημερών.
Προκαλεί εντύπωση η δήλωση του υπουργού Ναυτιλίας κ. Πλακιωτάκη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ ότι «το υπουργείο από την πρώτη στιγμή κατόρθωσε και έδωσε την καλύτερη εφικτή λύση».
Χρειάζεται μήπως να υπενθυμίσουμε την επιχείρηση σωτηρίας με το πλοίο «Αζόρες», που εξελίχτηκε σε φιάσκο; Ότι το πλοίο «Andros Jet» έφτασε στο νησί μόνο όταν είχαν αρχίσει να τελειώνουν τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης και ο κόσμος περίμενε κατά εκατοντάδες στο λιμάνι; Ότι ακόμα και έτσι οι κρατικές αρχές, όχι μόνο δεν διασφάλισαν τη δωρεάν μεταφορά των εγκλωβισμένων, αλλά τους επιβάρυναν με ακριβότερο εισιτήριο; Αν αυτή ήταν η «καλύτερη», δεν τολμάμε να φανταστούμε ποια θα ήταν η χειρότερη «εφικτή» λύση: να έμενε το νησί αποκλεισμένο για ακόμα μία βδομάδα;
Ο υπουργός αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι το πλαίσιο χορήγησης των άγονων γραμμών σε εφοπλιστές πρέπει να αυστηροποιηθεί, αλλά απέφυγε να επιρρίψει ευθύνες στη εταιρεία SAOS FERRIES που διαχειρίζεται τη γραμμή.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που τα πλοία της εταιρείας του κ. Φ. Μανούση παρουσιάζουν βλάβες και μάλιστα ταυτόχρονα. Όπως αναφέρει ο κ. Παππάς, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του νησιού, μόνο από τον Δεκέμβριο του 2018 μέχρι και σήμερα έχουν σημειωθεί τρεις βλάβες για το SAOS II, δύο για το SAONISOS και δύο για το «ταχύπλοο» Ζέφυρος.
«Στο παρελθόν», σχολιάζει ο κ. Παππάς, «η συγκοινωνία του νησιού ήταν καλύτερη. Πριν η γραμμή γίνει επιδοτούμενη, η Σαμοθράκη είχε φτάσει να έχει δύο καράβια, δύο δελφίνια και σύνδεση με τέσσερα λιμάνια (Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Λήμνο, Πόρτο Λάγος)».
Θα υπήρχε άραγε η ίδια αντιμετώπιση εκ μέρους της κυβέρνησης αν, για παράδειγμα, τα πλοία έμεναν ακινητοποιημένα λόγω απεργίας; Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών και οι απεργίες κρίνονται καταχρηστικές για λόγους «δημοσίου συμφέροντος». Εν προκειμένω φαίνεται η πολιτική και η δικαστική εξουσία να μη διαθέτουν τα ίδια αντανακλαστικά…
Τι μέλλει γενέσθαι όμως με τη συγκοινωνία της Σαμοθράκης;
Το 2011 το υπουργείο Ναυτιλίας υπέγραψε σύμβαση παραχώρησης της συγκεκριμένης άγονης γραμμής στην εταιρεία του κ. Μανούση, η οποία ισχύει μέχρι και τις 31 Οκτωβρίου 2019. Σύμφωνα με τη σύμβαση, το Ελληνικό Δημόσιο επιδοτεί τη γραμμή για τους δέκα «άγονους» μήνες.
Οπως μας αναφέρει ο δήμαρχος του νησιού, Αθανάσιος Βίτσας: «Η σύμβαση αυτή δείχνει σαν να έχει γραφτεί μονόπλευρα προς όφελος του κ. Μανούση. Δεν διασφαλίζει όρους για μια σειρά ζητημάτων». Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, συμβατικός όρος που να υποχρεώνει την εταιρεία να αντικαθιστά τα καράβια της σε περίπτωση βλάβης! Στα χρόνια που πέρασαν από το 2011 καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός δεν αμφισβήτησε αυτή τη σύμβαση που σε λίγες βδομάδες τελειώνει.
«Χαρακτηριστικό παράδειγμα τι εστί ΣΑΟΣ» αναφέρει επιπλέον ο Αντώνης Νταλακογιώργος, πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, «είναι η σκανδαλώδης επάνδρωση που καταγγείλαμε σαν ΠΕΝΕΝ και πιο πρόσφατα ο έλεγχος στην εφαρμογή της ΣΣΕ, όπου διαπιστώθηκαν πλήθος καταστρατηγήσεων με ευθύνη του ΥΕΝ και των τοπικών λιμενικών αρχών».
Η περίπτωση της εταιρείας SAOS FERRIES δεν είναι η μοναδική. Ερχεται να αναδείξει τις συνέπειες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον χώρο της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας. Η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού δαιμονοποιεί τις κοινωνικές παροχές, την ίδια στιγμή που ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματικός κόσμος απορροφά όλο και περισσότερα κονδύλια από τον προϋπολογισμό.
Οπως αναφέρει η ΠΕΝΕΝ, «το κράτος έχει δώσει τα τελευταία 14 χρόνια 1,5 δισ. ευρώ στους εφοπλιστές για τις άγονες γραμμές. Εάν υπήρχε μια στρατηγική δημιουργίας δημόσιου φορέα στην ακτοπλοΐα, θα μπορούσε με αυτήν την τεράστια κρατική δαπάνη να αγοραστούν τα κατάλληλα πλοία νέας ηλικίας και η ποιότητα των υπηρεσιών και της σύνδεσης με αυτά τα νησιά θα ήταν σε ανώτερο επίπεδο».
Δημόσια ακτοπλοΐα θα μπορούσε να είναι η απάντηση για τη Σαμοθράκη και όλα τα νησιά –και οι δυνατότητες υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση. Το πού κατευθύνονται οι δημόσιες δαπάνες είναι ζήτημα προτεραιοτήτων που δεν αφορούν μόνο τις επιδοτήσεις στους εφοπλιστές.
Οι κυβερνήσεις επιλέγουν διαχρονικά και μέσα στον καιρό της κρίσης να δίνουν γενναία ποσά σε εξοπλιστικές δαπάνες. Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κοστίζει η καθεμία από τις 13 φρεγάτες που έχει στη διάθεσή του το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Και μόνο το ετήσιο κόστος λειτουργίας για την καθεμιά τους υπολογίζεται στα 10 με 11 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά λεφτά για πλοία που θα καλύπτουν με ασφάλεια την ακτοπλοΐα «δεν υπάρχουν».
Αρέσκονται να μιλάνε για την ασφάλεια των κατοίκων των «ακριτικών» περιοχών, πόσο όμως κινδυνεύει η ασφάλεια αυτών των κατοίκων λόγω αφερέγγυας και κακής συγκοινωνίας; Σε ένα νησί που από τον ανεφοδιασμό με προϊόντα πάσης φύσεως μέχρι την κάλυψη των βασικών αναγκών υγείας η σύνδεση με την Αλεξανδρούπολη είναι ζωτικής σημασίας.
Αυτή είναι η κατάσταση στο νησί, ενώ όσον αφορά τις επιπτώσεις που θα έχει ο πρόσφατος αποκλεισμός μια δήλωση του ίδιου του κ. Μανούση σε ανύποπτο χρόνο είναι ενδεικτική. «Σκεφτείτε αν πάθει ζημιά το ΣΑΟΣ τον Αύγουστο με σαράντα χιλιάδες επισκέπτες και δεν υπάρχει δεύτερο πλοίο, τι θα γίνει. Σίγουρα θα καταστραφεί η οικονομία του νησιού και εμείς σαν εταιρεία θα πτωχεύσουμε»...
Φύλλια Πολίτη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου