Υποτίθεται ότι πρόκειται για την περίοδο της Μεγάλης Χαλάρωσης κι όμως είναι απίστευτο πόσο φορτισμένες με προσδοκίες και εμμονές είναι οι καλοκαιρινές διακοπές. Κι όμως την πατάμε κάθε χρόνο, επιρρεπείς στην ψευδαίσθηση ότι...
«φέτος θα τη δούμε αλλιώς και θα ξεκουραστούμε πραγματικά». Ως γνωστόν, «διώξε τη φύση σου κι αυτή θα επιστρέψει καλπάζοντας»…
Θα πάρεις άδεια αρχές Ιουλίου για να αποφύγεις τη συνεύρεση με όλη την πλέμπα (και τον Αύγουστο θα βαράς το κεφάλι σου στους τοίχους του διαμερίσματος, όσο κι αν προσπαθείς να δεις το απόκοσμο μαυσωλείο της άδειας και κωματώδους πρωτεύουσας με λογοτεχνικούς όρους).
Θα αγοράσεις καινούργια στολή διακοπών (μαγιό, βερμούδες κ.λπ.) casual, χαρωπής και ουδέτερης σημειολογίας (ώσπου να καταλάβεις ότι μόνο το μαύρο ταιριάζει με την ξινή ιδιοσυγκρασία σου).
Θα κολυμπάς περισσότερο και θα «σαπίζεις» λιγότερο (μέχρι τις πρώτες κράμπες). Θα χρησιμοποιήσεις τις διακοπές για περισυλλογή και σημαντικές αποφάσεις για τη νέα σεζόν (πιο μάταιη διαδικασία ακόμα κι απ' το αντίστοιχο «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» την παραμονή της Πρωτοχρονιάς).
Θα επισκεφτείς το παλιό εξοχικό και θα συμφιλιωθείς με τους ηλικιωμένους και «μαλακωμένους» πλέον συντηρητικούς γείτονες, που σου την έσπαγαν όταν ήσουν πιτσιρικάς (το τριπ «τσαγιού και συμπάθειας» θα κρατήσει μέχρι ν' αρχίσουν να γκρινιάζουν για τους Αλβανούς που δεν τους επιτρέπουν να έχουν την πόρτα ξεκλείδωτη «όπως παλιά»).
Θα κόψεις το ξενύχτι, για να δεις τον ήλιο να ανατέλλει με τον πρώτο καφέ και όχι με την τελευταία μπίρα της ημέρας (και μετά θα ξεραθείς μέχρι το ηλιοβασίλεμα, στη θέα του οποίου, το βιολογικό σου ρολόι θα επανέλθει στους φυσιολογικούς του ρυθμούς).
Για να διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημητρη Πολιτακη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου