Από το Μελίστα στον Κορκονέα...

H δικαιοσύνη χρειάστηκε 11 χρόνια για να καταλήξει στην τελεσίδικη κρίση της για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Όπως συμβαίνει νομοτελειακά σε...
αυτές τις περιπτώσεις, η δικαστική διερεύνηση αποδείχτηκε πολυετής και οι ποινές αναντίστοιχες της βαρύτητας των αδικημάτων, πλήττοντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Υπενθυμίζεται πως από τις αρχές του χρόνου, το Tvxs.gr είχε αποκαλύψει την προσπάθεια να πέσει στα «μαλάκα» ο Επαμεινώνδας Κορκονέας.

Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο έκρινε ένοχο για ανθρωποκτονία από πρόθεση και με δόλο το δολοφόνο του Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδα Κορκονέα αλλά «έσπασε» τα ισόβια, υιοθετώντας την πρόταση του εισαγγελέα και αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου. Του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 13 ετών που σε συνδυασμό με το χρόνο που έχει εκτίσει και την εργασία εντός της φυλακής, μπορεί να οδηγήσει άμεσα στην αποφυλάκισή του. Ταυτόχρονα έκρινε αθώο λόγω έλλειψης δόλου το συγκατηγορούμενό του Βασίλη Σαραλιώτη, που έχει ήδη αποφυλακιστεί από το 2012.

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής, σχολιάζοντας την απόφαση, έκαναν λόγο για προδιαγεγραμμένη κρίση και μεθοδεύσεις όπως οι καθυστερήσεις και οι αναβολές στη δίκη, προκειμένου ο Κορκονέας να διεκδικήσει ευνοϊκότερη μεταχείριση. Από νομικής άποψης η αναγνώριση του ελαφρυντικού είναι οριακή και όταν αφορά το δολοφόνο ενός 15χρονου είναι κατά τους νομικούς τουλάχιστον υπερβολική. Για «ακραίες νομικές επινοήσεις», έκανε λόγο ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, υπογραμμίζοντας την αντίφαση από το γεγονός πβς αναγνωρίζεται ελαφρυντικό σε ένα δολοφόνο που επικαλέστηκε «ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος» για να δικαιολογήσει την πράξη του.

Όσον αφορά την κρίση των ενόρκων, σε περιπτώσεις μικτών δικαστηρίων, σχεδόν πάντα ευθυγραμμίζεται με αυτή των τακτικών δικαστών, σε τέτοιας βαρύτητας αδικήματα. Ο Εισαγγελέας της έδρας από την πλευρά του και προκειμένου να τεκμηριώσει την πρότασή του ισχυρίστηκε ότι «υπήρξε μία αμελής και αντιδεοντολογική συμπεριφορά από την πλευρά του κατηγορουμένου», υποβαθμίζοντας προκλητικά το γεγονός ότι πυροβόλησε και σκότωσε ένα μαθητή, εν ψυχρώ, μέσα στο Κέντρο της Αθήνας. Όπως ακριβώς είχε επιχειρηθεί να γίνει και τότε από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο.

Στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η πολυετής καθυστέρηση της Δικαιοσύνης, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, λειτουργεί ανασταλτικά προκειμένου να παρέλθει η ηθική και πολιτική απαξία της δολοφονίας, να εξομαλυνθεί η απαίτηση της κοινής γνώμης για απονομή δικαιοσύνης, κοινώς να ξεχαστεί η δολοφονία και ο κοινωνικός της αντίκτυπος. Η Δικαιοσύνη φρόντισε να επιβεβαιώσει ότι επιφυλάσσει διαφορετική μεταχείριση σε κατηγορούμενους και θύματα, ανάλογα με την ταξική και πολιτική τους τοποθέτηση, μια αντίληψη που θέλει τους αστυνομικούς να αντιμετωπίζονται με επιείκεια ακόμη και όταν σκοτώνουν εν ψυχρώ, όπως συνέβη με την περιβόητη δολοφονία Καλτεζά από το Μελίστα το 1985 ο οποίος αθωώθηκε σε δεύτερο βαθμό αλλά και την βάναυση δολοφονία Τεμπονέρα από τον παρακρατικό Καλαμπόκα, που φυλακίστηκε με επιεική ποινή και πολύ γρήγορα «αποκαταστάθηκε» ως Διευθυντής σε Τράπεζα.

Η δικαστική εξουσία συνεχίζει με κάθε ευκαιρία να αποδεικνύει ότι φορτίζει ιδεολογικά τις αποφάσεις της, πλήττει το κύρος της και δηλητηριάζει την αίσθηση δικαίου που αποτελεί θεμέλιο της κοινωνικής ειρήνης. Άλλωστε στη χώρα στην οποία ακυρώνονται οι προσλήψεις εκπαιδευτικών, για να προσληφθούν επιπλέον αστυνομικοί, τέτοιες αποφάσεις, επιτείνουν την ατιμωρησία, «κλείνουν το μάτι» για μεγαλύτερη καταστολή, ασυδοσία των αστυνομικών οργάνων και κατάλυση των ατομικών δικαιωμάτων...

tvxs.gr