Η προχτεσινή αποκάλυψη από το «Documento» της επιστολής του Κώστα Καραμανλή στον Τζορτζ Μπους έχει μείνει ακόμα αναπάντητη από τη Ν.Δ. Ο κ. Μητσοτάκης κρύβεται πίσω από τους «κύκλους» του πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι επιχείρησαν να διασκεδάσουν τις...
εντυπώσεις με μια σειρά επιχειρημάτων που ανασκευάστηκαν πλήρως στο χτεσινό φύλλο της «Εφ.Συν.». Αλλά η ηγεσία της Ν.Δ. εξακολουθεί να παραμένει σιωπηλή. Τι να πει άλλωστε;
Η αλήθεια είναι ότι με την αποκάλυψη αυτή καταρρέει ο μύθος του νέου «μακεδονικού αγώνα» που έπλασε για τον εαυτό του ο κ. Μητσοτάκης, παρασυρόμενος από τη γραμμή Σαμαρά και με μοναδικό κίνητρο τα προσδοκώμενα εκλογικά οφέλη. Από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι πολύ καλύτερη από τη γραμμή στην οποία είχε υποχωρήσει η Ν.Δ. το 2005, πώς θα στηρίξει τώρα τις αθλιότητες περί «κακής», αν όχι «προδοτικής», συμφωνίας;
Το μόνο «επιχείρημα» που ψελλίζουν στις συνεντεύξεις τους τα στελέχη της Ν.Δ. είναι ότι η επιστολή αυτή του πρώην πρωθυπουργού στάλθηκε μόνο στον πρόεδρο των ΗΠΑ για λόγους «τακτικής», επειδή είχε προηγηθεί η αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία».
Το επιχείρημα είναι έωλο. Οπως αποκαλύπτουμε σήμερα, τις ίδιες μέρες (7, 8 και 9.4.2005) στάλθηκαν από τον τότε πρωθυπουργό επιστολές με πανομοιότυπο περιεχόμενο στον καγκελάριο της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο και τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Πανομοιότυπες επιστολές απέστειλε ο υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης προς τον Ολι Ρεν, επίτροπο της Ε.Ε. αρμόδιο για τη διεύρυνση, τον Ζαν Ασελμπορν, υπουργό Εξωτερικών του Λουξεμβούργου που είχε τότε την προεδρία της Ε.Ε., και τον Χαβιέ Σολάνα, ύπατο εκπρόσωπο για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας.
Ολες αυτές οι επιστολές έχουν τα εξής κοινά στοιχεία με την επιστολή προς τον πρόεδρο Μπους:
Υιοθετούν την ονομασία «Makedonija-Skopje», η οποία είναι η χειρότερη από όσες έχουν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και φυσικά δεν πρόκειται για γεωγραφικό προσδιορισμό.
Στη συμφωνία που κατέληγε η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν προβλεπόταν να ισχύει το όνομα erga omnes, αλλά μόνο στον ΟΗΕ και οι χώρες του οργανισμού απλώς ενθαρρύνονταν να χρησιμοποιούν το νέο όνομα!
Στις επιστολές αναφέρεται ρητά ότι δεν ζητείται αλλαγή στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, εφόσον «το συνταγματικό όνομα Republika Makedonija θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ, κάτι το οποίο σημαίνει ότι δεν απαιτείται καμιά συνταγματική αλλαγή». Με άλλα λόγια, δεν θα άλλαζε τίποτα ως προς τον αλυτρωτισμό αλλά και την ιθαγένεια καθώς και την ονομασία της γλώσσας.
Στην επιστολή προς τον Μπους επισημαίνεται ότι η συμφωνία «θα άρει ένα μείζον εμπόδιο που βρίσκεται στον δρόμο της ενσωμάτωσης της ΠΓΔΜ στις ευρωατλαντικές δομές». Στις επιστολές του προς τους Σρέντερ και Γιούνκερ η φράση μεταβάλλεται ως εξής: «[Η συμφωνία] θα άρει ένα μείζον εμπόδιο για την ΠΓΔΜ στη σταδιακή ένταξή της στην Ε.Ε.» με την επισήμανση, «όπως γνωρίζετε η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναμένεται το φθινόπωρο».
Από τις διατυπώσεις αυτές του κ. Καραμανλή προκύπτει σαφώς ότι με μια λύση σε αυτή τη βάση (διπλή ονομασία «Μακεδονία-Σκόπια» στον ΟΗΕ και παντού αλλού «Μακεδονία») η Ελλάδα θα δώσει το πράσινο φως για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε.
Ακόμα πιο σαφής είναι η διατύπωση της επιστολής Καραμανλή προς τον Θαπατέρο:
«Για δεκαπέντε χρόνια πολιτικοί λόγοι είχαν αποτρέψει μια λύση μεταξύ των δύο χωρών. Προσωπικά, είμαι έτοιμος να αναλάβω το πολιτικό κόστος και να επιλύσω το θέμα τώρα». Και πιο κάτω: «Είναι κρίσιμο σε αυτή τη φάση η Ισπανία να στηρίξει την πρόταση του ΟΗΕ, η οποία, πρέπει να τονίσω, αποτελεί ισορροπημένο συμβιβασμό μεταξύ των θέσεων των δύο πλευρών. Αυτό που χρειάζεται είναι η άλλη πλευρά να αποδεχτεί την πρόταση του ΟΗΕ. Ο Πρόεδρος Τσερβένκοφσκι είναι το πρόσωπο κλειδί για να λάβει τις απαιτούμενες τελικές αποφάσεις».
Η ύπαρξη όλων αυτών των επιστολών προς Ευρωπαίους ηγέτες αποδεικνύει ότι είναι προφάσεις εν αμαρτίαις οι όψιμοι ισχυρισμοί των «κύκλων» Καραμανλή, καθώς και ορισμένων στελεχών της Ν.Δ., που χαρακτηρίζουν «τακτικό ελιγμό» την υιοθέτηση αυτής της δυσμενούς θέσης για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι επιστολές δημιούργησαν ένα κεκτημένο απολύτως αρνητικό για την ελληνική πλευρά, που χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να το υπερβούν. Είναι κατά συνέπεια σαφές ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι πολύ ευνοϊκότερη για την Ελλάδα από τη συμφωνία την οποία είχε αποφασίσει να υποστηρίξει η κυβέρνηση της Ν.Δ.
Οπως προκύπτει από τα τηλεγραφήματα της πρεσβείας των ΗΠΑ που έχουν διαρρεύσει στα WikiLeaks, δεν επρόκειτο για μια κίνηση τακτικής, εφόσον τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα διατύπωναν συνεχώς ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Εξωτερικών της Ν.Δ. (Μολυβιάτης, Μπακογιάννη). Αυτό δεν άλλαξε ούτε με τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπως επιχειρούν να υποστηρίξουν ορισμένα στελέχη του κόμματος.
Λίγο πριν από τη σύνοδο έχει καταγραφεί από τον πρέσβη Ντάνιελ Σπέκχαρντ η επίσημη αποδοχή της διπλής ονομασίας: «Μετά από τις προτάσεις του Νίμιτς η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε το “τολμηρό βήμα” της αποδοχής τους ως βάσης διαπραγμάτευσης. [...] Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε ένα σύνθετο όνομα, “Νέα, Βόρεια, Ανω, οποιαδήποτε Μακεδονία”, υποστήριξε ο Καραμανλής. [...] Ως προς την πρόταση του Νίμιτς για μια λύση διπλής ονομασίας (Δημοκρατία της Μακεδονίας για εσωτερική χρήση και ένα σύνθετο όνομα για τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και διεθνή χρήση), ο Καραμανλής είπε ότι θα μπορούσε να το αποδεχτεί, αλλά το σύνθετο όνομα θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε όλα τα διεθνή φόρα και η Ελλάδα περιμένει να χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ το σύνθετο όνομα» (08ATHENS21_a).
Αμηχανία στα ΜΜΕ
Δεν ήταν μόνο η Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης που αιφνιδιάστηκαν από την αποκάλυψη της επιστολής. Εκδηλη αμηχανία εκδηλώθηκε και στα μέσα ενημέρωσης της Δεξιάς που φρόντισαν να θάψουν την είδηση. Η ναυαρχίδα του συγκροτήματος Μαρινάκη περιορίστηκε σε λίγες λέξεις: «Η επιστολή αυτή, εκτός του ότι απηχεί πασίγνωστες θέσεις, είχε δημοσιευτεί τότε στα “Νέα”». Ωστε «πασίγνωστες θέσεις» η υιοθέτηση μιας κακής διπλής ονομασίας. Εστω.
Αλλά δεν έκαναν τον κόπο οι όψιμοι μητσοτακικοί του πρώην ΔΟΛ να διαβάσουν τι έλεγε τότε η εφημερίδα τους; Ο τίτλος ήταν «Αρον άρον είπε το “ναι”» και το ρεπορτάζ αποκάλυπτε ότι «έσπευσε να αποδεχθεί ο κ. Καραμανλής, με επιστολή του προς τον κ. Μπους, το όνομα που προτείνει για τα Σκόπια ο μεσολαβητής κ. Νίμιτς», προσθέτοντας μάλιστα ότι στην προσωπική επιστολή Νίμιτς προς Καραμανλή «ρητώς αναφέρεται ότι οι κάτοικοι της χώρας θα ονομάζονται “Μακεδόνες” και η γλώσσα τους “μακεδονική”» (εφ. «Τα Νέα», 13.4.2005). Πάει και το επιχείρημα για γλώσσα και εθνότητα που αναμασούν οι νεοδημοκράτες.
Αυτές ήταν λοιπόν οι «πασίγνωστες θέσεις» για τις οποίες μιλούν σήμερα οι οπαδοί του κ. Μητσοτάκη. Και μετά έχουν το θράσος να καταγγέλλουν τη Συμφωνία των Πρεσπών!.
Αλλά και η γνωστή βιογραφία (αγιογραφία) του Καραμανλή περιγράφει λεπτομερώς την υποχώρηση της κυβέρνησης Ν.Δ. το 2005. Αναφέρεται ότι ο Π. Μολυβιάτης ζήτησε «μια χάρη» από τον Αμερικανό ομόλογό του Κόλιν Πάουελ: «Να διερευνήσεις αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως βάση συζήτησης στις διαπραγματεύσεις που κάνουμε με τα Σκόπια το όνομα “Νέα Μακεδονία-Σκόπια”».
Λίγο αργότερα ο Πάουελ ενημέρωσε τον Μολυβιάτη ότι «οι Σκοπιανοί συζητούν μόνο την εκδοχή «Μακεδονία-Σκόπια»». Και ο δημοσιογράφος καταλήγει: «Η κυβέρνηση Καραμανλή δέχτηκε, μην μπορώντας να πράξει διαφορετικά, ως “βάση συζήτησης” την πρόταση Νίμιτς (8.4.2005) για την ονομασία “Republika Makedonija-Skopje”, αλλά οι Αμερικανοί είχαν και άλλες απαιτήσεις» (Μανώλης Κοττάκης, «Καραμανλής, off the record», εκδ. Λιβάνης, Αθήνα 2011, σ. 202-203). Με άλλα λόγια, η κακή αυτή συμφωνία δεν έκλεισε επειδή διαφωνούσε η ΠΓΔΜ και επειδή ζητούσαν περισσότερα οι ΗΠΑ! Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο πρώτος που τα γνωρίζει όλα αυτά είναι βέβαια ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός. Ο ίδιος διαπραγματεύτηκε, όπως μπορούσε, το ζήτημα και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες και τις παγίδες του. Αυτός είναι ο λόγος που φροντίζει ακόμα και σήμερα να τοποθετείται με κάποια μετριοπάθεια, ενώ ακόμα και για τα δικά του πεπραγμένα δείχνει μικρότερο ενθουσιασμό από ό,τι οι όψιμοι θαυμαστές του Σαμαράς και Γεωργιάδης.
Εκείνος που είναι εκτεθειμένος μετά από όλες αυτές τις αποκαλύψεις είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος γνώριζε τη σειρά αυτών των επιστολών και παρ’ όλα αυτά δέχτηκε να γίνει εκφραστής των πιο ακραίων φωνών της παράταξής του υιοθετώντας τη ρητορική της Πολιτικής Ανοιξης και του ΛΑΟΣ. Γι’ αυτό εξάλλου τηρεί εδώ και τρεις μέρες αιδήμονα (τρόπος του λέγειν) σιωπή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου