Ο πρωθυπουργός, συντονιστής κέντρων εξουσίας...

Στις δημοκρατίες οι εξουσίες προσδιορίζονται με νόμους. Η σύνθεση των κυβερνήσεων και οι αρμοδιότητες των υπουργών βασίζονται επίσης σε νόμους, που...
είτε υπάρχουν και συμπληρώνονται, είτε δημιουργούνται ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. 

Στην ελληνική εκδοχή της δημοκρατίας είναι αλήθεια πως το σύστημα διακυβέρνησης έχει στο κέντρο του τον πρωθυπουργό. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ασφαλιστικές δικλίδες, ώστε να κατοχυρώνεται η συλλογικότητα στη λειτουργία της κυβέρνησης.

Η εμπειρία των μέχρι τώρα μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων έχει δείξει ότι ακόμα σε εκείνες που ο πρωθυπουργός ήταν μια ισχυρή, εμβληματική προσωπικότητα, το κυβερνητικό έργο προχώρησε και οι πολιτικές τού εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος -με όσα προβλήματα εμφανίστηκαν κατά καιρούς- εφαρμόστηκαν, χωρίς να χρειαστεί κάποιος ιδιαίτερος, πέρα από τους νόμους, μηχανισμός.

Χθες ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στο υπουργικό συμβούλιο τη δημιουργία ενός διογκωμένου, συγκεντρωτικού μηχανισμού, τον οποίο θα ιδρύσει στο μέγαρο Μαξίμου, ώστε ο ίδιος να έχει τον συντονισμό και τον έλεγχο όλου του κυβερνητικού έργου. Ο μηχανισμός αυτός θα ονομάζεται «προεδρία της κυβέρνησης».

Οι ονομασίες όμως δεν έχουν τόση σημασία όσο η ουσία. Στην πραγματικότητα ο Κυρ. Μητσοτάκης δημιουργεί στο Μαξίμου μια παράλληλη κυβέρνηση υπεράνω της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης. Με τεχνοκράτες και άλλους ανθρώπους της δικής του εμπιστοσύνης συγκροτεί ένα γραφειοκρατικό σχήμα κάτω από αυτόν, το οποίο θα βρίσκεται πάνω από την κυβέρνηση και τους υπουργούς της, τους οποίους εκείνος όρισε. Παράδοξο, αλλά πραγματικό.

Ποια ανάγκη οδήγησε τον Κυρ. Μητσοτάκη σε αυτή την επιλογή; Αν κρίνει κανείς το ζήτημα πολιτικά, αντιλαμβάνεται εξ αρχής ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί να έχει κάτω από τον έλεγχό του αυτό που είναι το κόμμα του, άρα και οι υπουργοί του: μια σύνθεση και έκφραση πολλών κέντρων εξουσίας.

Αλλά αν αυτό ισχύει -και ισχύει απολύτως- η λύση δεν βρίσκεται σε αυτό που δημιουργεί ο πρωθυπουργός. Το πρόβλημα δεν εδράζεται στον έλεγχο των κέντρων εξουσίας που εκφράζονται και στην κυβέρνηση ή προσπαθούν να την επηρεάσουν. Η σωστή λύση θα ήταν η ανοιχτή σύγκρουση με αυτό το καθεστώς και με αυτά τα κέντρα. Ο Κυρ. Μητσοτάκης όμως δεν ήταν ποτέ διατεθειμένος για τέτοιες ρήξεις. Το απέδειξε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

efsyn.gr