...και (δεν) χαμογελά;...
Χρήστος Βασιλειάδης
Παρατήρηση πρώτη: Όποιος υποτίμησε τη δύναμη της θείας παρέμβασης και πρότεινε για ημερομηνία των εκλογών την Κυριακή ανήμερα της...
Αγίας Κυριακής να μαστιγωθεί για παραδειγματισμό στην ταράτσα της Κουμουνδούρου... Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Το πρωί της 7ης Ιουλίου, περπατώντας από το παραβάν ώς την κάλπη, πέρασε όλη η δεκαετία της κρίσης σε ένα λεπτό μπροστά από τα μάτια μου.
Οι συνάψεις του εγκεφάλου μου βραχυκύκλωσαν από τις τραυματικές μνήμες κι έβγαλαν το παρακάτω ποτ-πουρί εικόνων: Τον Βαρουφάκη να παίζει μακρογαϊδούρα με την Τρόικα. Τον Τσακαλώτο να παίζει μακρογαϊδούρα με τα ελληνικά του. Τον Καμμένο να χορεύει σαν τον Ζορμπά το ζεϊμπέκικο της Συνεργασίας. Τον Τσίπρα να με κυνηγάει με το αμπέχονο ριχτό σαν κάπα στους ώμους κι επιδόματα στα χέρια φωνάζοντας «Στάσου. Μύγδαλα!».
Τον Καραμανλή οκλαδόν είκοσι πόντους πάνω από το έδαφος να τηρεί σιγή κατεψυγμένου ιχθύος. Τελευταία εικόνα σαν ενόραση του μέλλοντος είδα τον Κυριάκο με μούσι και κουρελιασμένα ρούχα, αφού πάλεψε με τα μεγάλα κύματα της Οδύσσειας, να ξαναζεσταίνει το ίδιο φαΐ σε φούρνο μικροκυμάτων.
Παρατήρηση δεύτερη: Αυτά τα δέκα χρόνια μού έχουν αφήσει έντονο μετατραυματικό στρες, σαν να έμενα σε ρετιρέ στο Χαλέπι.
Κι όμως, το βράδυ των εκλογών στα τηλεοπτικά πάνελ όλοι ήταν χαρούμενοι. Ο Κυριάκος γιατί βρήκε την Ιθάκη του. Ο Αλέξης γιατί διατήρησε ποσοστό πάνω από 30 τοις εκατό μετά από 1.500 μέρες κολλημένος στις Συμπληγάδες. Η Φώφη γιατί ο φαγανός Βενιζέλος δεν κατάπιε τα ποσοστά της. Ο Βελόπουλος γιατί μπήκε στη Βουλή με συστατική επιστολή από τον ίδιο τον Ναζωραίο. Ο Βαρουφάκης γιατί πέρασε τον πήχη χωρίς να τον ρίξει με τον γοφό, όπως στις ευρωεκλογές. Το ΚΚΕ πανηγυρίζει γιατί μένει στο πέντε τοις εκατό παρότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες ούτε καν για κάτι τέτοιο. Οι χρυσαυγίτες ήταν οι πιο χαρούμενοι από όλους. Με την αποτυχία τους να εκλεγούν εκπλήρωσαν με συνέπεια τον πρωταρχικό στόχο τους: Να ξεβρομίσει ο τόπος...
Αφού λοιπόν όλοι οι παραπάνω συγκεντρώνουν συνολικά το 95 τοις εκατό του εκλογικού σώματος σημαίνει ότι και όλοι εμείς οι ψηφοφόροι πρέπει να χαιρόμαστε. Χαιρόμαστε;
Παρατήρηση τρίτη: Αυτήν ειδικά τη φορά δεν υπήρξαν ούτε αυθόρμητα γλέντια ούτε χαρές στους δρόμους.
Κι αυτό γιατί όλοι ξέρουμε ότι όσο πιο πολλοί τεχνοκράτες μπαίνουν στα οφίτσια τόσο το χειρότερο. Ερχονται «κόκκινα» δάνεια-πλειστηριασμοί για πρώτο πιάτο και ακολουθεί πλούσιο μενού από βραβευμένους σεφ του Νεοφιλελευθερισμού. Ακόμη και οι περισσότεροι από όσους ψήφισαν τον Κυριάκο ξέρουν ενδόμυχα ένα πράγμα:
Τις Κυριακές, ακόμη και της Αγίας Κυριακής ανήμερα να πέφτει, δεν είναι για πολλά όνειρα. Το λέει κι ο λαός:
της Κυριακής το όνειρο μέχρι το μεσημέρι...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου