* Γιατί τα όσα γράφουμε -ακόμα και με το μανδύα του χιούμορ ή της...
τρολιάς- μας χαρακτηρίζουν ως έντυπα, σελίδες, προφίλ, δημοσιογράφους, ανθρώπους εν τέλει.
* Γιατί το χιούμορ ΕΧΕΙ όρια, και βασικά όταν είναι τοξικό, ρατσιστικό και εμετικό, απλώς ΔΕΝ είναι πια χιούμορ.
* Γιατί το να προβοκάρεις, από μόνο του, θα σε κάνει γνωστό για 5 λεπτά και θα σε απαξιώσει, ακολούθως, για πάντα...
* Γιατί διαφωτισμένο Ευρωπαίο δεν σε κάνουν τα περισπούδαστα άρθρα και οι αυτοκατηγοριοποίηση, αλλά οι στάσεις και οι συμπεριφορές.
* Γιατί η σκατοψυχιά ΔΕΝ μπορεί να είναι αποδεκτή ως πολιτική, κοινωνική, ή και προσωπική στάση.
* Γιατί τελικά, όσο πολλοί από μας γράφουμε για να κάνουμε τον κόσμο έστω και ελάχιστα καλύτερο (ναι, ξέρω, ρομαντικό), πρέπει να φροντίσουμε παράλληλα να τον απαλλάξουμε από εκείνους που γράφουν για να τον κάνουν χειρότερο.
Ευχαριστούμε Άθενς Βόις...
Από το Facebook της Μαρίας Δεδούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου