Δύο πράγματα κίνησαν το ενδιαφέρον μου το τελευταίο εικοσιτετράωρο, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες. Το πρώτο ήταν οι δηλώσεις του Μπάμπη «φέρτε μου μια πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή» Παπαδημητρίου στον Real FΜ. Όπου είπε ο...
Μπάμπης ότι είναι μαλακία αυτό το μαξιλάρι των 37 δις. ευρώ που έφτιαξε ο Τσίπρας για την οικονομία κι αύριο που θα έρθει η Νέα Δημοκρατία θα τα πάρει τα φράγκα (τμήμα αυτών, έστω) και θα τα δώσει στις τράπεζες, διότι οι τράπεζες υποφέρουν και οι τράπεζες βογκάνε και οι τράπεζες τραβάνε ζόρι κι αυτός ο κόπανος ο Αλέξης αντί να τις ανακουφίσει πήγε κι έφτιαξε μπαγιόκο λες και είναι κάνας μέρμηγκας απ’ αυτούς της Ξαφά. Ενώ δεν έχει ιδέα από οικονομικά, απόφοιτος Πολυτεχνείου είναι, από μπετά γνωρίζει, φέρτε του καμιά πολυκατοικία να χτίσει κι αφήστε το χρήμα σ’ εμάς που κατέχουμε τα μυστικά του!
Κι εκεί που καταριόμουνα τη μάνα μου που μ’ έκανε Έλληνα φορολογούμενο και δεν μ’ έκανε τράπεζα, έπεσε το μάτι μου σε μια επιστολή αναγνώστη στους Τάιμς του Λονδίνου. Ναι, εγώ είμαι το όρνιο που διαβάζει τις επιστολές των αναγνωστών στις εφημερίδες, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα μας είναι αυτό που έγραφε ο τύπος, ότι δηλαδή πέφτουν όλοι και καταριούνται τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον επικεφαλής των Εργατικών στη Βρετανία, γιατί θέλει να ανεβάσει το φόρο των εταιρειών στο 26 %. Και τους φαίνεται αυτό φοβερό και τρομερό και ανάλγητο, τους φαίνεται χειρότερο κι από το μαξιλάρι του Τσίπρα και ανεβάζουν σφυγμούς και στροφές. Και κλαίνε και οδύρονται, ενώ, όπως σημειώνει ο ίδιος αναγνώστης, η Μάργκαρετ Θάτσερ, η θεά του φιλελευθερισμού και της καπιτάλας, δεν είχε δεχθεί ποτέ να πέσει ο φόρος των εταιρειών κάτω από 34 %. Αλλά κόρη μπακάλη ήταν, που θα έλεγε κι ο Μπάμπης, πώς να κατέχει από οικονομία;
Κατέχουν, φυσικά, οι τραπεζίτες και απαιτούν το μερίδιό τους από τη νέα τάξη πραγμάτων. Κατέχουν οι κλινικάρχες και απαιτούν το μερίδιό τους από τη νέα τάξη πραγμάτων. Κατέχουν οι σχολάρχες και απαιτούν το μερίδιό τους από τη νέα τάξη πραγμάτων. Κατέχουν οι ασφαλιστικές και απαιτούν το μερίδιό τους από τη νέα τάξη πραγμάτων. Κατέχουν οι πάσης φύσεως εργοδότες και απαιτούν το μερίδιό τους από τη νέα τάξη πραγμάτων. Με τα λουριά τους κρατάνε, να μη βγουν από τώρα στο δρόμο απαιτώντας μια λίβρα σάρκα. Και κάτι παραπάνω ίσως, κάνα νεφρί, κάνα πλεμόνι, κάναν κερατοειδή και ολίγον από συκώτι που ξαναγίνεται κιόλας από μόνο του. Αυτό θα σου λείψει βρε αδερφέ;
Συμβαίνουν όμως αυτά σε μια χώρα που μεταμορφώθηκε ατάκα κι επί τόπου από all inclusive σε κοινωνία των δύο τρίτων. Και ετοιμάζεται να το εγκαταλείψει κι αυτό το μοντέλο, καθώς μοιάζει άκρως αντιπαραγωγικό. Γιατί να μην πάμε δηλαδή στο ένα τρίτο καλοπέραση, ένα τρίτο στο κουπί κι ένα τρίτο να τρώνε σκατά; Δεν πρόκειται άλλωστε να επιβληθεί από πάνω προς τα κάτω, δεν ζούμε καμιά δικτατορία. Μόνος του θ’ αποφασίσει τη μοίρα του ο ψηφοφόρος. Με την ευλογία των καναλιών, των εφημερίδων και των ραδιοφώνων που θέλουν πάντα και μόνο το καλό του. Και των πρώην δημοσιογράφων βεβαίως, που αγωνίζονται για ένα φωτεινότερο μέλλον!...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου