Θυμούνται οι περισσότεροι πως πριν από δύο χρόνια η Νέα Δημοκρατία ασκούσε πολεμική κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. για την επιλογή της να τοποθετήσει ως προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της...
Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού την έως πριν από δέκα μέρες τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Η κριτική εστιαζόταν στο ότι υπήρξε μια αθέμιτη πολιτική ταύτιση, που κλόνισε το ίδιο το κράτος δικαίου και τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών.
Η Νέα Δημοκρατία, με την ανάληψη των καθηκόντων της, ξεχνώντας αυτή την κριτική της στην απελθούσα κυβέρνηση, έσπευσε να επιλέξει ως υφυπουργό Δικαιοσύνης έναν διακεκριμένο νομικό, πλην όμως αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου μέχρι πριν από λίγες ημέρες.
Αναρωτιέται κανείς για τα όρια της πολιτικής υποκρισίας της νέας κυβέρνησης. Και αυτό που συμπεραίνει είναι ότι τελικά η θλιβερή κατάσταση των πολιτικών σχέσεων κυβερνήσεων με δικαστικούς λειτουργούς αποτελεί μια συνήθη πρακτική της εκτελεστικής εξουσίας, την οποία τα κόμματα ως αντιπολίτευση στηλιτεύουν, αλλά ως κυβέρνηση με πάθος ευνοούν.
Δηλαδή ο εναγκαλισμός της εκτελεστικής εξουσίας με τη δικαστική είναι ένα διαχρονικά επαναλαμβανόμενο win - win παίγνιο, όπου δικαστικοί λειτουργοί μετά τη συνταξιοδότησή τους μεταπηδούν σε διάφορες θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Και οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι παίρνουν άμεση οριζόντια πρόσβαση στη δικαστική εξουσία.
Αν και η πρακτική αυτή σε πολλές περιπτώσεις δεν εκκινούσε από πολιτικές ιδιοτέλειες, αλλά από την ανάγκη των κυβερνήσεων να δίδουν κύρος στους θεσμούς τοποθετώντας ως επικεφαλής τους δικαστικούς λειτουργούς, είναι προφανές ότι εκτροχιάστηκε, παράγοντας όλο και περισσότερες προσδοκίες σε κάποιους από το δικαστικό σώμα, ότι μπορούν να αξιοποιηθούν μετά τη συνταξιοδότησή τους και, φυσικά, όλο και μεγαλύτερη χρήση εκ μέρους των κυβερνήσεων εύκολων υποσχέσεων σε δικαστικούς λειτουργούς για μελλοντική κυβερνητική αξιοποίησή τους, με αντάλλαγμα την τυχόν ευαρέσκειά τους.
Υπό το πρίσμα αυτό, κάθε δικαστική απόφαση μείζονος πολιτικού ενδιαφέροντος, στην οποία συμμετείχαν ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί που στη συνέχεια υπουργοποιήθηκαν από οποιαδήποτε κυβέρνηση, αφήνει ανοικτή στην κριτική την ίδια τη Δικαιοσύνη. Αυτή η κατάσταση, όμως, υπονομεύει το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Και δεν φαίνεται να υπάρχει τέλος σε αυτή την κάκιστη πρακτική.
Αν θέλουμε πραγματικά, λοιπόν, να θωρακίσουμε το κράτος δικαίου από τέτοια φαινόμενα -που τρομάζουν τους πολίτες για την ασφάλεια των δικαιωμάτων τους-, πρέπει άμεσα να θεσμοθετήσουμε ένα βέβαιο χρονικό όριο, μετά τη συνταξιοδότηση δικαστικών λειτουργών, λ.χ. πενταετία, εντός του οποίου θα απαγορεύεται η μεταπήδηση τους σε θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Γι’ αυτό τα κόμματα που υπερασπίζονται την ανάγκη διάκρισης των εξουσιών, προεξάρχοντος του Κινήματος Αλλαγής, πρέπει να αναλάβουν άμεση νομοθετική πρωτοβουλία...
Μαρίνος Σκανδάμης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου