Μετά την ορκωμοσία των 300 αντιπροσώπων του νέου κοινοβουλίου και την εκλογή του προεδρείου της Βουλής πολλά θα ακούσουμε.
Για την ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου του...
βουλευτή. Για την ατομική του συνείδησή και την συμβολή της βουλευτικής πρωτοβουλίας στην λειτουργία της δημοκρατίας. Για την συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας. Για τον ανεξάρτητο ρόλο του νομοθετικού σώματος.
Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν θα αλλάξει την πραγματικότητα. Αυτή που συνίσταται στο ότι διανύουμε την περίοδο διαμόρφωσης του λεγόμενου «νέου διπολισμού», ενώ το κοινοβούλιο θα συνεχίσει να νομοθετεί υπό καθεστώς εποπτείας.
Οι καινούργιες αυτές συνθήκες απαιτούν περεταίρω ενίσχυση του αρχηγοκεντρικού μοντέλου τόσο στη κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, ιδίως μάλιστα την αξιωματική αντιπολίτευση.
Μια προσεκτική ματιά στα όσα έχουν μέχρι τώρα συμβεί δείχνουν ότι τα αρχηγοκεντρικά κόμματα θα είναι ο κοινοβουλευτικός κανόνας. Στους περιορισμούς μάλιστα αυτού του μοντέλου, έστω και με διαφορετικό τρόπο θα υπάγονται σχεδόν όλα τα μέλη της «εθνικής αντιπροσωπείας».
Μηχανισμός Μητσοτάκη
Ξεκινώντας με την Νέα Δημοκρατία: Στη ηγετική ομάδα του κόμματος μάλλον δεν αρκεί το γεγονός ότι στην κοινοβουλευτική της ομάδα εκλέχθηκαν 90 καινούργιοι βουλευτές στους 158 που διαθέτει. Πράγμα που σημαίνει ότι άλλαξαν οι συσχετισμοί υπέρ των βουλευτών που πρόσκεινται στον πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματος. Μια και αυτός κατάρτισε τις λίστες των υποψηφίων.
Ούτε το ότι κεντρικά στελέχη προσκείμενα στον Κ. Μητσοτάκη εκλέχθηκαν μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας, όπως ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γαραπετρίτης, ο υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος και ο καθηγητής Χρήστος Ταραντίλης. Επίσης πως ο ηγετικός πυρήνας της Ν.Δ έχει και εκλεγμένα με σταυρό βασικά στελέχη του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα όπως ο Κώστας Κυρανάκης, ο Μακάριος Λαζαρίδης, ο Άγγελος Συρίγος, ο Γιάννης Οικονόμου, ο Σπήλιος Λιβανός και αρκετοί άλλοι...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου