κτιριακό σύνολο στη διασταύρωση της Σταδίου με την οδό Χρήστου Λαδά, όπου πριν από την καταστροφική πυρκαγιά λειτουργούσαν καταστήματα και δύο κινηματογράφοι, το «Αττικόν» και ο «Απόλλων».
Από το 2012, ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πρωτεύουσας παραμένει «κουφάρι» και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που διασώθηκαν ξεπροβάλλουν πίσω από τις ακαλαίσθητες λαμαρίνες που καταλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι του πεζοδρομίου επί της Σταδίου αλλά και του δρόμου (Χρ. Λαδά).
Με πρόσφατη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής του υπουργείου Περιβάλλοντος, κηρύχθηκε διατηρητέα η χρήση των δύο κινηματογραφικών αιθουσών, οι οποίες δεν έχουν υποστεί φθορές και θα μπορούσαν με μικρές παρεμβάσεις να λειτουργήσουν. Η φωτιά είχε περιοριστεί τότε στον χώρο των ταμείων και του φουαγιέ, ενώ οι αίθουσες με τις θαυμάσιες οροφογραφίες έχουν μείνει άθικτες.
Είναι καθοριστική παρέμβαση, αφού το ιστορικό συγκρότημα έχει κριθεί διατηρητέο με διάταγμα του 1984, που φέρει την υπογραφή του πρόωρα χαμένου Αντώνη Τρίτση. Η προστασία όμως περιοριζόταν μόνο στις όψεις του γωνιακού κτιρίου και στη διατήρηση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του, ενώ δεν γινόταν αναφορά στους δύο κινηματογράφους, γιατί ακόμη δεν είχαν δεχτεί πλήγμα από την είσοδο της τηλεόρασης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 είχαν αρχίσει να κλείνουν και να αξιοποιούνται σε πιο κερδοφόρες χρήσεις, κυρίως σούπερ μάρκετ, οπότε εκδόθηκε η υπουργική απόφαση για τα θερινά σινεμά.
Με την παρέμβαση του Κεντρικού Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής, που αναμένεται να επικυρωθεί με απόφαση από τον αρμόδιο υπουργό Γιώργο Σταθάκη, το «λαβωμένο» κτίριο μπορεί να αξιοποιηθεί χωρίς να κινδυνεύει να αλλοιωθεί από εμπορική υπερεκμετάλλευση. Πριν από μερικά χρόνια υπήρχαν πληροφορίες ότι θα διατηρηθεί η πρόσοψη αλλά στο εσωτερικό του θα «ξεφυτρώσει» πολυώροφο κτίριο με υπόγειο γκαράζ. Η διατήρηση των δύο κινηματογράφων αλλάζει τα δεδομένα σε όφελος της πόλης.
Πίσω από την εγκατάλειψη βρίσκεται η διαμάχη δύο ιδρυμάτων: του Δεκόζη-Βούρου, που είναι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στη Σταδίου και του Βούρου-Ευταξία, που έχει την ευθύνη για το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, το οποίο στεγάζεται σε γειτονικό, επίσης διατηρητέο συγκρότημα, με πρόσοψη επί της πλατείας Κλαυθμώνος. Συνδετικός κρίκος είναι η διαθήκη του Λάμπρου Ευταξία (1905-1996), με την οποία ορίζει ότι το δεύτερο θα λαμβάνει το 40% των εσόδων της σημαντικής περιουσίας της ιστορικής οικογένειας, την οποία όμως διαχειρίζεται το πρώτο ίδρυμα!
Ο «εμφύλιος»
Από εδώ ξεκινά και ο «εμφύλιος» για το μισοερειπωμένο κτίριο της οδού Σταδίου. Για άγνωστους λόγους, το ίδρυμα Δεκόζη-Βούρου έχει σταματήσει από χρόνια να αποδίδει τα αναλογούντα έσοδα στο ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, το οποίο υποστηρίζει ότι οι συσσωρευμένες οφειλές ξεπερνούν τα 20 εκατ. ευρώ. Το τελευταίο έχει ξεκινήσει δικαστικές διαμάχες και έχει προχωρήσει σε κατασχέσεις εσόδων από διάφορα άλλα ακίνητα που αναφέρονται στη διαθήκη Ευταξία. Λόγω της σφοδρής διαμάχης, δεν έχει εισπραχθεί ούτε η αποζημίωση ύψους 750.000 ευρώ που προβλέπει το συμβόλαιο ασφάλισης του κτιρίου έναντι πυρκαγιάς!
Ακαρπη απέβη και η παρέμβαση που είχε κάνει πριν από μια διετία ο τότε δήμαρχος Γιώργος Καμίνης, με αποτέλεσμα να ανακληθεί και η δωρεά που είχε εγκρίνει το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το οποίο είχε αναλάβει να καλύψει όλα τα έξοδα αποκατάστασης του κτιρίου, μετά την αφαίρεση της αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρεία.
Οι μεγάλοι «χαμένοι» από αυτή την ιδιότυπη βεντέτα είναι το ίδιο το ιστορικό κτίριο, αλλά και το κέντρο της Αθήνας, που υποβαθμίζεται από το εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό. Εχει ενδιαφέρον ότι το διπλανό διατηρητέο, το οποίο στέγαζε το υποκατάστημα της Marfin και πυρπολήθηκε την ίδια εποχή, έχει ανακαινιστεί και επαναλειτουργεί από χρόνια ως εμπορικό κατάστημα.
Το διώροφο νεοκλασικό, που βρίσκεται στη διασταύρωση της Σταδίου με την οδό Χρήστου Λαδά, κατασκευάστηκε σε πολλές φάσεις. Το γωνιακό κτίριο, στο οποίο κυριαρχούν τα διακοσμητικά στοιχεία του εκλεκτικισμού, οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1870-1881, για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη-Βούρου (1792-1881), με βάση τα σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ, ο οποίος υπογράφει τα σημαντικότερα αρχοντικά της εποχής.
Στις αρχές του 20ού αιώνα στέγαζε διάφορα καταστήματα και το 1914 ήταν για ένα μικρό διάστημα η έδρα τού τότε νεοσύστατου υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Στη συνέχεια και ώς το 1920 ακολούθησαν σημαντικές παρεμβάσεις σε σχέδια τού τότε πανίσχυρου αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη, που πρόσθεσε στοιχεία νεομπαρόκ και κυρίως τον κινηματογράφο «Αττικόν», με τη μεγαλοπρεπή διακόσμηση.
Μερικά χρόνια αργότερα, κατασκευάστηκε και η δεύτερη κινηματογραφική αίθουσα, ο «Απόλλων», που βρίσκεται στα υπόγεια του κτιρίου, όπου εγκαταστάθηκαν και τα γραφεία της «Σκούρας Φιλμς». Στους εξωτερικούς ισόγειους χώρους και έως τη μεγάλη πυρκαγιά συνέχισαν να λειτουργούν καταστήματα με διάφορες χρήσεις...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου