Ντιμπέιτ κατά μόνας...

Δημήτρης Νανούρης

Κυριακή κοντή γιορτή! Τρία μερόνυχτα υπολείπονται ώς την ντάλα Ιούλη κάλπη κι εκεί που κόντευε να μας πάρει ο ύπνος μες στη βαριεστιμάρα της πιο ανιαρής προεκλογικής περιόδου, οι...
δυο μονομάχοι δοκιμάζουν στο παρά πέντε ν’ ανάψουν τα αίματα καθηλώνοντάς μας στον καναπέ. Αφού ακύρωσαν με προφάσεις εν αμαρτίαις την πολυαναμενόμενη τηλεμαχία ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς, που ούτως ή άλλως θα προξενούσε ουρανομήκη χασμουρητά, συναγωνίζονται τώρα σε προσωπικά ντιμπέιτ με στόχο να τερματίσουν τα μηχανάκια των τηλεμετρήσεων. Βγήκε προχθές στην οθόνη του Σκάι ο απερχόμενος πρωθυπουργός σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να συγκολλήσει το μεταξύ τους ραγισμένο γυαλί.

Ανετος και χαλαρός μοχθούσε να το παίξει, εν τούτοις δεν κατόρθωνε να κρύψει την αμηχανία του. Αποπειράθηκε να κάνει λιανά, φραγκοδίφραγκα, τα πεπραγμένα της τετραετίας, ωστόσο τα απειροελάχιστα κομμάτια και θρύψαλα που αφήνει πίσω του δύσκολα υποδιαιρούνται σε μικρότερα τεμάχια. Οι παρουσιαστές δεν του χαρίστηκαν. Υπέβαλαν άβολα ερωτήματα, συχνά σε τόνο επιθετικό, τόσο ώστε να εκνευρίζουν ενίοτε τον ίδιο και περισσότερο ακόμα και κακεντρεχείς ομάδες του φιλοθεάμονος κοινού.

Λαλίστατη η μια υπονόμευσε τον εαυτό της και μαζί το τηλεοπτικό προϊόν. Οφειλε να αυτοεξαιρεθεί, καθότι απάδει με τους κανόνες της καλώς εννοούμενης δημοσιογραφίας η εξ αγχιστείας ανεψιά του υποτιθέμενου επόμενου να επιχειρεί να στριμώξει τον προηγούμενο στα σκοινιά. Ο ΘΑλέξης αφαίρεσε τουλάχιστον 999 καρδινάλιους από το εσχάτως αλαζονικό του στιλάκι και εμφανίστηκε ως αμούστακος διάκονος λαϊκής ενορίας. Πιο οικείος, πιο άμεσος, πιο ανθρώπινος και υπέρ το δέον απολογητικός. Ακάλεστοι οι επίσκοποι, ωστόσο, έσκαγαν πού και πού μύτη, ιδίως τη στιγμή που διαβεβαίωνε ότι το διαβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης «σήμερα που μιλάμε έχει πραγματοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του».

Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το και μην του αφήνεις φράντζα! Εξήγησε επίσης πως η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά δεν δημιούργησε στεγανά στην επικοινωνία της με τον απλό λαό. Φέρ’ ειπείν, στο Μαξίμου μπορούσε να μπαινοβγαίνει ανενόχλητος ο οιοσδήποτε, όπως ένας κάποιος Μανόλο Πετσίτης, άτομο της προσκολλήσεως που κόντευε να προκαλέσει αποκόλληση του πάλαι ποτέ ηθικού πλεονεκτήματος του εθνοσωτήριου γκοβέρνου. Υπερασπίστηκε το δικαίωμα των πολιτικών ταγών στην ιδιωτικότητα, κυρίως όταν λιάζονται σε χλιδάτα κότερα φίλων και συνεργατών. Δεν βρήκε να πει λέξη, μολαταύτα, για την πρωτοφανή συρρίκνωση του αιγιαλού κατά Μεγάλο Καβούρι μεριά.

Η ζήλια αν ήταν ψώρα, θα κόλλαγε όλ’ η χώρα! Κάπως έτσι ο Κούλης –δεν αναφέρομαι σε επώνυμο, όντας αμετανόητα δεισιδαίμονας– θέλησε να επισκιάσει τον αντίπαλό του πρωταγωνιστώντας σε υπερπαραγωγή του «Alpha» απέναντι σε όχι έναν και δύο, αλλά σε δέκα διαπιστευμένους συντάκτες υπουργείων. Του έθεσαν καίρια ερωτήματα οι συνάδελφοι για το διά ταύτα μετά την εκλογή του. Αρκέστηκε να απαγγείλει παράφωνα το κακογραμμένο ποίημα του προγράμματός του εκείνος, παραδίδοντας στις αγκάλες του Μορφέα τους δύσθυμους –και δύσμοιρους από Δευτέρα– θεατές...

efsyn.gr