The land where the internet ends...

 Σαββατοκύριακο και ίσως και αρχή διακοπών και έχει χαθεί εντελώς το πνεύμα της αυθεντικής εξόδου. Κανείς δεν βγαίνει πια ολοκληρωτικά. Κανείς δεν εκδράμει αληθινά. Στέλνουμε πρώτα εμπροσθοφυλακή να ελέγξει βαθμολογίες καταλυμάτων και καταστημάτων. Κλείνουμε ταξί, αυτοκίνητα, πλοία, αεροπορικά εισιτήρια ή...
τσεκάρουμε και ξανατσεκάρουμε δρομολόγια στα γκουγκλ μαπς. «Ρε λες να χαθούμε;», ρωτάμε ειρωνικά. Ζωνόμαστε τρία πάουερ μπανκ, και διστακτικά αρχίζουμε να τροχοδρομούμε. Βγαίνουμε στο ρελαντί με δίχτυα ασφαλείας να λαμπυρίζουν από κάτω ενώ τριπλά μπακ-απ περιμένουν καρτερικά τη στραβή σε κάθε πιθανό και απίθανο κλάουντ, κι εμείς, παρόλα αυτά, χασκογελάμε λες και έχουμε ανέβει στον Τιτανικό και αποχαιρετάμε το Σάουθαμπτον ή κάνουμε κάποιον γύρο του θανάτου. Δεν υπάρχουν, χρόνια τώρα, γνήσιες διαδρομές. Κανείς δεν ανεβαίνει σκοτεινά ποτάμια, κανείς δεν κινείται πάνω σε μεθυσμένα καράβια. Δεν υπάρχουν πια γνήσιες απογοητεύσεις παρά μόνο προγραμματισμένες ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης «Euro NCAP πέντε αστέρων». Κολυμπάμε όλοι σε μια χλιαρή σούπα πιστοποίησης της μετριότητας. Τι ζητάμε κατά βάθος; Απλά πράγματα και γι’ αυτό ακριβοθώρητα. Μια συμμετρική μεταφυσική: την κατανόηση ότι η μεγάλη συγκίνηση θα καταστεί εφικτή μόνο όταν η πόρτα της οικτρής απογοήτευσης θα χάσκει ορθάνοιχτη. Βάλτε όλα τ’ αυγά σε ένα καλάθι και πάρτε τους δρόμους. Όλα τ’ άλλα εκτός από ασύμμετρα, είναι και ημίμετρα.

———————————————————————————————————–

Διάβασα ένα άρθρο στους New York Times, χθες το πρωί, στην ενότητα «Opinion». The land where the internet ends, της Pagan Kennedy. Η αρθρογράφος μιλάει για την εμπειρία της από την επίσκεψή της στο Green Bank της Δυτικής Βιρτζίνια. Η μικρή ορεινή πόλη (143 κάτοικοι) που βρίσκεται κάπου σε μια πλαγιά στα Απαλάχια όρη τελεί μέσα σε μια ζώνη θεσμοθετημένης σιγής (National Radio Quiet Zone) δεκατριών χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων. Να σας το βάλω λίγο σε εγχώρια μέτρα και σταθμά: μια ζώνη σιγής μιάμιση φορά την έκταση της Πελοποννήσου στην οποία δεν επιτρέπεται καμία παρεμβολή από ραδιοκύματα κάθε είδους (από φούρνους μικροκυμάτων μέχρι bluetooth). Αυτή η ζώνη σιγής έχει σαν σκοπό την προστασία από παρεμβολές τού ραδιοτηλεσκοπίου (το μεγαλύτερο πλήρως μετακινούμενο στον κόσμο) τού Green Bank. Αναλογιστείτε λίγο το σκηνικό. Η αρθρογράφος πάει σε μια περιοχή (μιάμιση φορά την έκταση της Πελοποννήσου) όπου η χρήση κινητών τηλεφώνων και wi-fi απαγορεύονται δια νόμου.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αλέξανδρου Ζωγραφάκη, ΕΔΩ...