Ευπρόσδεκτη κάθε ρωγμή που εμφανίζεται στο ακλόνητο πολιτικό σύστημα, όπως αυτό έχει παγιωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμη κι αν αυτή προκαλείται «από τα πάνω». Τουλάχιστον να...
έχει ένα υπόβαθρο, να μην είναι μιντιακό κατασκεύασμα, σαν το Ποτάμι π.χ. ή σαν το μόρφωμα του Βελόπουλου, το οποίο «κατάφερε» να μπει στην Ευρωβουλή και πολλοί εξεπλάγησαν, λένε, λες και ζουν σε άλλον κόσμο -αλλά μάλλον ζουν σε άλλον κόσμο.
Εξακολουθούν να απορούν τινές γιατί ο κόσμος που απέχει δεν λέει να πάει να ψηφίσει και μάλιστα το κυβερνητικό κόμμα και δίνει την εμπιστοσύνη του σε λαϊκο-φιλελεύθερα σχήματα, που δεν έχουν πολιτικό παρελθόν και τάσσονται και εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Τι να κάνει ο κόσμος; Ψήφισε κάποτε, είδε, απήλθε και τώρα πάει γι’ άλλα, μακριά από κυβερνώσες Aριστερές και λοιπά σχήματα «κομματισμένα» και «σωτήρια». Δεν έχει σημασία -για τους ψηφοφόρους- ότι αυτά τα σχήματα εμφανίζονται στις παρυφές του ιδίου ακριβώς συστήματος και προέρχονται από την κορυφή, όχι από τη βάση, εννοείται· αλλά αυτή η βάση έχει πάψει να «λειτουργεί» προ αμνημονεύτων ετών [εάν λειτούργησε ποτέ...]...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου στο efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου