Η μεγάλη μπλόφα του Μητσοτάκη...

Στη σχόλη τους δεν τρέχουν πιασμένοι χέρι - χέρι, τραγουδώντας και χορεύοντας, σε λιβάδια με παπαρούνες. Όσο για 'κείνα που ακούτε για ταξική πάλη, για ταξικές συγκρούσεις, για διαφορετικά συμφέροντα των...
μεν από τους δε, σαν κι αυτά που προσπαθούν να μας σερβίρουν οι εγχώριοι συριζομαδούροι, μην πιστεύετε τίποτα. Δεν πρόκειται παρά για αφόρητα ξεπερασμένες αριστερές ιδεοληψίες.

Μια τέτοια εικόνα έχει στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ή, για ν’ ακριβολογούμε, καθόλου δεν έχει αυτή την εικόνα ο άνθρωπος, αλίμονο. Αυτό όμως επιχειρεί να περάσει στους Έλληνες πολίτες. Ότι, ας πούμε, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, στο πλαίσιο της απόλυτης κοινότητας των συμφερόντων τους, μπορούν να κάθονται ήσυχα - ήσυχα, αγαπημένα και ειρηνικά, και να τα βρίσκουν μια χαρά. Διότι, σου λέει, τι έχουν να μοιράσουν; Ή μήπως ο ένας μπορεί να πιέζει, να απειλεί και να εκβιάζει τον άλλον; Κι αυτός ο άλλος να υποχρεώνεται να πειθαρχήσει, μπροστά στο φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας; Α μπα, ούτε κατά διάνοια. Εξάλλου την ταξική πάλη την έχει απαγορεύσει, ως γνωστόν, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Λάσκαρης, υπουργός Εργασίας του επίσης αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή), από το 1976 ήδη...

Αποτελεί μόνιμη και σταθερή επωδό όλων των περί τα εργασιακά μεγάλων ιδεών του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι αν τα βρίσκουν, αν συμφωνήσουν οι εργοδότες με τους εργαζόμενους, μπορούν να αποφασίζουν οτιδήποτε. Μπορούν, ας πούμε, ν’ αποφασίζουν για δωδεκάωρη αντί της οκτάωρης εργασίας, όπως καλή ώρα οι δεξιοί του Σεμπάστιαν Κουρτς στην Αυστρία. Μπορούν ν’ αποφασίζουν για επταήμερη αντί της πενταήμερης εργασίας.

Κι ακόμη για απλήρωτες υπερωρίες, για αναιτιολόγητες απολύσεις, για «πτυσσόμενα» ωράρια με μειωμένες αποδοχές, για περικοπές μισθών και ημερομισθίων, ακόμη και για αδήλωτη ή υποδηλωμένη εργασία, γιατί όχι; Μπορούν από κοινού ν’ αποφασίζουν για τα πάντα τέλος πάντων. Διότι, ως γνωστόν, έχουν κοινές επιδιώξεις, κοινά συμφέροντα αλλά και κοινές ανάγκες εργοδότες και εργαζόμενοι. Άσε που διαθέτουν και την ίδια ακριβώς διαπραγματευτική ισχύ...

Τόσο ανυποψίαστοι;
Πρόκειται για τη μεγάλη μπλόφα του προέδρου της Ν.Δ. Ή, σωστότερα, για τη μεγάλη παγίδα. Ή, ακόμη σωστότερα, για τη μεγάλη εξαπάτηση. Σου λέει, καλό ακούγεται να τα βρίσκουν εφ’ όλης της ύλης ειρηνικά εργοδότες και εργαζόμενοι. Και οι ανυποψίαστοι μπορεί να τσιμπήσουν.

Οι ανυποψίαστοι περί της ανυπαρξίας κοινότητας επιδιώξεων, συμφερόντων και αναγκών των μεν με τους δε. Οι ανυποψίαστοι και για τη δυνατότητα των μεν να πιέζουν, να απειλούν ή και να εκβιάζουν τους δε. Οι ανυποψίαστοι περί του γεγονότος ότι δεν μπορεί επ’ ουδενί να διεξαχθεί επί ίσοις όροις διαπραγμάτευση που θα καταλήξει σε ειλικρινά αποδεκτή συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Αλλά υπάρχουν άραγε τέτοιοι και τόσο ανυποψίαστοι ώστε να τσιμπήσουν; Τι να σας πω; Η κάλπη θα το δείξει...

Είναι λοιπόν γι’ αυτό, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει κοινότητα επιδιώξεων, συμφερόντων και αναγκών, αλλά ούτε και δυνατότητα ισότιμης και «ισοδύναμης» διαπραγμάτευσης των δύο μερών, που έρχεται το κράτος να παρέμβει προστατευτικά υπέρ του αδύναμου μέρους, υπέρ των εργαζομένων. Και είναι ακριβώς γι αυτό που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρενέβη αποφασιστικά σε όλα τα επίδικα σχετικά.

- Που νομοθέτησε την αύξηση του κατώτατου και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, δίχως να το αφήσει, όπως πρότεινε η Ν.Δ. στη διακριτική ευχέρεια της δήθεν συναπόφασης.

- Που νομοθέτησε την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αποκλεισμό κάθε σκέψης για «ατομικές συμβάσεις», κατά το νεοφιλελεύθερο δόγμα.

- Που κατήργησε τον νόμο περί επιστράτευσης απεργών. Συνηθέστατη αντεργατική πρακτική όλα τα προηγούμενα χρόνια.

- Που, με την ανασύσταση, την ενίσχυση και τη δραστηριοποίηση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), κατόρθωσε να μειώσει την αδήλωτη εργασία από το 20% στο 8%. Το ΣΕΠΕ, ξέρετε, το οποίο ετοιμάζεται να παροπλίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προκειμένου «να μην υπάρχουν εμπόδια στην επιχειρηματικότητα». Αυτά τα εμπόδια τα οποία -κατά δήλωσή του- «σκοπεύει να τα ισοπεδώσει». Άλλωστε -επίσης κατά δήλωσή του- «δεν είναι δουλειά του κράτους να στέλνει επιθεωρητές Εργασίας».

- Που νομοθέτησε την επίκληση «βάσιμου λόγου» ως προϋπόθεση απόλυσης εργαζομένου. Και όχι αναιτιολόγητα, ετσιθελικά και αυθαίρετα κατά πώς συνέβαινε ώς σήμερα.

- Που νομοθέτησε τις αναγκαίες ρυθμίσεις για την υγεία και την ασφάλεια των ντελιβεράδων, παράλληλα με την θέσπιση όρων και κανόνων για την εργασία και για την αμοιβή τους.

- Που, με τα θεσμικά μέτρα που εισήγαγε κατά της ανεργίας, κατόρθωσε να την μειώσει κατά 9% σε σχέση με το 2014, κατά 24% δε ως προς την ανεργία των νέων. Εξασφαλίζοντας 380.000 νέες θέσεις εργασίας από την αρχή του 2015.

- Που με τη δυναμική παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας σώθηκαν 15.000 θέσεις εργασίας κατά τη συγχώνευση του Μαρινόπουλου στον Σκλαβενίτη.

- Που πέτυχε την επαναπρόσληψη 180 απολυμένων από τα Λιπάσματα Καβάλας.

- Που πραγματοποίησε 700 (έναντι 60 των προηγούμενων) τριμερείς συμφιλιωτικές διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση κρουσμάτων εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

- Που εγκαινίασε τον συστηματικό έλεγχο των εργολαβιών και θεσμοθέτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του έμμεσου με τον άμεσο εργοδότη.

- Που καθιέρωσε έκτακτα βοηθήματα 1.000 ευρώ για κάθε έναν από 10.000 εργαζόμενους που είτε απολύθηκαν είτε βρέθηκαν σε καθεστώς επίσχεσης εργασίας (ως «εγκλωβισμένοι») μετά από λουκέτο στις εταιρείες τους.

- Που καθιέρωσε τη δυνατότητα μονομερούς καταγγελίας με εξώδικο της σύμβασης από τους εργαζομένους, αν ο εργοδότης αρνείται την αμοιβή τους, ώστε να τυγχάνουν της βοήθειας του ΟΑΕΔ.

- Που διευκόλυνε τη συνταξιοδότηση των υπαγομένων σε βαρέα και ανθυγιεινά, περιορίζοντας τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων. Ενώ υπήγαγε στα Βαρέα και Ανθυγιεινά τους εργαζομένους στην COSCO, στους προβλήτες 2 και 3.

- Που επεξέτεινε 20 κλαδικές συμβάσεις εργασίας από τον Αύγουστο του 2018, με συνέπεια να βελτιωθούν οι όροι αμοιβής 300.000 εργαζομένων...

Τι απ’ όλ’ αυτά θα είχε γίνει άραγε, αν είχαν αφεθεί στην καλή προαίρεση των εργοδοτών, κατά πως προτείνει ο πρόεδρος της Ν.Δ.; Μάλλον τίποτα ή σχεδόν τίποτα.

Πολύ περισσότερο που ο ΣΕΒ έχει ήδη εκφράσει την αντίθεσή του για τα περισσότερα. Ε, λοιπόν, είναι ή δεν είναι αδήριτα αναγκαία εν προκειμένω η δυναμική παρέμβαση του κράτους προς την κατεύθυνση της προστασίας και της στήριξης των εργαζομένων;

Κι αυτό, αυτό ακριβώς είναι που θέλει να αποφύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και είναι ακριβώς γι’ αυτό που, με παροιμιώδη αθωότητα, εισηγείται τα δήθεν αγαπησιάρικα ανάμεσα στους εργοδότες και στους εργαζόμενους...

avgi.gr