...αλλά δεν ξέρουμε ακόμα ποιος...
Η Φώφη Γεννηματά αφού περιόδευσε στην Δυτική Ελλάδα με τον Γιώργο Παπανδρέου στο πλάι της -και τον Κώστα Λαλιώτη -επέστρεψε στην Αθήνα κι ανακοίνωσε πως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κινάλ θα είναι ο Γιώργος Καμίνης.
Ύστερα ζήτησε...
να συναντηθεί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο που περίπου είχε κλείσει την θέση για τον εαυτό του όταν δήλωσε πως «κοιτάξτε, υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης μπορώ να σας πω με απόλυτη κατηγορηματικότητα ότι δεν θα είμαι, γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος μου και αυτή η υποχρέωσή μου έναντι της χώρας».
«Η υποχρέωσή μου όμως είναι-είπε προ μηνών, όταν ανακήρυξε στον εαυτό σου σε …θεσμό «να επισημαίνω αυτά που πρέπει να γίνουν στρατηγικά, να κτυπώ το κουδουνάκι του κινδύνου και, βεβαίως, να αγωνίζομαι για την ανάδειξη του χώρου μας, του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου, της σοσιαλδημοκρατίας της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού κέντρου, για να δείξω ότι χωρίς αυτόν το χώρο δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για τον τόπο, δεν μπορεί να υπάρξει εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάκαμψη.»
Αυτή τη φορά, για όσους παρακολουθούν με προσοχή τις λεπτομέρειες, έκρινε σκόπιμο -και ως …θεσμός και ως συνταγματολόγος- να πάρει θέση στο θέμα της αλλαγής της ηγεσίας του Αρείου Πάγου για να πει ότι «η κυβέρνηση δεν έχει ούτε την τυπική αρμοδιότητα να προχωρήσει στο διορισμό νέας ηγεσίας».
Η θέση αυτή που ταυτίζεται με τη θέση της Νέας Δημοκρατίας, την ώρα που η κυβέρνηση, ζητούσε συναίνεση της αντιπολίτευσης είναι διαφορετική από αυτή που εξέφρασε η πρόεδρος του Κινάλ που απαιτούσε -σε ένα θέμα που άπτεται εκκρεμών δικαστικών υπόθεσεων- να σταματήσουν τα «δικομματικά παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη» και να υπάρχει «αξιοκρατική επιλογή για την ηγεσία της με ευρύτερη συναίνεση».
Ουσιαστικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος από καιρό εκπροσωπώντας μαζί με τον εαυτό του και την Νέα Δημοκρατία με στόχο την «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη αποχωρήσει από το Κινάλ διεκδικώντας ένα ρόλο «ευρύτερο», αλλά επιχειρώντας να ποδηγετήσει το κόμμα του οποίου υπήρξε ο πρόεδρος που το οδήγησε στο 4%.
Μπορεί να θεωρείται για πολλούς ένα πολιτικό κεφάλαιο, αλλά για άλλους και επίσης πολλούς είναι ο άνθρωπος που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ και επιχειρεί τώρα να κάνει το Κινάλ συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας για την οποία έχει δηλώσει «ακολουθεί μία ηθική της ευθύνης, η οποία έχει σχέση με τη διάσωση της χώρας, με την έξοδο από τα μνημόνια, με την επάνοδο στην κανονικότητα, με τη διάσωση του κεκτημένου των θυσιών του ελληνικού λαού».
Οι ευρωεκλογές δεν έφεραν το διψήφιο νούμερο που περίμεναν όλοι και προφανώς το ποσοστό θα είναι μικρότερο σε μια μεγαλύτερη πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, αλλά τίποτα δεν πήρε πίσω το Κινάλ. Η Φώφη -προφανώς όχι μόνη της και με μια κίνηση προμελετημένη- έκανε αυτό που η ζωή θα δείξει αν ήταν αυτοκτονία ή σωτηρία -αν υπάρχει σωτηρία.
Απομάκρυνε έναν ηγέτη του κόμματος που ταυτίστηκε με το μνημόνιο και την συνεργασία με τη Δεξιά που καταβαράθρωσε ένα κίνημα που ορίστηκε βασικά ως αντιδεξιό υπό τον ήχο του συνθήματος «Ο λαός δεν ξεχνά Βενιζέλο- Σαμαρά».
Όπως αφηγείται ο Βενιζέλος: «Η κυρία Φώφη Γεννηματά ζήτησε να συναντηθούμε σήμερα. Στη συνάντηση μας μου είπε πως θεωρεί ότι έχουμε διαφορές ως προς τη γραμμή του ΚΙΝΑΛ, ότι είχε υποθέσει πως επιθυμώ να διαδραματίζω ένα ευρύτερο ρόλο και ότι σε κάθε περίπτωση έχει δεσμευθεί να τοποθετήσει στη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΚΙΝΑΛ άλλο πρόσωπο. Μου είπε επίσης ότι δεν θα ήθελε να φανεί ότι δεν στηρίζω εκλογικά το ΚΙΝΑΛ και ως εκ τούτου η τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας θα μπορούσε να καλυφθεί από εμένα».
Ο άνθρωπος υπέστη σοκ. Είναι σαφές ότι η Φώφη Γεννηματά είχε πάρει από καιρό την απόφασή της και δεν ήθελε να πάει στις εκλογές με κορώνα τον Βενιζέλο, προτιμώντας τον Καμίνη ως σύμβολο μιας διεύρυνσης του κόμματος ή αλλιώς τον πυροβόλησε χωρίς σιγαστήρα. Όπως φαίνεται ο Βενιζέλος αιφνιδιάστηκε και όπως πάντα έθεσε πάνω από το ατομικό το «μέλλον της πατρίδας»:
«Ευχαρίστησα την κυρία Γεννηματά γιατί αντιλαμβάνεται το ρόλο μου ως ευρύτερο, αυτό όμως αντιφάσκει με την πρόταση της για τη συμμετοχή μου στην τελευταία θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας. Εξέφρασα τη βεβαιότητα μου ότι αντιλαμβάνεται πλήρως τις πολιτικές συνέπειες της επιλογής της. Δεν της ευχήθηκα καλή επιτυχία σε ένα σχέδιο που καθιστά το ΚΙΝΑΛ ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την ευχαρίστησα γιατί θα έχω πλέον τη δυνατότητα, χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, να υπερασπιστώ δυναμικά τις θέσεις μου για το μέλλον της Πατρίδας».
Κάπως θα συνέβαιναν τα πράγματα, με μια διάσπαση, μια συντριβή, πολλές αποχωρήσεις, σε ένα κόμμα που είναι ό,τι απέμεινε από το κραταιό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Στις εκλογές θα μάθουμε ποιος αυτοκτόνησε, αν και οι αυτόχειρες μπορεί να είναι παραπάνω από ένας. Μια αληθινή πολιτική τραγωδία.
Νίκος Λακόπουλος (anoixtoparathyro.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου