Όλη η προσοχή στην αποχή...

Πασχάλης Αλ. Τεμεκενίδης

Με την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών – οι οποίες είχαν λάβει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα Εθνικών εκλογών και από τα δύο μεγάλα κόμματα – να έχει δώσει μια μεγάλη νίκη στη Νέα Δημοκρατία, η...
εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου μοιάζει να μην έχει πια ενδιαφέρον, αφού η διαφορά των 9,5 περίπου μονάδων μεταξύ Νέας Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ καθιστά πρακτικά σχεδόν μη αναστρέψιμο το αποτέλεσμα ως προς τον νικητή. Ταυτόχρονα, η περίοδος διεξαγωγής των εκλογών – κατακαλόκαιρο, με τις πρώτες άδειες να τρέχουν και τη θερμοκρασία να χτυπάει κόκκινο – καθιστούν ακόμα πιο ελκυστική την επιλογή της αποχής από τις κάλπες για πολλούς ψηφοφόρους.

Αυτός είναι και ο μεγάλος φόβος των κομματικών επιτελείων: η αποχή. Όλων των κομματικών επιτελείων!

Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας καθαρίσει τη μάχη της πρωτιάς, έχει στρέψει την προσοχή της στη μάχη της αυτοδυναμίας. Μια αυτοδυναμία την οποία θα κρίνουν δύο παράγοντες: το ποσοστό της ως πρώτο κόμμα και το αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων εκτός Βουλής. Ο στόχος, συνεπώς, της ΝΔ είναι διπλός: αφενός να μεγιστοποιήσει το δικό της ποσοστό, αφετέρου να συμπιέσει μέχρι του σημείου που να βρεθούν κάτω του 3% τα ποσοστά της Ελληνικής Λύσης του κ. Βελόπουλου και του ΜέΡΑ25 του κ. Βαρουφάκη. Μάλιστα, ο στόχος ειδικά για την Ελληνική Λύση είναι στην πραγματικότητα διπλός, καθώς το κόμμα αυτό έλκει ψηφοφόρους κυρίως από το δεξιό ακροατήριο, διπλασιάζοντας στην πραγματικότητα τη ζημιά στην προσπάθεια της ΝΔ να «σαρώσει» τον χώρο αυτό. Η βεβαιότητα για τη νίκη και ο σχετικός εφησυχασμός των ψηφοφόρων της ΝΔ, αποτελούν «θανάσιμο» κίνδυνο για την επιδίωξη ισχυρής αυτοδυναμίας και είναι βέβαιο ότι η στρατηγική του κόμματος θα επικεντρωθεί στο να φέρει τους ψηφοφόρους στην κάλπη (και να τους κρατήσει μακριά από την παραλία...).

Κάτι βέβαια που είναι σίγουρο ότι θα επιδιώξει και ο ΣΥΡΙΖΑ! Κι εδώ η μάχη είναι διπλή: αφενός η ενίσχυση των ποσοστών του ώστε να εδραιώσει την κυριαρχία του ως ο βασικός πόλος της αντιπολίτευσης στο χώρο από την Αριστερά μέχρι και το Κέντρο, αφετέρου η μείωση της «ψαλίδας» από τη ΝΔ και η συγκράτησή της σε επίπεδα που δεν θα επιτρέψουν θριαμβολογία από τους απέναντι και δεν θα εγείρουν σοβαρά εσωκομματικά θέματα. Με δεδομένο μάλιστα ότι το νεώτερο κοινό – οι ψηφοφόροι ηλικίας 17 – 34 ετών – εξακολουθούν να είναι το ισχυρότερο ατού του Κυβερνώντος κόμματος, η αποχή είναι κι εδώ «θανάσιμη» απειλή: πως να πείσεις νέους σε ηλικία ψηφοφόρους, χωρίς ισχυρές κομματικές δεσμεύσεις και παράδοση «φανατικής» συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες, να αγνοήσουν τις παραλίες και να παραμείνουν κοντά στα εκλογικά κέντρα; Μια μεγάλη αποχή αυτής της ηλικιακής ομάδας είναι πολύ πιθανό να πλήξει καίρια το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και να εκτοξεύσει τη διαφορά από την ΝΔ σε δυσθεώρητα, διψήφια ύψη.

Την μάχη του περιορισμού της αποχής θα δώσουν όμως και τα μικρότερα κόμματα. Το Κίνημα Αλλαγής της κ. Γεννηματά θα επιδιώξει να επαναλάβει και γιατί όχι να αυξήσει το ποσοστό των Ευρωεκλογών, καθώς τυχόν πτώση από αυτό θα πυροδοτήσει τις υφέρπουσες αντιδράσεις για την αποπομπή του κ. Βενιζέλου. Το ΚΚΕ αγωνίζεται να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του εν μέσω δικομματικής πόλωσης και να τους πείσει ότι η ψήφος τους στο κόμμα είναι χρήσιμη για την επόμενη μέρα, σε μια εμφανή προσπάθεια να περιορίσει τη λογική της «χαμένης» ψήφου. Τα νεοεμφανιζόμενα κόμματα - η Ελληνική Λύση και το ΜέΡΑ25 δίνουν την μάχη της εισόδου στη Βουλή για πρώτη φορά, ελκύοντας ψηφοφόρους κυρίως στη λογική της διαμαρτυρίας και της απόρριψης των παραδοσιακών κομμάτων. Θα είναι αρκετά αυτά ως κίνητρα για να φέρουν τους ψηφοφόρους στην κάλπη στις 7 Ιουλίου; Αν ναι, η προοπτική εισόδου στη Βουλή είναι ισχυρή και για τους δύο. Αν όχι, η υπερπήδηση του 3% θα είναι εξαιρετικά προβληματική...

tvxs.gr