Λίγες μέρες απέμειναν ως τις κατά γενική ομολογία κρισιμότερες ευρωεκλογές στην Ιστορία της Ένωσης και όλες οι «συστημικές» πολιτικές και δημοσιογραφικές φωνές συναινούν σε ένα πράγμα: ότι...
η ενωμένη Ευρώπη, αυτό το σπουδαίο ομοσπονδιακό, υπερεθνικό εγχείρημα που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κινδυνεύει να διαλυθεί και πως η βασικότερη απειλή για την επιβίωσή της είναι η ραγδαία άνοδος της εθνικιστικής, ρατσιστικής και μισαλλόδοξης Ακροδεξιάς, που κερδίζει συνεχώς έδαφος σε σειρά από χώρες-κλειδιά.
Γι' αυτό και μας ζητούν πιεστικά, χρησιμοποιώντας την Ακροδεξιά (την οποία συχνά αμπαλάρουν και με το σελοφάν του «λαϊκισμού», χωρίς πρόσημο, ώστε να παίρνει η μπάλα κατά βούληση και όσες δυνάμεις της Αριστεράς εξακολουθούν να αντιστέκονται) σαν δαμόκλειο σπάθη ή μπαμπούλα, αν προτιμάτε, να κάνουμε για ακόμη μια φορά τα στραβά μάτια στα μύρια όσα κακώς κείμενα της κοινής ευρωπαϊκής μας εμπειρίας και να τους ξαναψηφίσουμε, τους ίδιους Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθερους που μας έφεραν εδώ, ώστε να αποκρούσουμε τα νεκραναστημένα ζόμπι του φασισμού και να συνεχίσουμε να ζούμε το ευρωπαϊκό μας όνειρο, όπως πριν...
Είναι ένα πολιτικό αφήγημα πολύ βολικό για τους Μακρόν, τις Μέρκελ και τους Γιούνκερ της ηπείρου μας, αφού «μασκάρει» με παχύ στρώμα μακιγιάζ τις τεράστιες ευθύνες της ευρωπαϊκής πολιτικο-επιχειρηματικής ελίτ για τα υπαρκτά αδιέξοδα και σκάνδαλα της Ενωσης, συγκαλύπτει τις γιγαντιαίες, οικονομικές και άλλες, ανισότητες μεταξύ ισχυρών και αδύναμων κρατών-μελών, αλλά και μέσα στο εσωτερικό των κρατών, και βέβαια επιτρέπει τη συνέχιση στο διηνεκές των σημερινών καταστροφικών πολιτικών, αλλά και τη συλλογική δαιμονοποίηση των αντίθετων φωνών, με τους αντικαπιταλιστές αριστερούς να τσουβαλιάζονται με τους φασίστες...
Ενα απλοϊκό, μανιχαϊστικό, στρεψόδικο αφήγημα, που τελικά νομιμοποιεί το σημερινό απεχθές status quo - τη διαρκή φτώχεια για τους πολλούς, την de facto κατάργηση των δικαιωμάτων, τη συστηματική ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου, την περικοπή των κοινωνικών υπηρεσιών και τον περιορισμό του Ευρωπαίου ανθρώπου-πολίτη σε ρόλο απλού καταναλωτή...
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο του Γιώργου Τσιάρα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου