1. Κατ' αρχάς δεν έπρεπε να πάει. Επειδή είχε «δεσμευτεί» με την προηγούμενη αγωνιστική στάση της περί συναδέλφωσης Ισραήλ - Παλαιστίνης κ.λπ. Δεν μπορεί να λες και να...
ξελές με τέτοια άνεση – όσο κυνική κι αν είναι η μπίζνα προώθησης του τελευταίου σου άλμπουμ (ωραίο τραγουδάκι, a propos). Kαι έτσι φάνηκε σε όλους: ως κυνική αρπαχτή. Ο Γκιλέσπι πρέπει να την πόνεσε αποκαλώντας την «πόρνη του χρήματος». Και αποκλείεται να μην είδε την πλημμυρίδα των αρνητικών σχολίων στα social media.
2. Άπαξ όμως και πήγε, δεν έπρεπε να είναι απολογητική. Τις κυνικές χειρονομίες ή τις κάνεις ή δεν τις κάνεις. Αλλιώς σού ορμάνε όλοι. Ήδη από την πρώτη φωτογραφία της στο αεροδρόμιο, έβλεπες μια αλλιώτικη Μαντόνα. Προβληματισμένη και σκυθρωπή. Αλλά η πλήρης απομάγευση έγινε με την πρώτη της εμφάνιση στα παρασκήνια. Μόλις είχε προηγηθεί η θεματική εκσπερμάτωση της εκδήλωσης, με την αναδρομή στα παλιά χιτς του θεσμού και τη Φουρέιρα να σκίζει – μια τέλεια ιδέα που εκτελέστηκε ακόμη πιο τέλεια και ίσως η καλύτερη στιγμή του πανηγυριού, την τελευταία δεκαετία.
Ενώ όλοι περίμεναν η ένταση να ανέβει ακόμη πιο πολύ με τη «θεά», όλα σα να βούλιαξαν στη σιωπή. Και στην οθόνη εμφανίστηκε μια πτοημένη, κοντή κυριούλα με πετσιά που άρθρωνε με θλιμμένη σοφία κάτι δεκάρικους για τη «μουσική που ενώνει τους ανθρώπους», και κάνοντας ένα βεβιασμένο, σχεδόν βαριεστημένο φλερτ με τον παρουσιαστή.
Η θεά, ξαφνικά ήταν αθαμβής, ασήμαντη, χωρίς φωτοστέφανο, στο κέντρο μιας εκδήλωσης που είναι μόνο στρας και γκλάμορους πορδές. Κι αντί να ξεσηκώνει τη θάλασσα των gay που αδημονούσαν από κάτω, μίλαγε, μίλαγε, προσπαθώντας προχείρως να ξεπλύνει την παρουσία της εκεί.
What?!
3. Το χειρότερο όμως ήταν όταν άρχισε το πολυαναμενόμενο σόου της. Άνοιξε το στόμα της και έβγαλε την πιο φάλτσα φωνή της βραδιάς – πιο φάλτσα και από όλα τα μειράκια που είχαν προηγηθεί. Οι κινήσεις της ήταν αμήχανες, το σώμα της δύσκαμπτο και η αισθητική της ξεπερασμένη, 30 χρόνια πριν. Ήταν μια απρόσμενη, παταγώδης πτώση, ένα χάσμα που διέρρηξε μια εκδήλωση ωρολογιακά εκτελεσμένη και τεχνολογικά κορυφαία – έκτοτε, ολόκληρη η βραδιά κατέβασε στροφές έως τέλους και κάπως κηλιδώθηκε ο δαιμονισμένος επικοινωνιακός της σχεδιασμός: αυτό το πρωτοφανές επικοινωνιακό colpo grosso του Ισραήλ.
(Η Μαντόνα ήταν χειρότερη κι απ΄την Ντούσκα που στιγμή δεν κατάλαβα γιατί ορισμένοι την επαινούν: προσωπικώς τη βρήκα σα ξωτικό που πήζει τυρί στη στρούγκα του, και αγάμητες παρθένοι-κολεόπτερα υφαίνουν τα τουλουπάνια του με μύξες – καθόλου παράξενο που πάτωσε).
4. Η χειρονομία με τις σημαίες στην πλάτη των χορευτών ήταν μια ύστατη προσπάθεια να σωθεί η παρτίδα. Που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Γιατί φάνηκε ευκαιριακή, όψιμη και οξύμωρη. Μια προσπάθεια να είναι μονά και ζυγά, δικά σου. Ως προς αυτό, οι Ισλανδοί ήταν οι αληθινά σωστοί και έντιμοι. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της αποστολής, δεν έπαυαν να υπενθυμίζουν το Παλαιστινιακό ζήτημα.
Συμπερασματικά, η Μαντόνα έπαιξε (από φιλοχρηματία) και έχασε. Επειδή δεν ήταν σίγουρη για την απόφασή της, επειδή ήταν κάκιστη στην εμφάνισή της και επειδή πήγε στο τέλος να τα κουκουλώσει.
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες...
lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου