Χρήστος Ξανθάκης
Κλείνει η «Ελευθεροτυπία» τον Δεκέμβριο του 2011, όλοι και όλες στον κουβά, ψάχνω κι εγώ για δουλειά, μου την προσφέρει ένας φίλος μου, βρίσκομαι σε κανάλι να απασχολούμαι σε σατιρική εκπομπή. No problem, όπου γης και πατρίς...
Μπαίνουμε στο 2012, πάει καλά η εκπομπή, κάνει νούμερα, έρχονται οι εκλογές, ψηφίζουμε, ανοίγουν οι κάλπες, κάνει αισθητή την..
παρουσία της η Χρυσή Αυγή. Τα θυμάστε υποθέτω…
Την άλλη μέρα στη σύσκεψη της σατιρικής εκπομπής, στην οποία ήμουν μάλιστα και αρχισυντάκτης ο καψερός, βγαίνω και λέω:
«Παιδιά, ήρθε νομίζω η ώρα να τους τρελάνουμε στο δούλεμα τους χρυσαυγίτες! Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί».
Μου απαντάνε: «Δεν είσαι καλά ρε φίλε, ποιους χρυσαυγίτες; Τον ΣΥΡΙΖΑ θα πατήσουμε κάτω».
Μειοψηφία ήμουνα, το βούλωσα, βγήκε το βράδυ η εκπομπή, την έπεσε στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι από εκείνη τη μέρα τα ποσοστά της, που ως τότε ήταν ανώτερα του καναλιού, άρχισαν να διολισθαίνουν. Και δεν μακροημέρευσε…
Το «Ραδιο Αρβύλα» από την άλλη, την έκανε κομμάτια τη Χρυσή Αυγή. Μιλάμε για ανελέητο χαβαλέ, μέχρι τελικής πτώσεως, δεν αφήσανε τίποτε όρθιο. Και χτυπήσανε μια σαραντάρα στις θεαματικότητες και κερδίσανε όλον τον δημοκρατικό κόσμο και πήρανε καβατζούλα για έτη πολλά. Πήρανε ανοχή από το κοινό και μ’ αυτήν πορευτήκανε.
Αλλά καμιά φορά, ακόμη και ο πιο υπομονετικός τηλεθεατής, το πατάει το κουμπί. Για να μην πω τη ρίχνει τη μούντζα και το κατεβάζει το καντήλι, όταν βλέπει τον Αντώνη Κανάκη και την παρέα του να περνάνε από πλυντήριο φουλ, εικοσιεννέα κατασκευαστές συνιστούν, το λευκότερο λευκό, τον Νίκο Μαστοράκη. Ναι, τον γνωστό Νίκο Μαστοράκη της χουντικής συνέντευξης με τους φοιτητές, που εμφανίσθηκε καλός και προκομμένος στο στούντιο να μιλήσει ως μεγάλη προσωπικότητα από τη βιομηχανία του θεάματος.
Το πιο ωραίο μάλιστα είναι ότι τον προϋπάντησε ο Κανάκης λέγοντας «ούτε μία στο εκατομμύριο δεν πιστεύω ότι είσαι χουντικός», για να τον πατσαβουριάσει ατάκα κι επί τόπου ο Μαστοράκης με την απορία του:
«Γιατί δηλαδή, δεν θα είχα ενδιαφέρον άμα ήμουνα χουντικός;»
Και κάπως έτσι τελειώνει και η καλή θέληση, τελειώνει και η υπομονή, τελειώνει και η εποχή της αθωότητας.
Καλά κάνουν οι Αρβύλες και σατιρίζουν όποιον γουστάρουν και τα χώνουν όπου βρουν. Δικαίωμά τους είναι και ας το χοντραίνουν το στόρι συχνά πυκνά.
Όταν όμως νεκρανασταίνουν τους βρικόλακες της χούντας, έρχεται η ώρα να πάρουν και αυτοί την άγουσα για το χρονοντούλαπο. Γιατί σε λίγο θα γράφουν και νεκρολογίες για τον λεβέντη τον Ντερτιλή…
newpost.gr
Κλείνει η «Ελευθεροτυπία» τον Δεκέμβριο του 2011, όλοι και όλες στον κουβά, ψάχνω κι εγώ για δουλειά, μου την προσφέρει ένας φίλος μου, βρίσκομαι σε κανάλι να απασχολούμαι σε σατιρική εκπομπή. No problem, όπου γης και πατρίς...
Μπαίνουμε στο 2012, πάει καλά η εκπομπή, κάνει νούμερα, έρχονται οι εκλογές, ψηφίζουμε, ανοίγουν οι κάλπες, κάνει αισθητή την..
παρουσία της η Χρυσή Αυγή. Τα θυμάστε υποθέτω…
Την άλλη μέρα στη σύσκεψη της σατιρικής εκπομπής, στην οποία ήμουν μάλιστα και αρχισυντάκτης ο καψερός, βγαίνω και λέω:
«Παιδιά, ήρθε νομίζω η ώρα να τους τρελάνουμε στο δούλεμα τους χρυσαυγίτες! Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί».
Μου απαντάνε: «Δεν είσαι καλά ρε φίλε, ποιους χρυσαυγίτες; Τον ΣΥΡΙΖΑ θα πατήσουμε κάτω».
Μειοψηφία ήμουνα, το βούλωσα, βγήκε το βράδυ η εκπομπή, την έπεσε στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι από εκείνη τη μέρα τα ποσοστά της, που ως τότε ήταν ανώτερα του καναλιού, άρχισαν να διολισθαίνουν. Και δεν μακροημέρευσε…
Το «Ραδιο Αρβύλα» από την άλλη, την έκανε κομμάτια τη Χρυσή Αυγή. Μιλάμε για ανελέητο χαβαλέ, μέχρι τελικής πτώσεως, δεν αφήσανε τίποτε όρθιο. Και χτυπήσανε μια σαραντάρα στις θεαματικότητες και κερδίσανε όλον τον δημοκρατικό κόσμο και πήρανε καβατζούλα για έτη πολλά. Πήρανε ανοχή από το κοινό και μ’ αυτήν πορευτήκανε.
Αλλά καμιά φορά, ακόμη και ο πιο υπομονετικός τηλεθεατής, το πατάει το κουμπί. Για να μην πω τη ρίχνει τη μούντζα και το κατεβάζει το καντήλι, όταν βλέπει τον Αντώνη Κανάκη και την παρέα του να περνάνε από πλυντήριο φουλ, εικοσιεννέα κατασκευαστές συνιστούν, το λευκότερο λευκό, τον Νίκο Μαστοράκη. Ναι, τον γνωστό Νίκο Μαστοράκη της χουντικής συνέντευξης με τους φοιτητές, που εμφανίσθηκε καλός και προκομμένος στο στούντιο να μιλήσει ως μεγάλη προσωπικότητα από τη βιομηχανία του θεάματος.
Το πιο ωραίο μάλιστα είναι ότι τον προϋπάντησε ο Κανάκης λέγοντας «ούτε μία στο εκατομμύριο δεν πιστεύω ότι είσαι χουντικός», για να τον πατσαβουριάσει ατάκα κι επί τόπου ο Μαστοράκης με την απορία του:
«Γιατί δηλαδή, δεν θα είχα ενδιαφέρον άμα ήμουνα χουντικός;»
Και κάπως έτσι τελειώνει και η καλή θέληση, τελειώνει και η υπομονή, τελειώνει και η εποχή της αθωότητας.
Καλά κάνουν οι Αρβύλες και σατιρίζουν όποιον γουστάρουν και τα χώνουν όπου βρουν. Δικαίωμά τους είναι και ας το χοντραίνουν το στόρι συχνά πυκνά.
Όταν όμως νεκρανασταίνουν τους βρικόλακες της χούντας, έρχεται η ώρα να πάρουν και αυτοί την άγουσα για το χρονοντούλαπο. Γιατί σε λίγο θα γράφουν και νεκρολογίες για τον λεβέντη τον Ντερτιλή…
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου